Alle inzendingen over lange gangen, OR doorkliefd, OR uren verstrijken

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Ik ben gewend weinig ruimte in te nemen Maar dan doel ik vooral op het praktische Het stoffelijke, het materiele Kan heel goed en lang op m’n eentje zijn En heb dat jarenlang bewezen In mijn campertje, mijn volkstuinhuisje Maar geestelijk vul ik een grote zaal ook in heel kleine kring val ik op Dat is geen verdienste Dat is gewoon mijn eigenschap…

Leegte gevuld met stilte omringt door muren Geluiden ver weg, gedempt verstrijken in uren Elke band verbroken geen licht ziet de duisternis Eenzaam wachtend op eindig verdwalend in pijnlijk gemis Decennia verloren gegaan herinneringen worden vaag Ziekte sloopt meer dan zichtbaar en uit zich in geen vraag Te lastig, te moeilijk wat…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Het is nacht en de wind speelt met de houten gong de maan straalt zachtmoedig op de daken de kamer is gevuld met pianoklanken klanken die klimmen en dalen In de stad verstrijken de uren gedwee uren gevuld met zoeken naar geluk Zoeken dat het geluk verhult Geluk niet te vatten volheid!…

Lees jij nog de laatste uren die schoonheid vormen in gracieus licht een hand schraal de winters voert laat kelken sluiten in gevangen vorst de wereld weent om afgestorvenen verkwisting van het goed naar kwaad verschrompeld is reeds de rauwe aanwas broed zal allengs lijdzaam verscheiden gedoemd zijn zij die kwistig smeden een kort vermaak…

wie hier heeft gewoond kan beamen dat tussen deze muren en helder schone ramen een dag langer leek te duren dan vierentwintig uren rozengeur en maneschijn alleen bestond bij onze buren…

Geluk is moeilijk uit te leggen, toch is het iets wat we regelmatig zeggen. Menen we dat dan echt of zeggen we het maar, en is het eigenlijk niet helemaal waar. Want ‘blij zijn’ en ‘je vrolijk voelen’ is een andere zaak, dat het verward wordt met ‘geluk’ gebeurt best vaak. Maar geluk is een gevoel van binnen, en is niet te omschrijven in de…

gedachten doorkruisen bijna kozend flamboyant de heldere feeërieke maannacht in een milde licht-gele straling die je adem vervoert rijp en volwassen schrijf ik cirkels door gelenigd licht zonder woorden langs meander-gang jouw schoot rondom de kelk van zoetheid zacht waaiig roei jij in mijn ether zweef ik over beelden die tot bloei…

Uren en dagen verstrijken zonder enig besef doe je je taken mensen willen er nog mooi op kijken maar vanbinnen ben je jezelf kapot aan 't maken. Dor en koud voelt je hart nog aan geen zonnestraaltje dat verwarmt alle liefde is er uit gegaan geen warmte is er meer die jou omarmt.…

En dan komt de zon weer op De eerste stralen strelen mijn gezicht Net was de lucht nog zo donker En nu plots is het al weer licht De nacht en de dag worden langzaam een Uren verstrijken geen gevoel van tijd Ik herken het van het begin tot het eind Het pijnlijke gevoel van de eenzaamheid Vertel me waar is al dat moois nu gebleven Mijn liefde…

Seconden verstrijken minuten gaan voorbij uren kun je kijken met je handen in je zij dagen kun je wachten weken duren ‘n eeuwigheid kwartalen in gedachten al jaren geen benul van tijd momenten van bezinning kwartiertjes van rust pauzes vol beminning in ’t vroege uur gekust vervlogen tijden dat is verleden toekomst vermijden leef…

vandaag stokt de tijd ze weigert te verstrijken uit het niets herrijzen mijn ouders die lang geleden gestorven zijn ik klop aan bij het verstofte nest het is verlaten en begroeid met mos ik ken de dode dromen van mijn ouders niet met smalle vleugels woon ik tussen dromen en de dood…

