Alle inzendingen over kartonnen doos

Stalin is Russisch voor de man van staal, Karel de Grote was een gouden keizer, Von Bismarck was als kanselier van ijzer En Thatcher was van net zulk materiaal. Volledig anders echter is het hier, Want Balkenende is van bordpapier.…

Dat past perfect in een kartonnen doosje. Geen lijkwade of een dure dienst Jij belandt gewoon in een doosje. Nu wens ik erin, het is me niet gelukt Wat 'verlang' ik naar mijn hemelse doosje....…

Als het iemand is is het dus die iemand die ons neerslaat wegmaait, al ons gras Ik ben niet bestand tegen dit alles vernietigende beeld Daarom leg ik een steen in een doos, sluit de deksel begraaf zo de stilte achter zijn naam Als het iemand is is hij hier niet is hij die steen in die doos ook niet. ----------------------------…

Bladeren van alle getijden, op drift door tijdloos glas van wederhoor of flessenhals, hebben in weerwil van de dag de ogen met wimpers gesloten, anders zouden zij zijn als lankmoedige waarheden, verward in uren die slaan als zogende zweepslagen aan eiken, wijkend voor de wind om te prediken zonder zelfs maar kort te versagen.…

Een doos vol vreemde wezens, die dolende gedachten zijn. Een hoofd vol ideeën, die niemands eigendom zijn. Houd die doos gesloten! In naam van de saaiheid. Als gebod van armoede. Open die brainbox! In naam van het avontuur, en het rijke leven.…

Met zijn handen, graaiend tussen gruwel en gifgroen, weet hij daar, in mum van tijd, een natte kartonnen beker met lipstick uit de hopen vuil te vissen. Hij droomt zichzelf een vrouw.…

Verlaten kartonnen bekertje.…

Ze willen alles kunnen achterhalen We krijgen na de sleepwet nu ijskoud Een zwarte doos door onze strot gedouwd Hoeveel moet ik straks voor dat ding betalen Wel honderd euro vroeg me laatst zo’n doos Niet meer dan vijftig zei ik quasi boos…

Mijn poes vouwt zich in de kleine doos, ogen dicht – van welbehagen.…

Een hoekige dans: een doos springt over de weg – radslag na radslag.…

Ik had een doos vol puin op zolder, een doos vol prul, versleten door liefde. Na jaren twijfelen bracht ik het weg, nadat ik er in mijn gedachten; ‘Neem het alsjeblieft mee!’ op had geklad… Ik leverde het af, mijn doos vol liefde, de anderen keken er vol bewondering naar. Naar Mijn Prul. Mijn Liefde.…

liefde o zo broos chinees porselein in een doos gaan door diepe dalen proberen niet te falen heel breekbaar en mooi als in een ochtendtooi deinen op het water oppassen voor een kater één woord verkeerd verstaan de liefde kan zijn gedaan daarom o zo broos scherven in de doos…

de blauwe inkt en het groene boek de zilveren lepel en de gouden kan de inkt, het boek, de lepel en de kan het blauw, het groen, het zilver en het goud de, het, de en de het, het, het en het het geel, het wit, het paars en het rood de doos, het licht, de beker en de ring de paarse beker en de rode ring de gele doos en het witte licht…

In de sacristie, zit achter slot en grendel, een doos met lolly's…

Hoor in karton doos Wat ben ik tenger ook koos Rattengif erg zuur.…

Er was wind, hij waaide tegen ook was er water dat wat aanmodderde en het goot, dat het rampen regende dus het was niet goed maar de hoop bleef steeds dat het over waaien zou, tot de donder insloeg in kartonnen dozen vol weggepakte kommer Leeg spoelt dan toch alles verder zonder start of einder verlammend in het niets van nutteloze…

Het was de vijfde mei dat ik haar vond gewond lag zij daar de jonge merel op het trottoir met een gebroken vleugel wijd gespreid want vliegen had ze graag gewild ze lag daar krachteloos geplaagd haar kopje angstig ietsje van de grond getild doch zij was uitgeblust door vleugelpijn en vermoeidheid geplaagd is ze de dag van de bevrijding…

