Alle inzendingen over kastanjeboom OR herinneringen

Die kastanjeboom staat daar al eeuwenlang Onder zijn dichte bladerdak huist een ecologisch Paradijs van torren, spinnetjes en korstmossen Schimmel grijs die harmonieus samenleven op de Tonen van een vogelwijs.…

Zoals de zon tussen vele woorden opgaat Kan ik nog dromen van je handen en je ogen elke buiging in je gestalte Zoals wij samen voorbij de wereld gingen zwervend langs water reddeloos verloren liepen In de grote zee dreven we en mijn hart bloedde open zie ook: www.josevanrosmalen.nl…

Toch was het eens anders, herinneringen blijven bewaard. Om sleetje te glijden een tocht op de schaats. Daarvoor is alleen in de winter plaats. Bij een ijskoude volle maan. Kan er heel vaak iets moois ontstaan. Ja, dat is ook de winter, met heel veel vertier. Met koek en met zopie en heel veel plezier……

een beetje vreemd wanneer ik bladeren knip uit de herfst, zwart rondom kastanjebomen. niemand vraagt naar lege armen of waarom ik ver van licht versteen, traag in donkere bolsters. de hond sterft met een vloek nu ook de zomer is verdwenen; jij schoof de ogen dicht en sloeg de mijne blind. hij was onschuldig in zijn spreken.…

Die kastanjeboom staat daar al eeuwen lang. Onder zijn dichte bladerdak huist een ecologisch paradijs van torren en spinnetjes en korstmossen schimmel grijs. Die harmonieus in afhankelijkheid samenleven op de tonen van een vogelwijs. zwaarwichtig torst het zijn vele jaarringen.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Knoppen van knoestige kastanjebomen. Zo kunnen ook mensen wachten. Op wat altijd is gekomen. Op wat komen gaat. Op wat komen moet.…

toen hij van de fiets viel dwarrelden uit zijn dichtersziel de laatste letters het vermoeide hart legde de poëzie met zachte handen neer iemand schreeuwde iets tussen donkere kastanjebomen aan het einde van het pad het dichtershoofd draaide opzij onder het asfalt golfde de toekomst de zee was hoorbaar in de verte zijn gedichten…

adem van de zee streelde het lichaam en de ziel je gaf je over met ontroering de euforie van geluksvervoering heelde door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdween de grens die ik verzon in eindeloosheid wenkte stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven daar aan de zee vloeide liefde tomeloos in een…

Mijn vulpen zoekt weifelend het wit glanzend papier Blauw lopen scheve letters van holle woorden, naar stotterende zinnen, zinloos, betekenisloos. Mijn zakdoek veegt driftig, troebele bril en natte ogen. Die het wazig schrift spiegelen, onbeduidend verloren naast, de afgeleefde kleurenfoto als vervallen momentopname. Wij, jij en ik,…

Dreigend en aanvalsbereid, door kastanjebomen in de rug gedekt, hunkert hij naar de tijd dat hij weer tot leven zal worden gewekt.…

Een groot geluk kan alleen dan bestaan, wanneer ze met grote kracht aan liefde zal gaan.…

een oude foto in zwart wit verraste mij een ogenblik door tijd wat geel gekleurd de randen wat bruin besmeurd een lieve man in uniform klaar voor de grote storm een mooi plaatje totaal maar wel met een eigen verhaal gelukkig is dat al lang geleden de jaren van verplicht soldaatje spelen… wat hang je daar zo mooi in 't kader de verkleurde…

Herinneringen zijn als stenen, gebarsten en verweerd. Door onkruid overwoekerd. Vast verankerd, onverteerd. De tijd spreidde zijn mantel uit, van zacht en vochtig mos. Half bedolven in het zand, in een donker, duister bos. Ze liggen daar te wachten, op iemand die ze vindt. Lang vergeten zwijgende gedachten, in regen en in wind.…

kastanjebomen tonen trots hun bladeren hun bladnerven zijn aderen hun bloemen staan al in knop dat gaat door tot hoog in de top de lente, het is werkelijk een wonder waar ik me iedere keer over verwonder dit seizoen schenkt me veel genot het brengt me dichter tot God…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Nog altijd tast mijn hand naar jou alsof je bij me bent. We waren altijd zo vertrouwd, zo aan elkaar gewend. De nacht is vaak zo stil, zo donker om mij heen. Het duister brengt me vrees, ben angstig en alleen. Pas als de ochtend gloort vind ik een beetje rust. Het licht verdrijft het duister, de spinsels in mijn hoofd worden gesust.…