aan het einde van de dag als de wolken de hemel sluiten lijkt de toekomst reeds geleefd nu de jaren in rap tempo verstrijken overvalt mij het verlangen naar jonger te zijn nu de jaren in rap tempo verstrijken lijkt de toekomst reeds geleefd als de wolken de hemel sluiten aan het einde van de dag…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Ik weet niet Of ik het ben Die door gangen loopt Langs overvolle en dan weer Lege lokalen, Een teveel aan mensen En daarna totale leegte, Ik weet niet Of ik het ben Die door deze Gangen loopt…

de natuur gaat gewoon zijn gang…

De tijd leek tergend langzaam te verstrijken Toen Facebook plotseling een storing had Men wist niet wat te doen. TV gaan kijken? Of in paniek naar Twitter uit gaan wijken? Het bleef nog lang onrustig in de stad Het lijkt inmiddels al zo lang geleden Dat dagdeel dat er niet werd facegebooked Het was een barre crisistijd.…

Smarten tasten zijn gang. het vlak is blind en ogen branden dieper dan het doel o, grenzen, horizonten en vervloeien. terzijde zal de wereld branden: een scheve bloem in wapperende mond der ruimte maar toen de luiken gleden voor zijn ogen, draaide de wereld zich een kwartslag om.…

arm en onopgemerkt glijdt de slak over het tuinpad bij nacht. Hij draagt z'n huis zoals de mens z'n kruis en verdwijnt onder de heg, de zon schijnt morgen weer hard op de stenen. Hij draagt het als de slak die hij is. moeizaam.…

Ik, de zon en de weg en de zon, de weg en ik in zonderlinge samenhang op dit ogenblik. Ik ruik geen bloemen, ik zie geen bomen, geen vogels, geen heg. Ik voel maar een gaande man in de zon op een weg. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1976.…

Vloeibaar worden, massa die verbrandt zuurstof nodig heeft en vuur spiegelbeeld zijn van al wat buiten ook verkleind binnen is in de kleinste hoeken en gaten Kennismaken met een wereld van atomen, vorm krijgen in een molecuul paradijs voor illusionisten, licht breken tot kristallen blazen, waarin herinnering voor altijd wordt bewaard Zij…

ze schrobt de gang water strekt zich uit zoekt ruimte in doodlopende wegen ze schrobt de gang in haar ritme alles blijft hetzelfde het verandert slechts in hetzelfde…

soms van elkaar voordelen of nadelen lenen In de winter ligt er hopelijk sneeuw in de zomer schijnt hopelijk de zon en mogelijk begint morgen gewoon zoals gisteren begon En natuurlijk komt er ellende die je gaat moeten verwerken maar je zult ook geluk bereiken, dan maakt het leven je compleet voldaan Met ups en downs zullen de seizoenen verstrijken…

Dat ik de dagen niet meer tel, dat zij niet langer spookt achter mijn ogen, niet langer huist onder mijn vel. Ach, ze weet het vast nog wel.. een mooie voorjaarsdag in mei, we laafden ons aan vitriool en lieten vrij wat in ons school slechts één verlate poestvrouw was erbij. En of ik ooit nog aan haar denk? Dat gebeurt, soms, als ik nukkig…

op de bodem van de diepte lag als een oester een weerbarstig woord onderzeese stromingen kwamen en gingen bleven haar beroeren gestaag schuurden ze over en langs het gesloten fort ze werd weker minder stug een trage transformatie met het verstrijken van de tijd herrees ze aarzelend uit haar as de wedergeboorte van een woord…

Sloffen door gangen langs een antiek meubelstuk stil circuleren.…

van mijn Liefde: Maar, midden in, prijkt hoog mijn Hart geheven, Glorie van doods-kou, met de haat en 't lieven Van ál dode uren, als een urn vol sintelen; En buiten-op staat in de poort gedreven: Laat nooit uw oog in andrer oog weertintelen, Want twee mensen-ogen liegen als twee dieven.…