Alle inzendingen over lege tijd

Je nam mijn ziel mee naar de zee ik voel me zo leeg welke spreuk heb je uitgesproken ken ik jouw geheim waarmee je in mij bent gedoken het is hierop waar ik al lange tijd geen antwoord kreeg daarom voel ik mij zo leeg.…

Verstilde tijd ligt als een regendruppel op je huid trillende wimpers proeven van de hemel de zee is vrij ik streel het lange strand leg je dromen te ruste kus de lippen van de wind het licht leg ik in de handen van morgen.…

altijd was er warmte, nu was er niets, binnenpretjes, lachen, verdwenen in het niets, die fonkelende ogen, niet meer, nee, nu ontbreekt er iets de woorden los van pijn, zeg dan toch de waarheid, ja, eerlijk moest ik zijn het mocht niet waar zijn, een blik die enkel zweeg, mijn beeld van hem, alleen een leugen, zijn woorden waren leeg…

ik snap het niet en het voelt zo pijnlijk leeg Zelfs je naam op het venster is weer verdwenen…

) (Het tapijt zal nooit meer vlekken Geen gestoei meer op haar huid) (Boven verliest speelgoed zijn felle kleuren in de kast) (Gereedschap in de schuur mist het eelt, zijn hand, zijn tast) Zijn huis is leeg zijn wereld is zijn huis Godvergeten ver ligt daar mijn thuis begraven…

Van buiten hou ik me sterk Van buiten lijk ik spontaan Van buiten stroomt er geen traan Maar waarom voel ik me van binnen leeg Ik voel me zo kil, zo verlaten en zo alleen Je bent er niet meer, en ik weet dat ik zonder je verder moet Deze gedachte doet me zeer Je was nog zo jong, zo levendig Mensen verdienen het niet om te sterven, en zeker jij…

De stilte spreekt want de woorden zijn dood en verdwenen in het lachen dat begon tot de ontdekking en de waanzin elkaar volgden en alleen de stilte van het scherm mij zou vragen waarom ik weer wilde biechten in de leegte die nooit antwoord…

We hadden nooit ruzie, gek is dat! Nooit gescheld, gevloek, gekat Gesmijt met meubels, kopjes, deuren Zelfs niet eens een dagje zeuren Geen kat en muis tegen elkaar Gewoon normaal, dat jaar na jaar Ook geen traan of groot verdriet Van dat alles was er niet Wij raakten elkaar uiteindelijk kwijt Zonder maar een spoor van strijd Met schuldgevoel…

Genoeg nu, het is over Ik ben leeg, ik wil niet meer Laat me gaan schat Laat me vrij, voor deze ene keer Gevangen in jouw armen Zo sterk om mijn lichaam heen Waarom luister je niet naar me Ik moet weg hier, meteen De liefde die ik voelde Is er niet meer, het is weg Het is niet meer dan logisch Dat ik vaarwel tegen jou zeg Al kan…

De vraag om softdrugsliberalisering Stuit binnen de regering op verzet Maar onderwijl zijn op het internet Veel drugsoorten meer dan gedoogde nering En als je wat wilt kopen kan dat goed Het hebben van een creditcard voldoet…

Mijn zaterdagen leeg Mijn zondagen nog leger lief. Je was niet slechts een hartendief. Dat zijn de wijze lessen. Nog erger dan al mijn grief, Liet jij me lege flessen.…

Minuten worden uren, van elke gedachte ontdaan, hoofd leeg gemaakt, ik kan er weer tegen aan...…

Stil vergaan woorden tot gedachten die niets meer kunnen raken dan een gulzige leegte waarin de kleuren van hoogmoed tot stof vergaan en hij niets meer is dan de naam die verdwijnen zal zolang hij zich vertoont en blijft lijken op een eenzame dief die alleen maar leugens wilde stelen…

Ik kijk in de spiegel van jouw ziel Ik zie mezelf niet Toch ben ik uitgeput…

Een ijspegel Heeft mijn hart doorboord Mijn ziel op non-actief gezet Verscheurd door pijn Bezie ik de grauwe wereld Kleurloos en troebel De kille stilte schreeuwt De leegte vult mijn wezen Met lege blik staar ik naar buiten En schrijf je naam op het beslagen raam…

hand in hand toen je de ogen sloot ik voelde dat je geen weerstand bood het is goed zo, het laatste dat je zei schat, het is zo leeg, zo leeg in mij…

Ik voel me bevriezen In een wereld Van steen en ijs Ik voel me leeg In een volle wereld...…

tegen die woorden had ze niet opgekund als vlijmscherpe messen hadden ze haar hart doorboord waardoor ze nietsvermoedend leegbloedde…

haar tassen staan al klaar in de gang zeven jaren samen duurden nét te lang haar hart was koud zijn ogen kil vechtlust was verloren bij gebrek aan goede wil het moment was daar stilletjes haar jas aangedaan zwaar bepakt verliet ze het verleden het was tijd om te gaan…

‘leeg’ en nu dan als alles weg is, je nuchter kijkt in de lege dag. de huls van het laatst geschoten woord, die echo die kale ruimte de uitzichtloze uren. kijk ik op van het blad waar, opgezogen uit het niets, in zwart het wit zich vult.…

en nee, ik dacht toen niets het hoofd kent leegheid het eeuwige zwarte gat omdat woorden niet ontbreken is er gehoor en ook op schrift maar het heeft geen inhoud want het is niets…

Het is leeg,…

me verstoten ooit in een huls van vlees gegoten en met verf bespoten maar nu leeg geen huls voor mij ik ben leeg ik ben vrij…

Leeg hart ik haat en mis je. Eens vervuld van liefde nu pijn.…

(tanka) aaneengesloten verlaten lege coupés een eindstation daarbuiten beeft in stilte hun koude verslagenheid…

Zo leeg als het voelt Zo leeg als het is Een wonder nodig Ja het gaat mis Wat wil ik? Wat moet ik? Moet ik iets willen? Er is niets Het stopt Voor mij is het voorbij Dat wil ik!…

Leeg het vel papier evenals gevoel dat in mij huist kent de ochtend geen gloren noch een blauwe lucht daar ongeweende tranen stilletjes zijn blijven hangen in het donker van de nacht…

meer en meer vergetend wie ik was noem ik blaadje na blaadje keer na keer je naam in mijn hoofd leeg en verdoofd voel ik niet ben ik zielloos voor hen die ik lief…

geen volzinnen zullen ooit meer uit jouw pen vloeien daar jij woordloos opging in de mist…

zo leeg als je daar nu staat zo maagd loos wit puur vol eenvoud zal je straks transformeren in dat wat ik voor ogen heb vol passie zal ik je raken, strelen rustig abstraheren totdat ik je daar heb waar ik je hebben wil…