Soms verschijn je in mijn dromen, dan ben je er, gewoon bij mij in huis. Alsof je nooit bent weggeweest. Alles voelt dan zo vertrouwd en dat voelt goed, je bent weer thuis. En als ik dan wakker ben, blijft het gevoel soms hangen. Het maakt me rustig en ook blij, de dag wordt dan gemakkelijk, gaat vreugdevol voorbij. Toch ben je er al lang…

Borsten, tieten en memmen als symbool voor de gedode vrouwen tijdens een wreed regime, met bloed aan muur; haat ontstaan door domheid Roemenië als geheel is groot(s) met Boekarest als hoofdstad Na de Vrede van Trianon was Transsylvanië voorgoed Roemeens Los-vast van Europa, geen Euro maar Lei; betaalt zé- ker zo goed in tijden van crises…

weet je het nog? vele rimpels geleden jij en ik, een gelukkig paar, wat was de wereld tevreden op stap met wat vrienden, een dagelijks tafereel we dansten en lachten en speelden toneel we renden door bossen, beklommen steile rotsen, kampeerden in tenten of in donkere grotten niets of niemand op dat moment kon die vurige hartstocht…

Vaak verschijn je in mijn dromen, we varen dan op zee. Jij bent dan de kapitein en ik vaar met je mee. Ons bootje is maar klein, de zee onstuimig, wat ik niet prettig vind. Maar jij staat aan het stuur, en houdt hem op de wind. Al is het slechts een droom, eens voeren wij zo met z’n twee, in ons huwelijksbootje over de grote levenszee…

In mijn laatje vol met geuren, ruikt het naar lavendel. Als ik het laatje opentrek zie ik in gedachten, prachtig paarse velden. Heerlijk geurend in de zomerzon. Iedere morgen maak ik die reis. ’t Is toch bijzonder, die gedachten. Geen auto nodig of een trein. Een paar seconden en ik kan daar zijn. Daar is ook mijn geliefde. Samen lopen…

En zie hoe blauw de hemel blauwt Boven de weiden geel als goud, De zonnige, bloeiende landen, En zie de kastanjebomen daar staan! Daar groeien witte kaarsjes aan, Wat zullen die kaarsjes aardig staan Wanneer ze van avond branden!…

Oh herfst jaargetij met matte kleuren ongewis weer tot in den treure appels peren op de straten kisten geletterd in hanepoten binnen paddestoelen hazelnoten de krant die dan bericht over ene Anne Frankboom Ik dacht welke ster heeft zich buiten mij in soap of serie of misschien als mannequin danseuse dan wel zangeres plots glorieus opgericht…

Haast honderd dollar voor een olievat! De hoge eurokoers is ongekend. De drankprijs stijgt met meer dan tien procent, en elke handelsbeurs ligt op z'n gat. Maar aan de Amsterdamse grachten kan je wel zeven mille ontvangen per kastanje.…

Een stormwind raasde door Amsterdam en knakte de boom van Anne Frank. En ziet, daar herrees Hollands koopmansgeest : bied dus royaal voor wat schors of een rank !…

Herinneringen nemen nu de overhand. In mijn gedachten leef je verder. Je hebt een plaatsje in mijn hart. Dat plaatsje laat zich niet verdringen. Zorgt voor geluk, verdrijft mijn smart.…

hard het voorhoofd aan maakt zo verdeelde gedachten één Het zou een meteoor kunnen zijn maar neen, er is niets ongewoons geen gat dat van voor naar achteren loopt Het hart klopt onvervaard en gedachten ruisen in regelmaat, voeten luisteren nog hernemen hun zwalpende vaart, gesteund door een wit met rode wandelstok Achter de bloeiende kastanjeboom…