Alle inzendingen over langzaam OR gemak OR rustig

m'n woonkamerdeur stond open en ik keek zag een muis door de gang lopen keek niet eens m'n ogen reageerden op beweging een wat gehaaste muis niet echt op het gemak doe maar rustig dacht ik en ook of het en mannetje of een vrouwtje zou zijn terwijl opeens de regen tegen het raam kletterde schuilde een muis in mijn huis…

Pas langzaam drong het door, wat het is, hem te missen, tastbaar, maar toch ook niet. Er niet meer te zijn Maar nu weet ik het. Hij gaat nooit weg, daarom kan ik nu rustig slapen.…

even fijn aan niets denken naar buiten wenken er wordt langzaam licht geboren; huizen in ochtendgloren zo hou ik het vandaag wil rustig mijn wereld openen laag voor laag…

voorspellen van geluk eeuwig te zullen blijven of met gemak te nemen ongeluk het eigen onvermogen ver voorbij nog dat te denken om dan met eigen ogen te bewijzen hoe snel een dag vergrijzen kan een ambulance langzaam weg zien rijden juist dan die dingen…

verder slapen naar de volgende dag) – (langzaam, meer en meer) op mijn gemak kan ik landen in ons leven samen onderweg in ons eigen aspect…

Het zwemt en springt met groots gemak. In deze sport een ware kampioen. Probeer hem maar eens na te doen. Als je het kikkertje ziet Ontneem hem zijn vrijheid niet. Laat hem rustig springen in de natuur. Anders verdwijnt het beestje helemaal op de lange duur.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

er is nog geen bericht er zijn nog steeds geen verlossende woorden gekomen, geen antwoord ook al tikken de klokwijzers rustig verder minuut tot minuut wacht ik opnieuw langzaam mijn ondergang af of, het licht, het verlossende licht dat de boodschap met zich mee zal brengen.…

kamperen is zo heerlijk ik hou van buitenleven maar een ding is een ramp zoem-zoemerdezoem-prrrik op een stoeltje in de zon een tafel vol met wespen waar prikken zij in: de jam? zoem-zoemerdezoem-prrrik 's nachts lig ik in mijn slaapzak geen oog doe ik nu dicht muggen komen voor mijn bloed zoem-zoemerdezoem-prrrik…

Breng mij niet weg straks onder tromgeroffel maar ga samen rustig pratend en kalm lopend achter me aan naar de plek die daar geopend wacht bij de tuinman leunend op zijn schoffel.…

Het is een rustig ouwejaar geweest Agenten, ambulances molesteren En vuurwerkbommen laten exploderen Dat is gewoon traditie, het is feest! Zo'n oogkliniek heeft anders niks te doen En schade, ach wat is nou 10 miljoen?…

Angst voor geraniums? Helemaal uitgewerkt? Zich van iets anders dan werk niet bewust? Echter beseft deze euthanasiefanaat wel dat hij nu kiest voor ééuwige rust?…

Zoon in ban van covid eng, liefs drie lange slepende jaren; tranendal Moedermelk hoog geconcentreerd bracht uitweg en puik resultaat Mama danst, springt, lacht en Schreeuwt het van de Daken! Geloof is sterker dan Angst!…

Mijn hart klopt in een rustig tempo voort, En lucht dringt langzaam binnen in m’n longen, Maar meer en meer raak ik ervan doordrongen, Dat dit niet past in het klimaatakkoord. Nee, dat ik adem is een slechte daad, Door al die CO2 die mij verlaat.…

As verzandt langzaam tot sediment Als hij wegzakt in het sentiment Van een golvende herinnering Onderweg naar de Noordpierbranding In het deinen op duinen van woelig water Valt het nu samen met later En spiegelt de zon zich als zilver aan de oppervlak Waaronder een zee van stilte zich stelt op zijn gemak.…

Ook al wonen we op het platteland kunnen niet met open ramen pitten als wij 's avonds slapen gaan gaan buren, 'n krat bier bij de hand met kaarslicht en muziekje aan 'gezellig' lallend buiten zitten. Van ergernis lig je je op te vreten stapt boos uit bed en sluit het raam neemt weer eens een slaaptablet maar...morgen zullen ze 't weten…

zon gaat onder kaarsen geven licht wijn wat warmte fles geleegd kaarsen gedoofd dansen plots glimmende lichtjes overal om ons heen vuurvliegjes ze beamen dat het goed is natuurlijk de natuur benadrukt ...…

Rustig zo.…

De directeur van de Rotterdamse RET zit er niet mee: Hij spreekt van een 'relatief rustige nacht' maar na nog wat van die 'rustige ' nachten is aan het einde van het lied de RET dan wel failliet…

Rustig, kabbelend, prachtig om te zien, bevaart zijn eigen wegen. Maar soms iets te veel misschien..? Zo onschuldig om te zien, de stroming begint te vorderen, maar zo langzaam, dat je het bijna niet merkt... De rivier grijpt zijn kans, hij wordt breder, nog sneller... Maar net iets te snel misschien..?…

jouw positieve stralingen bereiken gezwind mijn verlangend hart wees gerust, liefste geen haast komt hier aan te pas ik geniet nu volop van bloemachtige sferen met hun rustgevende kracht mijn dromen tolereren ik denk aan jou vannacht zo vredig,zo zalig slaap zacht…!…

in haar eenvoud ligt de waarheid rustig te slapen en droomt over ons en heeft geen haast en haar vermogen zuiver te oordelen is onaangetast in de stilte van de morgen als planten langzaam groeien kijken we naar elkaar en weten het zeker en de dag is net begonnen…

Rustig laat ik het over me komen Rustig tot het gedijdt Langzaam geef ik toe aan mijn dromen Misschien komt voor ons die tijd..…

Verlangend zie ik Deze morgen uit Naar de aarzelend Opgekomen, ietwat Waterige, zon die In ' t voorbijgaan De laatste sneeuwresten In zichzelf op laat lossen Zoals ik ook hoop Dat mijn binnenste De kou en het verdriet In zichzelf op laat lossen…

Plaats in een cirkel de stem in je hoofd die langzaam rustig zegt, daarin hemelsbreed een zee en het geluid als een schelp om de kusten. Leg nu de nacht op ooghoogte en daarmee de mond als een liggende maan. Sluit vervolgens het lichaam verlammend daaronder.…

In trance blijf ik snijden Dikke druppels bloed vallen neer Ik wil verlost worden uit mijn lijden Het doet niet eens meer zeer Door mijn huid zie ik nu het bot Gefascineerd kijk ik uit naar de dood Rustig wacht ik af hoe ik wegrot Langzaam kleurt alles om mij rood…

Een afgedankte autoband rechtop in het water blijkt dichterbij te zijn de rug van een hond, drijvend in een vloot van voorbehoedmiddelen met zijn poten naar beneden, met de andere boten mee, langzaam naar de sluis waar hij wacht, rustig op en neer zolang het nog niet gaat in fase met de zee.…

Je kijkt van de ellende weg. Je blik dwaalt naar binnen. Geen beter medicijn tegen medelijden dan zelfmedelijden. Onder het vergrootglas van het eigen falen wordt doorgaans andermans schuld zichtbaar. Kneusje van de klas. Reserve in het voetbalteam. Overgeslagen tijdens de kusjesdans. Transparant aan de toog. Krap bij kas, knaapje tussen…