Alle inzendingen over leegte OR berusting

geeft Ik accepteer het broze leven Leer te leven met de dood Respecteer mijn spiegelbeeld Die de werkelijkheid ontbloot Dat ook ik oud hoop te worden Vrij van ziektes of verdriet Hoewel ik weet dat dat niet gaan zal Het leven spaart een ieder niet Laat ik zeggen dat het meevalt Mee te gaan met deze tijd Tot ook ik mijn lot aanvaard heb Berusting…

In dit spel van wind en water Schouw ik peinzend heel de dag 'k Vraag niet meer naar toen en later Ik draag wat er komen mag.…

Tussen dit ogenblik en mijn dood ligt misschien een lang leven; ook een groot? de hoop daarop heeft mij allengs begeven; maar is het groot of klein niet om het even voor wie gelooft dat wij pas met de dood gaan leven?…

er stroomde veel water langs heel veel water zodat de scherpe randjes behoorlijk zijn afgevlakt de te lange winters temperde het felle vuur in mijn bloed berusting zette zich vast in mijn aderen de krachtige hopen van weleer waarmee ik zó dikwijls de zorgen als vruchten van me afwierp zijn geworden tot keiharde keutels die me dwarszitten…

er stroomde veel water heel veel water dat de scherpe randjes behoorlijk heeft afgevlakt te lange winters temperde het felle vuur in mijn bloed berusting zette zich vast in mijn aderen de krachtige hopen van weleer waarmee ik dikwijls de zorgen als rotte vruchten van mij afwierp zijn geworden tot keiharde keutels die mij soms…

Het monster dat zich in mij heeft genesteld mijn liefde voor jou langzaam ontmantelt kan en wil ik niet in de ogen kijken Ik was even in de ijskast gezet Spijt is zinloos echt warm wordt het niet meer Ik zal het monster niet bevechten…

We laten de dingen zoals dingen zijn, alles is wijn, tij ontwikkelt ranken steeds zoals reeds is gebleken al vele weken, het is zoals gras aangroeit en gemaaid weer groener oogt, elke dag verfraait. We hebben geen angst dat alles vergaat ook de zomer straks niet in haar volle glorie opstaat en graan als goud zo fraai verhult, we betrachten…

In berusting van verlies voelt het liefhebben als groeien in verdriet waar men de hoogste toppen van het leven wil bestijgen het dal van tranen ziet waar kluchten witte meeuwen in schier onbewolkte luchten blauw woorden van oeverloze liefde schreeuwen verder laten dragen hemelhoog in dagen van stille berusting zullen woorden zwijgen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Wat kan ik anders doen dan machteloos berusten nu zij me schrijft over haar lage lusten en dat ze hoopt dat ik sportief aanvaard dat zij en die ellendeling elkander kusten Dat ze het schrijft is 't onomstotelijk bewijs ik schaats riskant op in haar lente dooiend ijs verkleumd en eenzaam bezig aan een hopeloze reis Warm maar sportief gekleed…

ik heb bemind in armoede van hebben en groeipijnen van zijn liep vaak verloren in de doolhof die het leven als verleden tijd in gedachten achterliet in ouder worden kwam eindelijk de rust wat ik heb en wie ik ben vloeien naar een nieuwe morgen als een bron die naar de monding vliedt…

zoals je daar nu ligt onnatuurlijk breekbaar tussen de witte lakens zou ik van je kunnen houden je kijkt me aan zonder iets los te laten maar laat eindelijk wat houvast zien ik beantwoord je blik in stille aanvaarding toen ik wegging bleef de deur open jij kon hem niet meer sluiten en ik heb dat nooit gewild…

Spoel het grauw maar van mijn hart met liters regen, en pak de draad op van mijn bestaan Eindig ons maar in verwijten, laten we denkend aan de eblijn staan Wijs ons na met honderd vingers doe het mooi van gister maar af als zot Zijn we natter nog als buiten, dan schik ik me, dan schik ik me wel jankend in mijn lot.…

Ik pluk verlate bloemen uit eigen rozentuin en oogst van schrale malus de allerkleinste appels de rode berberis omrandt het dunne gras in 't veld waar onkruid nog wil bloeien maar muurbloem wacht op herfst toch tjirpt in stille middagzon de krekel mateloos en is de snelweg verderop nog nauwelijks te horen als ik me neerleg bij de…

verbazend stil zet ik mijn boosheid in de aard zeg jij is dat berusting in wat pech zou zijn en als ik al zou vragen naar de zin dan zou ik die niet willen weten…

Er waren mooie tijden bij In mijn verrotte leven Jaren van geluk met mensen Om wie ik heb gegeven Tijden dat de zon zo vrolijk scheen En warmte gaf als jij Tot je onder ging, verdween Verzadigd was van mij Er waren dagen bij Nutteloze dagen Waarop ik wist, niets wordt beter Waar alles tegenzat Niets lukte, voor geen meter Dat ik, die…

wolken dalen neer in helder water plengen rimpels over vlakte schurken aan tegen randen aan verte, nauwelijks zichtbaar regen versteent, stuit op blindheid van muren. Ik vroeg het raam om vergezichten tussen lamento en bittergaar er is geen ontwaken geen opstaan, geen vlucht uit de dodengalerij op de rug van roemloze slaap…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

, rijpend en goed belegen wij zijn soms onrustig over de leegte die wij eens achterlaten, die slechts door herinneringen wordt opgevuld…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Neergedaald uit het brongebied bezinkt het rusteloos bewustzijn op de tamme bodem van verstilde wateren en vloeit het debiet van overtollig geheugen naar de louterende leegte van berusting.…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Het zogenaamde niets kennen we als leegte. Leegte als onmogelijkheid waaruit wat mogelijk is ontstaat. Zoals onbewuste dromen komen, in het holst van de nacht, en als sterrenlichtjes verder gaan. Zoals mensen die plannen maken en plannen in vonken op zien gaan in het zogenaamde niets. Het niets dat bron van leven is.…

geschreven wordt en mijzelf terug in de leegte doet staren een vrouw, wachtend op mij bij de openhaard wuift mij toe met uitgestrekte armen haar stem klinkt zo verzachtend hoe kunnen geschreven woorden mij zo intens verwarmen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…