Alle inzendingen over kindertijd OR herinnering

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

Herinneringen aan en uit de kindertijd, het grote herenhuis met mooi zicht, kinderpuin zo diep begraven in de tuin, dat deze winter zeker onder sneeuw ligt, als ijssculpturen uit de grote stad. Het ijskind wordt eigenzinnig en het smelt als het begrijpt wat is op deze wereld.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Terugkijkend naar mijn kindertijd voel ik nog zoveel pijn om wie ik niet kon wezen en toch graag wilde zijn Die pijn kan pas verdwijnen door zonder enig verweer tegen mij te zeggen je hebt gelijk, en dat spijt mij zeer…

Wanneer ze uitgeschommeld haar gedachten ordent, herinneringen uit de kindertijd beschrijft waar vader achter haar met uitgestrekte armen haar in de hoogte drijft weet ze Wie haar voortbewoog door heel haar levenstijd.…

Het groene, lange gras van herinnering waar venijnige adders wegglippen…

opgeslagen in de smart van voor - en tegenspoed onderschrijft de dierbaarste herinnering zoals zij was, ze is niet vertrokken, morgen kom je haar weer tegen, de indrukken blijven groot in de lichtste voet-print , die zij achterliet toen de ondeelbare tijd haar ogen sloot.…

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Gestolde dromen uit mijn kindertijd Nu tastbaar maar toch onbereikbaar Een plotseling besef dat wonden openrijt Ik leed te veel aan weggooiwoede Vernielde poppenspul in koelen bloede Enkel mijn dromen bleken onverslijtbaar…

Een en zes, zestien Twee cijfers ergens naar toe maar ook weg vandaan de kindertijd nog in je schaduw de volwassenheid slechts een paar passen verder nog even nergens volledig moeten…

het gebouw de goede Herder verwezen naar Jezus toch doch de bewoners deden aan kinderterreur veel te hard werken dreigend met een isoleercel kortom enorme kommer en kwel de kinderen kwamen al uit probleemgezinnen incest en van alles wat achter dikke gesloten deuren hoe akelig was dat terecht schadefondsen en monument…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

Maar dat heeft hij wel degelijk, zijn stempel gedrukt op 't simpele feit dat kind zijn vaak een straf was en dát is dan de herinnering aan de lang vervlogen KINDERTIJD...…

Nooit nog, als in mijn kindertijd. Nee, nooit als in mijn kindertijd. Jij was mijn troost, mijn toeverlaat als heel de wereld donker leek. Jij was het die bij koorts en pijn geen stonde van mijn zijde week. Nee, niet van mijne zijde week. Jij zorgde steeds en bad voor mij, geen opdracht was jou ooit te zwaar.…

Tien plus zeven Doet zweven Tussen meisje en vrouw Maakt de vouw Tussen volwassenheid En kindertijd Telt op tot adolescentie Als voorportaal naar coëxistentie Van dochters met moeders Die veranderen in hoeders Van jeugdige identiteit…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Vanaf al spoedig na mijn kindertijd zoop ik per dag wel vijftien glazen. Ik hoorde tot die stomme stoet van dwazen, die mateloze maffe minderheid. Maar dat hoort allemaal tot het verleden. Want mijn besluit staat vast: ik minder heden!…

Hoog tijd is het om anders te gaan leven Ik denk terug aan eigen kindertijd: Blij met een boterham tevredenheid…