schimmelgeurend zucht de weg
een lange gang rond oude buitenwacht
de nacht verduurt de maan niet meer
als het raam geen uitzicht biedt
geniet zijn zwarte gat van alle boze dingen
kenteringen in een plas
brand een kaars tussen de was
schroei diens oude luister weg
en zwaarte zal van daar verdwijnen
als ik
witte bloemen leg…
je bent
verdrietig met
daaraanvolgend een
dikke traan
het loopje
naar het
monument maar
Hij zal
met jou
meegaan
naast het
looppad op
de graszoden
daar was
het oneindig
leed
rechts de
zeer droevig
uitziende foto's
opdat dit
nare gebeuren
geen mens
ooit vergeet
jij hebt
veel gezegd
door de
prachtige krans
hiermede…