voor een witgekalkte muur
het vogeltje van verf
een kettinkje aan zijn pootje
de witte muur leidt
onze ogen naar het puttertje
vogeltje op de voorgrond
distelvinkje in losse zichtbare
penseelstreken vastgelegd
vogeltje met een verhaal
het put zowat zijn eigen water
bijna kwetterend tinkelend
ook in vlucht…
In de stilte van het licht
en de herrie van de morgen
bouwen woorden die ik dicht
wegen weg uit kleine zorgen.
Zachte kleuren van het Zuiden
vormt een zon die brandt als vuur.
Vogels spelen met geluiden
op dit bijna elfde uur.
Ga je weer met me genieten
van de dingen op een dag
met een frisse schaterlach?
Laat met rust wat we verlieten…
Gekleed op het weer
dertig graden of meer
in de auto, op de snelweg
naar het strand
richting de zon
die op ons gezicht brandt
Je zet de radio harder
de wind speelt met je haar
gooit alles door elkaar
het kettinkje om je nek
de kraag van je hemd
alles waait van z'n plek
Maar dán je lach
je blik opzij
je blauwe ogen
kijkend in die…
nooit heeft een kinderhandje mijn gezicht betast
verwonderd mijn lange fluwelen rok gestreeld
onder de preek met mijn kettinkje gespeeld
mijn koud lijfje met zijn warmte verrast
waarom heb ik nooit die stap gezet
zo'n dromende dreumes het leven gegeven
de gedachte enkel deed me beven
ontkenning groeide uit tot stil verzet
en toch voel ik…
59
Bezig met laden