gedachten ontvouwen wegen
naar de kern van mijn bestaan
rangschikken letterschrift tot
evenbeeld van mijn gevoel
en jij leest onuitgesproken taal
kruipt met jouw ogen in mijn ogen
ordent mij tot woorden, begrippen
begrippen tot begrepen taal…
Hoe! met een ganzenschacht, gegrepen in de vingeren,
Beveelt ge aan 't vluchtig woord: Rust op dees broze stof!
Ge aanschouwt het in de zwaai der dode letterslingeren,
En de eigen klank keert weer, die oor en boezem trof.
De spreker ging voorbij; zijn adem is gebleven:
Hij stierf; zijn adem leeft, zijn ziel kleeft vast op 't blad;
Ja,…