Alle inzendingen over kringloop OR natuur

kleurige bloesems bloeiend verval vallende zaden zaaiende wind wassende groeisels bloemend gewas kleurige bloesems bloeiend verval vallende zaden zaaiende wind…

De medewerkers waren zeer verrast toen opgedoken uit het rijk der doden hen een gevulde vaas werd aangeboden Hij staat heel goed op elke boekenkast Wat afgedankt is krijgt een tweede leven Bij kringloopwinkels een rotsvast gegeven…

kringloop van het leven en een voorbestemde dood,waar alles in elkaar overgaat, in het prisma van licht, wordt de regenboog gebaard.…

bezien en overwogen het veld van mijn beleven dan overtolligheden tot kringloop afgegeven…

ook de typemachines liggen onaangeslagen opgeslagen in het magazijn van de kringloop... men vertikt het…

Gevangen in een eenrichtings gang van de kringloop aller dingen, in de herfst van mijn bestaan; verstand langzaam de overhand krijgt over de - primitieve emotie, die zonder natuurlijk onderhoud verstek laat gaan; ik m’n herfstig lijf besla om winterhard ‘n levens winter te doorstaan; - besef ik dat de werkvloermens onderweg…

vermeden to be or not to be, that is ...…

het zout van aarde en zand spoelt naar rusteloze kolken van breekbaar porselein in gedachte helder van nature door vloedlijnen onder druk doch wildrooster van binnenvet in kringloop van water en regen een rad voor ogenschijnlijk min of meer als bij toeval breekt het water verborgen aan vraag me niet waarom van hier struikelt het…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Er was geen nood, er was geen zonde, Die ik niet aan u zeggen konde. En alle zorg en alle wee Verzonk in uwer liefde zee. Gij had geen woorden en gebaren, Het licht, dat fonkelde in uw haren, De glans die in uw ogen lag, Uw klaarheid wàs: de nieuwe dag, De milde zon, de frisse winden, 't Onwrikbaar aan elkaar verbinden Van morgenkalmte…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

een nieuwe aarde verwekkend zekerheid van eeuwige kringloop de belofte van onze schepper overwinning van het leven…

Hij sjouwde en vloekte zich door buxushaagjes waar oneindige paden steeds hetzelfde ogen kringloop van `zijn` tot de volgende boom..…

Want je vorige koop Is al naar de sloop Of naar de kringloop. We moeten leren Iets iets langer te waarderen.…

de rivieren heb ik achter mij gelaten ik regen in zee ik zee ik water in de schelp aan mijn oor hangt alles in de lucht alles behalve ik de grote klucht ik zit vast in mijn tijdelijke gestalte ben ik gebouwd of gebaren geboren of geschapen dwaasheid in de vraag verstilt de vraag een lege schelp valt een moment lang dood tegen een warme kust…

Ik leerde vroeger dat de Hof van Eden In het Irak van tegenwoordig lag En dat de Heer daar op de zesde dag Van Hogerhand de eerste Adam kneedde. Dus waar de mens zijn oorsprong heeft gevonden Daar gaat hij straks misschien ook weer te gronde.…

Uw GFT verdwijnt door deze kippen die heel uw tuin met kippenmest besproeien waardoor de struiken nog veel harder groeien zodat u meer moet snoeien en moet knippen waarna u dus nog veel meer GFT heeft waartegen men u wéér een kip of twee geeft die heel uw tuin… enz.…

nat sloop tussen vochtig, aangeslagen misschien nevelig in, tussen kieren door beslagen zicht herkende ze vergeten spaanders, niet meer nat was het onze tijd, wasemend gedruppeld nu in nerven van een vroegere inhoud, prikkend vocht vermengd droog…

Mijn herkomst is oneindigheid Mijn toekomst ver te zoeken. Ik tel de dagen van mijn reis Die lang is als de horizon. Soms als ik in een spiegel kijk Zie ik, dat ik op niemand lijk. Zilveren glasplaat dat ben ik, Die langzaamaan beslaat van schrik Naarmate ik het beeld herken En zie dat ik mijn moeder ben. Binnen het telraam van de tijd…

Tomeloos neemt zij deel aan het geheel Jong levenslustig als zij is Versmolten in het nu Mateloos jong Onoplettend danst zij voort In de stroom met trots Dan spat zij uiteen Op de rots Verhit keert zij in de moederschoot Wacht op haar wedergeboorte Om weer deel te nemen in Die blijde stroming…

Met centrifugerende snelheid word ik ruggelings vacüumgetrokken glijdend op wind in een regenboogspiraal Het tapslopend eind ejaculeert mij Van grote hoogte zwevend landend huppel ik lichtvoetend in een meer van blad naar blad van de roze lotus Koikarpers happen wreedzaam waterluizen…

'k zag een vogel op een tak gulzig gluren naar een slak die mijn zonnebloem met grote slokken vlug naar binnen wilde schrokken op de muur wachtte de kat tot de vogel gegeten had overviel hem dan pardoes met de lenigheid van een poes of hoe ieder wezen door te eten bijdraagt tot de voedselketen…

Bos zal snel mijn belastinggeld gaan innen, Want daar doet hij meteen iets nuttigs mee: Hij geeft mijn euro’s aan de ING Zodat ik daar datzelfde geld kan pinnen. Zo maken wij dus steeds de cirkel rond En blijven economisch kerngezond.…

nog is het zomer leven zondoorstoofd maar ongemerkt korten al de dagen het leven is al halverwege straks keert het in naar oogst en witte tijd verstillend wachtend op het lengen van de dagen…

Wat in dit vers te lezen staat is slechts de oogst van plagiaat. Nou, vindt u dat niet ongehoord? Heus, elke letter, ieder woord werd door uzelf beslist herkend en - wat me nog het meeste stoort - door and'ren eerder aangewend.…

Wij hebben ook vannacht weer niet geslapen, wij hadden wel wat anders aan ons hoofd: we leken even voor elkaar geschapen, en alle leugens werden weer geloofd. Toch hebben we zeer van elkaar gehouden, het is gekomen als het is gegaan; verder blijft alles altijd bij het oude: de Moor kan gaan hij heeft zijn plicht gedaan. Er stonden 's morgens…

Aangenaam verpozen Onder 't jonge groen, dat Tot volle wasdom kwam Daarna rijk scharkerend Tot diep bruinend brons Waaraan wij sprakeloos ons Laven - nu kruinen Moedeloos en doodvermoeid Zich overgeven aan de tijd Hun oude blad kostenloze Humus voor bomen en struiken Voor de nieuwe voorjaarstijd Dood die tot nieuw leven leidt Kringloop…

Zo hier tussen de hoop uiteen gereten levenslopen nog iets aan waarde rest vermindert die met de jaren. Daar is me wat mee rondgezeuld zeg, o la la! Butsen, ontbrekende onderdelen, gehavend materiaal - allemaal verhalen ze van zwaar doorleefd verleden. Pronkstukken van weleer, anoniem verzonken in een vale kwaliteit. O, als zij nu nog…

Beeldenstorm en kaalslag laten geen spoor van loof en look vruchten passeren het darmkanaal, worden tot een amorfe brei in een bodem van afbraak broeit gebladerte als warme rook een schijnzalig schimmel bedekt de ruïne van aardse barbarij er borrelt een gistend mengsel in de onderbuik van bedorven jaren doch in de vochtige kelder blijft de glinstering…