Over dorp en over veld
't helderklingend klokske schelt;
oud en jong, de dorpelingen
naadren langs de wegelingen,
ieder op zijn best gepint,
vro en welgezind.…
't Kloksken tikt melankoliek...
't Maakt me monotoon en kranke,*
God! ik smacht naar dieper klanken,
'k Heb zo'n honger naar muziek...
Ach..., en zo'k mezelve sus
Met een bloem of een gebêken*...
Ziet ge niet mijn lippen smeken...?
'k Heb zo'n honger naar een kus!…
Over 't lachend groene veld
't rinkelend klinkend kloksken schelt,
't werkvolk met der zonne wakker
spreidt al over hof en akker.
't Werk begint met bede en lied,
't wordt al leven dat men ziet.…