Alle inzendingen over leven OR tijd OR wolken

Toen de wind zijn ware gestalte aannam Ontstond er een hapering in de tijd knipte mislukte momenten weg plakte er vrolijke tijden voor terug En met een adem Een zucht Proefde ik alleen nog donzige wolkjes van geluk…

toch blijft onzichtbaar is aan ‘t firmament met ons tussen de wolken drijft als raadsel door de ruimte rent…

De wolken gaan altijd verder maar komen ook terug de zon komt op en verlaat je 's avonds weer de bomen verplanten zich maar verdorren de bloem zal het na een tijd begeven maar de liefde die is voor iedereen altijd het leven…

Vergankelijkheid stimuleert ons steeds verder te gaan in de tijd.…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

zwerven wil ik zwerven met mijn geest zoekend ontdekken hier ben ik nooit geweest zwerven wil ik zwerven als een beest een pad begaan door niemand daar wil ik zijn geweest zwerven wil ik verdwalen nog ’t meest als ik maar nergens aankom dan ben ik er geweest…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest?…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Er was altijd een lach Het leek de zon wel Die ik daar zo zag Maar na tijden van leven Moest het leven zich opgeven Want het geleefde leven was echt op Zonder dat ik het wist Leek het leven even een grote list Want jij werd zomaar getroffen Door deze dode tijden Moesten we glashard hopen Dat jij het nog zou halen Maar plots werd…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Wolkenzee drijft hier in alle sereniteit over en voorbij.…

Kijk naar de wolken stuk voor stuk meesterwerken taal van een hemel Wanneer ik in de ochtend mijn raam open, kijk ik vol bewondering naar boven, een lucht bekleed met hier en daar verschillende wolken gegoten in ongerept en uitgestrektheid op hetzelfde moment komen nieuwe ontwikkelingen op het pad.…

voor de vroege vinder van een vrolijke vlinder fladder, fladder, fladder vind voor jezelf een ladder klim vliegensvlug omhoog tot in de regenboog en verwonder je over de vlucht van de kleurrijke dagpauwoog…

lentelied als het gras mij groet voel ik dat het moet liggen met mijn lief die mij minnen doet als de wind met bloemen wuift mij verandert in een bij die altijd zoekt en zoemt en zo ’t leven kruis bestuift als de zon mijn geest verruimt en mijn blik verdwaast raakt mijn ziel zeer zoet gepluimd vertraagt natuur mijn haast als ik…

Een tijd lang bleef ik hangen, in alles wat ik had. Tot ik iemand tegen kwam, en je zo ineens vergat. Een tijd lang niet aan je gedacht, zelfs niet voor heel even. Want op mijn roze wolk, ben ik aan jou voorbij gedreven. Maar nu de wolk verdwenen is, Denk ik steeds vaker terug aan toen.…

geen verdienste doch louter tijd van leven zoals men dat nu eenmaal van je verwacht bij 't spoor als spoorman echter op de hielen gezeten door de klok weet ik mij gehaast door telkens weer een andere trein zo gingen de jaren als stations aan mij voorbij waarbij de vertraagde tijd geen naam mocht hebben...…

die van mijn tong glippen Dit is de wolk waarop wij zweven Dit is de tijd van ons leven Dit zijn de bakens die wij hebben gezet Dit zijn de doelen die wij hebben gered Dit zijn mijn zinnen Met de jouwe verweven Dit is de tijd van ons leven…

geen verdienste doch tijd van leven zoals men dat nu eenmaal van je verwacht als spoorman echter op de hielen gezeten door de klok wist ik mij gehaast door telkens weer een andere trein zo gingen jaren als stations aan mij voorbij waarbij de vertraagde tijd geen naam mocht hebben...…

Ik ben verdwaald in mijn verleden, ergens op een plek ben ik gaan zitten, en staar afwachtend voor me uit. Vandaag zit ik daar nog, zet nooit een stap opzij, en ik ga ook nooit een stap vooruit. Mijn toekomst vindt zijn weg, en ik ben nog altijd op hetzelfde plekje, ben hier blijven zitten zonder zorgen. De dag dat mijn einde dichtbij…

Het leven heeft de tijd, de tederheid en 't onvermogen, het telkens weer herboren worden, de voorjaarslucht, de winterkou, de liederen die stromen. Het leven heeft de tijd, vergankelijkheid, vertrouwen, en mensen die toch overal hetzelfde zijn maar ook zo anders, en allen hebben dromen.…

haar hoofd rust zacht op mijn herfst droomt van een lange zomer waar ik nog jaag, ren langs het strand en om een glimlach vraag, zij om een reikende hand de afstand lijkt steeds groter het slapen dieper dan ooit seizoenen nerven mijn vel jonkheid verdwijnt, mijn toekomst dooit haar wang verraadt verte de ogen spiegelen mijn hart…

Vertel mij niet hoe de toekomst is ik zou slechts vrezen dat in leven, dat ik heden leid waarin mijn hoop is gerezen, mijn dromen zijn verdwenen.…

het wordt je gegeven er wordt niet naar gevraagd of je dat wil een lang of kort, gezond of ziekelijk leven Een leven kort of lang elke dag moet je plukken want voor je het weet ligt alles in stukken…

Als ik tijd van leven heb, zeg je, Wil ik naar het buitenland, op wereldreis Naar Brazilië, Amerika en minstens één van beide polen - Jammer alleen dat je geen tijd hebt om te leven in het nu, Dat je geen tijd voor leven hebt…

De wolken zijn geen getuige. De regen is niet dankbaar. Vogels verstoppen hun vleugels. Mensen spreken alleen nog met hun voeten. En ik ben van steen. Want ik geloof in steen en zie dat elk leven de tijd vreest maar nooit verandert in iets wat altijd zal blijven bestaan en niets meer wenst.…

Kom eens van die wolk Van onwetendheid, dromen en oneindige zonneschijn Tijd heeft hier beneden niet stilgestaan Dromen zijn inmiddels begraven en van de baan Kom eens van die wolk Van negatie, zelfzuchtigheid en vallende sterren Tijden zijn veranderd De wolk kan jou aanwezigheid niet langer verbergen Kom eens van die wolk Verplaats je…

Zijn kindertranen zo als wolken drijven zegen en regen. Langs het pad naast dat pand daar bij het zand ligt mortel en ik schouw naar dit mortel en een boom met zijn wortel. Misschien is getij tijden niet helemaal bij kennis geweest, zijn kindertranen zo als wolken drijven compleet verweest.…

Toen kwam de tijd dat 'k niet naar boven keek, Ofschoon de hemel vol van wolken hing, Ik greep niet naar de vlucht van 't vreemde ding Dat met zijn schaduw langs mijn leven streek.…