Alle inzendingen over kliko

Met tuinafval zie 'k zo'n lief lieveheersbeestje richting kliko gaan.…

de dingen liggen stil wachten op de mensen die iets met ze doen ooit kregen ze namen waardoor duidelijk wordt wat hun (on)nut is dingen worden geladen door keuze van gebruik op zich zijn ze neutraal dingen worden weggegooid kliko's raken overvol en steeds komen er nieuwe…

de tegenstrijdigheden van de tijd stapelen zich op als afval dat wordt verzameld in vuilniszakken met een koordje dichtgesnoerd om morsen te voorkomen, in de kliko gedeponeerd om opgehaald verbrand te worden…

Wel treurig dat, als je dit keurig doet, je stem daar in een grijze kliko moet :-(…

En wanneer de energie en levenssappen er allemaal zijn uitgeperst en al het bruikbare er uit is gehaald het dan bij de vodden in een plunjezak bij de kliko achterlaat Nee toch zeker ?…

Oh moeder, wat een fijne dag Je loopt je benen uit je kont Je praat je liefjes naar de mond En luistert naar hun zelfbeklag En ieder jaar krijg jij spontaan Weer nieuwerwetse plantenbakken En onbestemde bloesemtakken die morgen in de kliko gaan…

dus té laat ontdook… 85 Euri verdwijnen uit dezelfde portemonnee een flitspaal in een kliko, geweldig idee lekker genieten aan de kust en dan weer terug: "úitgerust"…

goed volgen Ruim zoals elke Dag andermans Zwerftroep op Terwijl ik met De hond aan de Fiets door het Dorp rij - heb Al een verzameling Blik en pet-flessen Achterop als ik word Voorbijgefietst door Twee pubermeisjes - Vijfhonderd meter verder Stappen ze af en stopt Een van beiden Haar drinkflesje in Een grijze kliko-bak…

kwijt dat koppig op zijn netvlies gloeit Haar bloeiende bestaan vervloeit als ‘n scherp mes ruw in leven snijdt en hij - van dwangmatigheid bevrijd - zucht dat d’r schoonheid hem zo boeit Hij laat de arme dagen lijden tot zij vermoeid het hoofdje rust als de dood haar komt bevrijden Hij heeft stil en schuldbewust - voor zij zich in de kliko…

vastgebeten vanaf het moment dat zij werd geboren aan zijn poten altijd meegesleurd door de wereld van het kleine leven werd hem plechtig een naam gegeven die ze huilde als haar hartje was gescheurd op het ritmisch veren van d’oude twijfelaar speelt ze met een beest van vlees en bloed dat schaamteloos mag proeven van huid en haar uit de kliko…

En uit de kliko hangen nu m’n poten dus ik heb zomaar afgedaan, voorgoed. De vreemde rammelaar heeft raak geschoten.…