Alle inzendingen over kou OR Prins OR liefde

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

duikt het paard ten onder Het water borrelt, donker en koud Na wat bellen blijft het vlak en zwart Ze staart naar het water en wacht Helemaal alleen in de donkere nacht Geen prins te bekennen Geen prins te Geen prins Geen…

Hij, die ene lieve jongen Hij, die er altijd voor me is en me laat zien wat echte liefde is Hij, die een arm om me heen slaat in de kou Hij, die zegt hoeveel hij van me houdt Maar hij, hij is nu ver bij me vandaan nu is hij slechts een herinnering die ik voor altijd in mijn hart zal dragen Ik mis hem zo, die ene lieve jongen vooral in deze…

Wat heeft liefde dan voor zin als jij de dingen anders zag helaas,het leven nu zonder jou of ik ooit je liefde eens win?…

op het witte paard mijn kacheltje tegen de kou Ik wil je zeggen dat ik heel veel van je hou…

ze riep maar: ‘kind jij bent nog veel te jong’ en leek soms een heks oftewel een mix jij lachte, of het je niet schelen kon: ‘mij jaagt ze niet in een glazenkist’ toch was het jouw liefde die overwon.…

De kou begint weer trekkend door heel mijn lijf lief kun je mij warmen?…

nu gaan ze weer trekken de scheuren op zijn taaie lijf maar alles beter duizendmaal beter dan die geur van verbrand vlees van verse botten waarop vlammen lekken die hem zomer's soms doet gruwen ook al vloeit er dan drank knallen er slechts kurken een geur die hij nimmer heeft geroken zo hoort hij keer op keer waren het maar gekken…

Als de regen langs mijn haren druipt En de wind mij in mijn jas verjaagt Als mij langzaam het gevoel bekruipt Dat de kou mij persoonlijk heeft uitgedaagd Als mijn haren druipen in mijn nek En ik huiverend mijn jas ophang Bedenk ik tevreden, en dat is gek Dat ik steeds vaker naar dit weer verlang…

Lang is de avond een gezicht dat ik verander in de kou die me niet meer volgt als ik slapeloos verdwaald weer eenzaam en gelukkig ben…

Ik wil hen bewaren van de kou vrijwaren, zoniet vertonen ze barsten in hun kleren, verliest mijn bronzen pauw zijn veren, staat mijn ranke beeld zich af te vragen of zij het deze winter wel zal halen. Haar gezicht wordt er niet beter op, straks staat ze er de volgende zomer zonder kop.…

Nee, roepen zal ik je niet je zult nu toch niet komen mijn handen koud aan de rand van wat ooit ook jouw leven was wilden je alles geven wat ik nog te bieden had, maar je wilde slechts jezelf en die ander, waarvan je zei, dat ze niet bestond.…

zo kan de kou er nóg beter bij…

Telkens weer, doet de kou de gemoederen verhitten, maar dat komt alleen maar voor, bij de gemoederen.…

omarmt mij hoe lieflijk ook rillend tot op 't bot beroert zij mij jaagt ze me aan tot dingen waar ik mezelf voorheen niet toe in staat achtte…

Het wrede lot dat mij bestiert Onkruid dat zo welig tiert Veel gedaan en veel gebierd Met veel gevoel maar zonder doel Menige deerne heb ik versierd Ik was daar nooit goed in maar afdoende gespierd Zoals een duivel zijn feestje graag viert Dit is wat ik bedoel Ik leefde vol passie, maar 't hart bleef koel…

ik zie afschuw in je ogen hoor de woede in je stem als ‘t klappen van een zweep voel ik de striemen in mijn hart in de schaduwen van jouw ijzigheid bekoelt mijn koortsige lust…

Het koude front beheerst steeds meer het aanzicht. Het geeft de zon haar glans. Bevroren landschap. Wispelturig vliegen de vogels heen en weer. Stilte in de vroege morgen geeft de opwarmende zon zijn impuls over het fraaie winterse weer.…

De kou ligt dik over de wereld als stof alsof er al heel lang niemand meer is en ik ben vergeten of over het hoofd gezien achtergelaten alsof ik niet meegenomen kon worden Niemand met wie ik kan delen wat ik voel, de kou sinds jij weg bent, de kou sinds ik alleen thuis ben Niemand om aan te vertellen dat ik jou, mijn liefste liefste…

Met de dansende kou in haar zachte ogen lacht ze naar het ijs dat alleen met haar onverstoorbare liefde bevriezen wil…

Want dan had men kunnen zeggen: de Prins op het Witte Paard. Maar hij reed in snelle auto's en vloog in spannende kisten. Liep rond in mooie pakken, glas champagne in de hand. Beleefde van tijd tot tijd met luchtige élégance de wildste avonturen die soms bijna verkeerd afliepen.…

dood de prinses huilde niet, nee, ze lachte want alleen al de gedachte ze wilde geen kikker, maar een man en dan 't liefst een prins als 't kan…

Wat ik had weg te snoeien was ik, dit koude, dienstdoende masker dat liefde bewijst, zonder rust, dit dode hart, bang van je lippen, dat nooit is wakker gekust. ---------------------------- uit: 'Naar de aarde', 1998.…

ooit was ik de prins op het witte paard die sprookjes uit kon laten komen ook al was het maar in onze dromen jij weet wel dat ik je die illusie nooit heb ontnomen en dus ga ik je vannacht weer zoeken daar in dat kasteel of die verlaten stins en ik zal je vinden en kussen tot het ochtendlicht je ontvoeren naar daarginds daar…

---- LEIDEN - Het Nieuw Republikeins Genootschap (NRG) wil dat de naam van prins Bernhard uit het straatbeeld verdwijnt. Volgens het NRG verdient de prins het niet om straten naar zich vernoemd te hebben, omdat hij meermaals de Nederlandse belangen ondergeschikt heeft gemaakt aan die van hemzelf.…

Een mooie rijke prins op een sneeuwwit paard kan ik niet voor je zijn (als je dat al zou willen) wat ik wel voor je heb is een geurige rode roos en een smachtende kus die je hopelijk doen smelten (als je dat al zou willen) o ja en je mag best meerijden naar een plek naar keuze op mijn ongeveerde stalen ros (als je dat al zou willen)…

een rozenburgse - een schoonheidsprinses - ontmoette haar liefde - een zelfstandig ondernemende kwast - een rotterdamse prins 'weest gekust' schreef zij hem en hij hij doorkruiste de woestijn - beklom de hoogste berg - om bij haar te zijn verliefd werden ze - op elkaar - verloven gingen ze - met elkaar - een huwelijk sloten ze…

'k Doe 't, sprak de Vorst, ook niet als Bisschop, maar als Prins, En 't kan me, als Prins, op 't hoogst behagen. 'k Geloof jouw woord, ter goeder trouw, Zei Kees: maar, zeg mij, zonder dralen: Indien de duivel eens mijnheer de Prins kwam halen, Waar toch de Bisschop blijven zou?…

Ik zou niet willen ruilen met prins Floris, Dan liever nog met Pieter-Christiaan Wanneer ik voor de keuze kwam te staan, Tenzij er iets niet goed met mijn gehoor is, Want ik hoor van de jongste van de twee: Prins Floris heeft van nu af aan ME.…

De Belgische prins maakte een smak, op de rode loper nog wel, een gevallen prins is het gevolg, maar, wie hard valt, zal zacht landen, tenslotte is het niet iedereen gegeven om onderuit te gaan zo omgeven door publiek.…