Laurierwind
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 
473
473gisteren
spraken woorden
ze fluisterden soms ook
of misschien werd de wereld
op dat moment wat stiller
er werd bemind, gehuild, gelachen
in jonge en oude, rechte en scheve gezichten
net zolang tot ieder geluid de honger vond
zonder schaduw of verlies van
golvende huid
en ik dacht nog
zou dit nu poëzie zijn
voor of achter zonsondergang…
Bezig met laden