Alle inzendingen over land van ooit OR taminiau

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Hooi ligt op 't land geschuddeld weids op 't veld. Hooi ligt op 't land snuif ik sprieten geveld. Hooi ligt op 't land voorbije vleugen van ooit gras. Hooi ligt op 't land ver gezucht naar wat eens was.…

naar de binnenzee van een onvermijdelijk ooit…

De zee gooit wat op het strand Er komt een mensenhand Die maakt een land Heeft wel wat voeten in het zand Maar met gezond verstand Komt een land tot stand…

En in dit land zijn alle avonturen Hetzelfde, die van geld en macht En de bevolking moet het maar bezuren En het Haagse kabinet dat lacht Van negatieve tijding staan de kranten bol Omlaag gaan alle lonen Fiscaal omlaag, dit is toch al te dol Dit is het land waar grote mensen wonen…

Ik hou van wandelwegen waterplassen nevel boven meersen zon het wonder van een blad ook als het valt jaargetijden een fazant ondergedoken geschrokken opvliegend uit de sloot moeiteloos argeloos door dit lage land bekoord…

in de strohand van het nieuwe land van kraakheldere skeletten ontmoet mij… kwetsbaar in het hart van wedergeboorte…

Er stonden margrieten in het hoge gras rechtop 't viel op zo slank zo wit zo geel ze waren niet met veel je kon ze tellen op één hand zo fris en frêle twee jonge hengsten aan de overkant roerloos bijna keken toe je zocht mijn rechter hand ik zei geen schoner land…

Daar ligt een stuk land je ziet er sikkelklaver en heggewikke en ik hoor je zeggen maak het niet zo moeilijk dit land…

Ons land is groot in kleine dingen, maar vergeet niet, dat kleine dingen, enorme proporties aan kunnen nemen,…

Het is een dreiging voor het land, Het verdwijnen van al dat zand. Als de duinen worden doorzeefd, Dan heeft het land voor het laatst geleefd. Laten wij zuinig zijn op ons land, Er is nog niets aan de hand. Maar sta niet alleen te kijken, Verstevig met spoed onze dijken.…

het aardse zoeken met je voeten op de grond zien wat voor je ligt…

voorbij het geraas gedoe de plichtplegingen de hoge muren het oog van de storm de donkere horizon voorbij dit alles landt een beroering…

Zo rijden we samen naar het einde van het land, zij leest in haar boek, werpt af en toe een blik op mij, ik mediteer, masseer mijn broos verstand. De populieren in de polders ijlen razendsnel voorbij. Stiltecoupé ! maar is het ooit echt stil in onze vermoeide hoofden; in de harten van de eenzamen, de veinzende verloofden ?…

Ik werd wakker in een ander land Gisteren nog liet ik het achter met het beeld van een bekende Het beeld van thuis Het onnadenkend weten dat voor mij een plek is gereserveerd Een stoel met mijn naam Nu is alles anders en weet ik niets meer zeker De wissel verschoven Voorgoed een ander pad Ik weet niet of ik daar nog wil lopen In…

voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

Hij z’n baard zij d’r borsten zij zet in wat ‘in’ blijft en dat blijven borsten hij de Koning zij slechts in naam de vrouw van de werkende moeder van zij belt Jan Taminiau die weet wel van wanten van goede en ‘verkeerde’ kanten verklede aandachttrekkerij Jan ontwerpt haar Prinsjesdagjurk 2019 laat het decollite haar rol doen afleidend…

Kind zijn kan ik niet meer Spelen is wat ik verveeld wil Volwassenheid nu is het lot Kind worden lukt me ooit Als ik een en ander afleer In het land van moet nooit…

Wij praatten, lachten Bedreven de liefde Schreven. Dansten en Reisden de wereld rond Onze laatste kus Onze eerste keer Onze laatste adem Ons samenzijn Nooit meer Onze lijven versmolten Jaren tot één. Onze erotiek Echt verheven tot kunst Onze laatste kus Onze laatste adem Onze laatste keer Echte liefde in Een mum Van tijd tot iets dat daarop Lijkt…

verwarring een onzeker land vol onrust... onrust verlaten straten in doodstille steden... doodstil de huivering die waart door het land dat ons ooit zo vertrouwd was... vertrouwen iets van weleer waarop wij destijds konden bouwen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ooit ergens gelezen dat als je bij wijze van spreken landen en mensen uitbuit hun levensrivieren vol olie en ander afval spuit dan Shell het zo wezen dat men kan vrezen dat als wat ik ooit las het nu eenmaal zo is bepaald dat als je daarvoor niets teruggeeft het wordt opgehaald vandaar ...…

't Verdriet zal langzaam slijten voorbij gaat het immers nooit mijn hoop is stilletjes verdwenen en toch denk ik ; misschien....ooit ?…