Alle inzendingen over kind in mij OR heimwee

Heimwee naar echt oer eerder.…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Krom gevangen blijft mijn rug verlangen naar het groteske bos waar mos mijn voeten kust last berust in schaduwzijden hars gespreid met armen wars van schors waar dorst de zoete heimwee zucht op zoek naar lucht en kind van toen.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Verlaten onschuld achter muren mist die ondoorgrondelijk mijn zicht blinderen, laten zoutloze sluiers in leegte opgaan en onthullen mijn dorst naar wat mij ooit zo na was…

In het keukenlicht dwaalt een losgeweekte herinnering binnen twee lachende gezichtjes boven het tafelblad twee kleintjes op schoot ruziënd mama, die knie was van mij In het slapend donker sneeuwt een onverhoeds verlangen onder Eén man, kindertjes: twee een dag met schuimend rijm van wee naar heim…

Kleine kinderen worden groot. Voorbij vliegen de heerlijke tijden dat je hen koesterde op schoot, dat ze in je armen vlogen of paardje reden op je rug. En straks, dan denk je glimlachend of met twee natte ogen aan die mooie periode terug.…

De geuren van verval en heimwee, van niet te begrijpen vergankelijkheid en toch toekomst en perspectief versmelten met een vleugje romantiek want niets is voorgoed afgelopen, gedaan, niets zal oeverloos vergaan; moeder aarde draagt haar kinderen tot zij zelf kunnen lopen, praten over wat er achter de horizon wordt vermoed; zo is het goed…

ik voel me een toerist die reist door dit leven en altijd is er het heimwee het heimwee naar huis want in dit leven voel ik me vaak niet thuis…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Heimwee naar de jeugd? De tijdgeest schrijft momenten Die niet weer komen; Doch tijd polijst heimwee tot Zachte weemoed die beklijft…

Je voelt hier de heimwee teruggekeerd als droom tussen wildernis van bomen je blijft staan aan oevers in gedachten, het onbevangen kind loopt met je mee in het vergeten en het proberen in toekomstgebaren heeft letters uit het alfabet verloren blijft alleen nog voelbaar in de zinnen van de wind die onvoorspelbaar waait uit boze dromen…

Ik voelde me wat kil Soms zelfs wat koud Maar toen werd ik opgewarmd Door het Parool Krantenbericht De haghtag#nietalleen 2021 Een klinkend begin te maken Alle kerkklokken van Nederland luiden Het nieuwjaar van 2021 in Voor velen een kouwe douche Voor mij ’n warm gevoel: Gelukkig Nieuwjaar…

Ik was nog maar een kind, het is toen aan mij voorbijgegaan. Maar als ik terugkijk, zie ik, dat de mensheid niet veranderd is. Er niets van heeft geleerd. Met grote en nog machtiger wapens, zichzelf ten dode toe bezeerd.…

zo vaak; een dagtaak, zoals je me vertelde moeders zijn niet; nooit en nimmer te vergeten vroeg je niet vaak; o zo veel, of ik je belde liefst had je me bij je en stoorde me tijdens het eten vooral onder mijn dagelijkse werk; zo vaak waarom heb ik nu die vreselijke heimwee naar jou jaren had ik ook mijn kinderen; een zware taak jij was mijn…

Heimwee naar een vader Een fantasie vader Mijn vader Gemist Een leven lang Heel even mogen zien Mogen aanraken Mijn vader Gepraat Geluisterd Verkeerde dingen gezegd Verkeerde dingen gehoord Mag ik dan geen fouten maken Ik met het gevoel van een kind Ik ben nog kind Met een verlangen Zo een groot verlangen Dag in dag uit Mijn…

de ‘heimwee’ naar iets dat niet meer bestaat Sfeer van weleer verdwijnt omdat onze wereld verandert en tenslotte de heimwee eindigt in weemoed waarmee te leven is…

Ik woonde niet eens aan een rivier toch staar ik weer in de verte naar niets, naar het water dat ook niet kiezen kan waar het terechtkomt over welke giftige gronden en stekelige verwachtingen verdund, bevroren of aangevreten door duizend kilometer zon Aan mijn schouders groeien zwarte vleugels van heimwee maar ik weet me gedekt door…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

het kind van een schitterende vallei groeide op te midden van weelderige boomgaarden buiten kookte de moeder liefdevol en zwijgend het eten de onverschrokken vader streed met een groot hart het kind deelde zijn dromen het liet de woorden vloeien wist van hun onmetelijke kracht moedig kind van de vrede je naam reisde over de wereld toen…

de zomer heeft zich ingepakt berust in een verlatenheid herfst brengt me heimwee een stille weemoed terwijl de wind toch zo vol van leven over de aarde raast menig blaadje omhoog blaast en ik zie hoe een kind dansend haar weg vindt zich verbaast over de vruchten die de bomen verlaten hoe handjes graaien, pakken verstoppen in jaszakken…

schoppen doen de olifanten en ook de paarden hier vlak bij ons en wij kijken er naar met een soort heimwee in volle bioscoopzalen naar een wildernis zo oud…

Het speelt het liefste ver weg op het strand, het kind dat nooit zijn eigen vader ziet, die overzee is in dat andere land. Het woont bij vreemden en het went er niet. Zij fluisteren erover met elkaar. Heimwee huist in zijn kleren en zijn haar.…

Jij hebt heimwee. Heimwee naar de wolf die jij ooit was. Ik heb heimwee. Naar de aap die ik eens was. Laten we samen gaan jagen. Even weg uit jouw hondenleven. Even weg uit mijn mensenleven. Jagen, jij en ik.…

en die er met heimwee aan dacht hoe het vroeger was en die nu is omgekomen…

hand heimwee naar een vervlogen land.…

De waterkant, met spiegel van de zomer bood weinig soelaas tegen de innerlijke onrust die zomermiddag op het adolescentenkamp voelde ik de heimwee dieper dan ooit naar het land waar ik geboren was als klein kind verkocht aan Hollanders maar door ‘t Indische bloed in mijn aders stroomde rivieren van weemoed voeren zielenboten tegen de wind…