Alle inzendingen over landweg OR kijken

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Kijk ik met lange ogen dan zie ik wat dichtbij lijkt op mijn gevonden gezicht met een mond die me uitlacht zonder te kijken wie ik ben…

Kijk me aan Zie wat je me aandoet Kijk me aan Liefje dit is niet goed Kijk me aan En zie mijn pijn Kijk me aan Zie je dan niet Dat ik er voor wil je zijn…

Kijk uit wat je zegt, denkt of doet, voor je 't weet betaal je voor je moed met je leven maar... De zon schijnt!…

Te oud wil hij vergeten wat hij ziet en zwijgt hij met gebaren die de tijd niet meer vragen of hij mag wachten op de bank die alleen voor hem bestemd lijkt zolang hij niemand vraagt waarom zijn schaduw steeds meer op zijn doodsdeken lijkt…

Je bent uniek zoals je bent Niemand ziet de beelden in je hoofd De gedachten die je onderkent De redenatie waarmee je jezelf looft Niemand is ooit van zijn eigen wereld beroofd Een andere kijk is iets dat nooit went De visie die je de wereld inzendt Het geen dat de mens zichzelf belooft Niemand weet wat de ander drijft De vrije wil blijft…

Ik kijk met mijn ogen oké door een bril dat komt omdat het zonder domweg niet wil. Ik luister met mijn oren naar wie dat maar wil maar soms denk ik wel eens hou nou toch eens stil. Ik voel met mijn handen maar dat niet alleen ik voel met mijn wézen zoals ik is er geen.…

Of zouden ze niet verder kunnen kijken dan hun neus lang is?…

deze kant is vanzelfsprekend van deze kant gezien is t indrukwekkend. Vanaf die kant anders. Helder toch? Ik heb alleen mezelf nog niet gezien daar. Dat ver- dient een wandeling naar de overkant dus. Daarna kan ik nog zien.-…

het akkerland toont haar contouren in een koud en grijs beeld op zoek naar licht in woorden het is nog steeds koud en kil laat zonlicht langer blijven ik wacht op warmte voor mijn gezicht staan de geheimen nog steeds op mijn pad wij wachten altijd af en kijken door de ogen die alleen maar blijven kijken…

het heelt pas nu ik weet hoe jij de vrouwen zag of wat je voor hen voelde het paste pas na een paar jaar toen ik bij anderen dezelfde blikken zag nu ik tot in detail heb leren kijken door jouw ogen begrijp ik wat verleiding was…

Kijkend over de waterlijn luisterend naar de wind die zachtjes zingt. Samen met de meeuwen die zweven met allebei hun vleugels weid gespreid. Ze worden gedragen op golven van de westenwind en omarmd door de zee. Waar ik vind mijn rust als ik luister naar het lied van zee en wind.…

Naar het plafond lig ik te staren, met in mijn hoofd de beelden van de catastrofe, m’n gevoel is meer dan balen, want een ramp van die orde is teveel voor menselijk besef. de slaap wil gewoon niet komen, het plafond is interessant, ik lig te waken misschien net als de ouders, ach: een nachtje wakker, of misschien zelfs twee, alleen…

Samen genieten kunstschilder en beeldhouwer van lome paarden in een glanzende boomgaard, maar willen niets afbeelden. Felle klaprozen en bont vingerhoedskruid staan overheersend in het hoge, wilde gras. De schilder kijkt, mengt almaar...…

't Is goed in 't eigen hart te kijken En zó z'n ogen toe te doen.…

ik dacht je te zien ik heb niet gekeken…

verdwijnen want de kracht van leven is voor een ieder van tijdelijke aard en meestal niet zonder gebreken en dat anderen koeien in de sloot zien staan die er niet zijn is hun probleem niet het mijne en zo kan ik me voorstellen dat het door de ogen van een wijs mens regelmatig verschrikkelijk moet zijn om naar deze wereld te kijken…

als ik dan toch onderweg ben naar zachte zanden woeste wateren blauwe bergen en dan toch beland per ongeluk misschien op een lome landweg een donker dak of een brakke boot en als ik dan toch weer op weg ben naar sacrale stilte verdronken verlangens en vergeten verhalen weet ik dan dat ik in eindigheid landen zal in bed…

Een grijze lucht die urenlang op sneeuwen stond, zich inhield, schuchter toen een handvol vlokken zond als een belofte voor de nacht waarin je wakend lag te slapen tot de dageraad het sneeuwen niet meer tegenhield en je gonzend van geluk de dag begon en uit het zolderraam de eeuwen en de witbestoven akkers naast de landweg overzag,…

Ik kijk het lachend aan. Dan is daar plotseling, die kleine roodborst zo trots en mooi. Hij duldt geen andere vogels om zich heen, altijd is hij alleen. Hij voelt wel dat ik kijk. Maar gaat niet weg. Hij maalt er niet om: “Wat denk je mens, ik ben heus niet dom.”…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

To be or not to be der fenomenen Geen ziet het mistige en rooie beest Dat buiten hen aanwezig is geweest Paradepaardjes swingend op hun tenen Ze horen dingen, niet de mensen zingen Ze maken deel uit van de fenomenen…

Dit ben ik vaak geweest: een man op een landweg, een man in een vliegtuig, een man met een vrouw. En dit ben ik vaak geweest: een man die zich onder een steen wou verbergen om geen licht meer te zien. Deze twee mannen, ze dragen mijn koffers, ze lezen mijn kranten, ze verdienen mijn brood.…

Ik ben in dit leven geboren en ik zal er ook in sterven. Mijn zoenoffer zal het laatste zijn, wat ik nalaat. Draadloos...…

Grijpgraag betranen parelende dauwdruppels haar huid. Kussend sussend glijden ze over haar zijdeachtige bedradingen. Gele vingers zonnestralen 100 den kleuren reflecterende regenbogen in haar levensweb. De dageraad die eindeloos verzuchtend haar adem inhoudt omhelst beginnend ochtendleven. Ze wacht roerloos op een teken van ontwaken en…

Daar waar aan de einder mijn landweg versmelt met de mengeling van blauw wit en veelkleurig zwart en in meedogenloze variaties het verhaal wordt verteld over het schijnbaar gewin van het zo geschonden hart Daar kiemen onzichtbaar voor het verbogen licht de trillenden handen van verloren gezichten bij iedere moeizame tred verheldert…

De herfst drentelt over de landweg, in zichzelf verzonken. Iets ademt je in. En inmiddels ben je drie hartkloppen verder en weet je weer alles over alles. ----------------------------------- uit: 'Binnenstebuitenwereld', 2008.…

Een heuveltje in het landschap deze leistenen daken van de boerderij onder de hoge rug en de ronde bil langs de Oude Landweg Moet je een stedeling zijn zoals ik om de schoorsteen te laten roken en de beelden in elkaar te schuiven tot mijn eigen naakte lichaam op een schapenvacht voor de open haard wachtend op liefkozingen van mijn man…