Alle inzendingen over kruisspin

een parachutist aan een zijden draadje die kruisspin…

voor ‘t keukenraam drie dagen al een kruisspin roerloos in het web…

Een grote kruisspin contemplatief op zijn web doet zich heel vroom voor…

Ondersteboven zit je klaar en wacht op prooi geduldig daar, het kruis je tooi Wie vliegt straks in jouw gespannen draad geen vlieg of wesp die jij versmaadt maar sprinkhaan is de favoriet die heb je ’t liefst spin? Is het niet?…

de kruisspin heeft zich ingevlochten in de hoek van mijn schone kantoor hij zwijgt stil maar ik hoor jihad hij is zijn roeping misgelopen wellicht hadden zijn vaderen ooit van kruistochten gehoord en het kruis op hun rug gezet als genetisch overdraagbaar wapen maar ingeklemd in eigen web is er voor hem geen heilige oorlog hij zit en wacht…

Jouw huid en haar zijde zacht omwikkelen mij in glinsterpracht Ingesponnen zachtjes aangetrokken vermoordt je mijn liefde onverschrokken Bungellend diepvries fastfood snack om lust een touw mijn vlindersnek Het hongerig hart met jou verbonden de poten van een kruisspins erfzonde Liever in een keer doorgeslikt dan nog langer in jouw web…

Als een dronken tempelier buitelt de kruisspin in zijn web een straal maanlicht heeft hem gewekt en totaal in verwarring tracht hij erlangs omhoog te klimmen.…

De dood is binnen maar de kruisspin naast haar deur vertrekt geen spier. Haar dagen vergaan als rook van vuren op het strand. Zij schroeft zich vast in het verleden en ik spiraal naar verse lucht. Buiten ligt het bollenveld braak en bloeien papavers. Gelaten wacht zij tot de wurgende slang haar te na komt.…

Glanzende parels aan dauwketting tussen de rozen De kruisspin weeft haar zijden boog nog vroeg de dag spiedt zij de lichte vleugelslag van elk insect zij lokt haar prooi in het zijden web trekt met haar poot `t insect in nood zij slaat haar slag Ochtendlicht breekt in het dauwkristal in kleurenprisma spiegelt zich het al…

Een kruisspin kijkt toe, haalt zijn schouders op, herstelt het web dat gehavend tussen kin en haarlijn zachtjes heen en weer deint. Mijn mond opent zich. Een vlieg verlegt zijn koers en zweeft elegant de geopende ruimte binnen. Ik slik.…

Ik zuig met alle krachten die ik heb de kruisspin uit haar web, ik slik ze allemaal in, van een non tot de koningin, mijn buik zit barstensvol, toch lust ik nog een snol!…

het zilverglanzende web fluistert met een teer ruisen in de wind, tooit zich met parelende druppels als heldere diamantjes en lokt en verleidt elk onervaren vliegje, de kruisspin glanst en flonkert, als een robijn, in briljant gezet, haar fijne zilverdraden verkleven de zwarte lijfjes, vleugels, pootjes, met afgrijzen moet ik toezien hoe…

Boven het etgroen dartelen nog twee witjes de zomer uit In het oog springend dat omkrullen afvallen - onontkoombaar Je betaalt je scheel voor zicht op zee en de zit op stroef steigerhout Schokkende koersen: jaren ondermaatse vis en noedelsoep De armpjes omhoog hangt de grote kruisspin in het eigen web Een babyslakje slijmt…

lange uren moest ik stil zijn met de stille gemeente omspoeld door het woord snel vertrok ik dan naar de ceder op de libanon waar ik tussen de wortels afdaalde in het verwulft daar flakkerde een kaars en zag een kruisspin toe op het vullen van botervaten met hazelnoten rozenbottels appels en sleedoornpruimen na ter verpozing…

Oevergenesteld met voeten die spitterspatter het wateroppervlak uiteen laten springen in flonkerende druppels een boerenzwaluw scheert voorbij de rode roos klapt voor het koor der blauwe bloemen madeliefjes lachen in de wind omarmd door grassen en bloemen botergeel zwartpootsoldaatjes bevrijen elkaar en het koninginnekruid een kruisspin…

Dat er naast een kort microleven in schoonheid ook een doodsnood is; verstrikt zich in het web van een kruisspin in een wrede dood.…

In stilte, maar bedreven en devoot weeft ijverig een kruisspin haar verfijnde netwerk van de dood. Een zwakke pimpelmees is wreed geofferd door de kille wind. Er dansen prille veren op het grind. Een kever nadert pas gestorven vlees. Een vage schim is uit het bos gekomen en vastberaden bij het hek gaan staan.…

In de warme oktoberzon in een stadspark gezeten met schrik beseffen hoeveel najaren voordien je al wist dat, in tegenstelling tot jij nu, geen wesp die zwermt het zwermen der wespen van de herfst tevoren mist, geen kruisspin zich kruisspinnen herinnert, daar zij er niet waren in hun eertijds dat je kent.…

Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven, Ik zelf ben de Profeten, ben de Wet; Ik heb geen Christus nodig, die mij redt; Mij hoeft geen God mijn zonden te vergeven: Vergeven wil ik Hem, die heeft geweven Van goed en kwaad 't verraderlijke net, En, Kruisspin, Zijn vergift'ge scharen zet In de angst'ge ziel, ondanks haar spart'lend beven.…

Af en toe zweeft er een vogel over, kruipt er thuis straks vast een kruisspin vanachter de kast weer te voorschijn, zien we misschien een oud web door tocht als het venster open staat als wij de kamer luchten. Heeft de tijd ook ons gevangen in een web, iets gegoten door mensenhanden of een hemel.…

in alle staten gaat meneer de maaier zigzag rond een vogeltje hier en daar als schade collateraal zo maar valt ze in tolvlucht op het tegelpad te pletter en daantje cirkelt om de dood - alles is ook vreemd en groot de kruisspin naast de deur vertrekt geen spier zij evenmin - haar dagen vergaan als rook opgaand in het avondgrauw…

bij angst voor de kruispin toch onverhoeds finaal door zo'n beest gebeten met opname uit zijn gifkanaal subiet in de bloedbanen van spontane schrik verlamd te worden opgegeten niks nog aan de hand zolang men stoer verstout de bestuurde organen voor dood stilhoudt ook voor een kleintje vervaard hij neemt alleen waar en eet je op…