Als jaren wegen en ogen zo maar tranen, verstommen klanken in kartonnen kelen. Als longen stikken en neuzen snotteren, versmoren woorden in rochelakkoorden. Als knieën verkrampen en benen stotteren, verstijven spieren en schrompelen klieren. Als wervels krimpen en knoken kraken, lacht magere Hein in je suffe brein.…

Daklozen in hun doos het lijkt of mijn doos nog veel kleiner is. Komende dagen van nevel, de zon vergeten staan we machteloos?…

Ik zal niet langer om jouw vergeving smeken Al mijn hoop is vergaan Er zal geen jij en ik meer zijn Te veel tijd is voorbij gegaan Niets zal achterblijven als herinnering aan jou Zelfs niet de ring die jij me schonk Spoedig zal alles verdwenen zijn Voor mij zal jij niet langer bestaan Stop die ring in de doos, doe de doos weg Doe het!…

Pampers, Ze ruiken fris, vers uit de doos, je zou er zo in bijten maar nee, ze zijn niet om te eten, ze dienen om te sch...…

Er was geen wolkje aan de lucht dat zag ik, ja dat zag ik door het strakke blauwe niet voor te stellen maar ergens, ja ergens moest ik nog zo’n kartonnen fokkie hebben met twee doorzichtige gekleurde glazen van papier maar maar het paste me niet meer en toch, en toch als ik mijn hoofd iets achterover hield lukte het, ja lukte het…

ze verzetten zich met handen en voeten maar bij kop en kont pak ik ze op doe ze in een doos verzegel die met kop-dicht tape en zet hem op het spoor in een platte wagon naar de horizon kleiner wordt de doos en kleiner gedachten proberen uit te breken ik zie ze beuken maar het tape houdt stand klein wordt de trein en verdwijnt…

een vergeelde verdwijning uit de lijst die toen zo goed paste bij de kleur van de kast de lege lijst rust klein en stil bij de Kringloop in een doos van stevig karton samen met andere al dan niet ingelijste portretten niemand zoekt iemand in de blauwgele Chiquita doos die een opening heeft aan zowel de onder…

koel en kaal kamers zonder verhaal muren die me omsluiten nog naakt en nieuw onbeschreven door het leven ramen kijken met geschrokken ogen naar beladen dragers levens verpakt in kartonnen dozen onwennig en ontheemd kamer na kamer ga ik begroeten kamer voor kamer trek ik aan plant behoedzaam de eerste sporen en begin eraan…

De zolder krijt vergeten uit en weeft er draden tijd tot stof over kartonnen dozen waarin jeugd geborgen ouder wordt zoals de tinnen trommelslager in zijn houding lang verstramd of de pop wiens tule bruidskleed in vergelen is vergaan ze leefden eens zo zij verbeelden maar het spelen ging voorbij vergleed zoals de jaren waarin…

Tussen boekenkasten van kartonnen dozen het bos van gedragen kleren en rook van voorgangers Schieten vingertoppen elektrische schitteringen door zielige gordijnen naar de tl-verlichte gang Een kruik in mij vult zich warm.…

Ook kwam hij na een dag, drie vier, maar met een doos die hij de heren (als een corruptie) wou vereren. De doos ging op, daar vond men in vijf woordetjes van diepe zin: (hij had er een koe in laten flerden) 'hierin kan wel getreden werden'.…

Een lege doos vol holle woorden waarin het heel zachtjes huilt om al de zwarte letters van jaren verdriet Levenslange verhalen in herinnering gezocht langs hollende paden van droeve dagen Zo afhankelijk van de muur die werd opgebouwd door al het zwijgen van jaren pijn Een lege doos vol diepgeborgen tranen waarin de hoop mij heel…

Gemixt met een vloeibaar goedje En een pakje van de plank zit het In de doos wel goed Nietwaar?…