hoog in het blikveld
van de verbaasde postduif
terwijl het plaveisel van de
34th street angstwekkend
nadert ben ik te jong om te sterven
en is het gedicht nog
niet af van de te korte armen
of te hoge klapraam…
Grauwsluier over
De geblakerde resten
Van dit zielloze
Bestaan - houtskool
En gruis ligt in
Dunne restjes te
Wachten, terwijl het
Mijn leven toedekt,
Wachtend op het klapraam
Dat open gezet wordt,
Schone levenslucht
Die naar binnen stroomt,
Om nieuw, vers leven
Binnen te laten…
Terwijl het afscheid
nog te drogen hing aan de waslijn
begaf ik mij te zolder
waar onze geuren nog lagen te verstoffen
een web waarin verstrooide levens groeiden
wapperde in een hoekje
waar het licht half door het klapraam
met de lakens speelde
groeischaduwen en klimop
het harde hout waarop geklopt
zo vaak de oude veren kreunden
en…
Het klapraam gesloten, sprekende
tranen en onbeweeglijke lippen.
Beiden moe van de gestreden strijd,
laten wij onze blikken niet los.
Ik herinner mij...
De verademing van mijn lang
verwachtte, hoopvolle vrijheid,
gaandeweg wordt die genomen.…
921
Bezig met laden