waar de ochtendzon
in roodgele gloed
jouw lach doorspekt
met duizend kleuren
elke tint
mijn dromenregen
omsluieren zal
als deken der nacht
wentel ik zacht
in levenskleuren
ga op zoek
naar een toekomst hierna
waar een liefde mij draagt
in gevleugelde dromen
mijn morgen breekt
in de kleur
van jouw lach…
De blauwdruk van een leven
in witte lijnen uitgezet
onschuldig nog, zonder weten
een onbegrensd iemandsland
Tot het leven de fases gaat tekenen
een kleurengamma programmeert
Vlammend oranje aan de horizon
vermengd met bruine nuances
van dwarrelend loof
schilderen het gemoed
Het prille groen doet ons beseffen
dat denken in zwart-wit
emoties…
het is rustig
in de tunnels
en op de brug
op weg naar de heilige burcht
zicht op
het pad
het licht
ruimte vullen
met levenskleuren
ontwaak en houd wacht
de spiraalvlam
brand tot diep
in de nacht
overgang naar dag
de dauw als instrument
een trompet
luid is de kreet
ontwaak
o luid
ruis
de dag is grauw
maar zon komt toch
wel weer…
Geen misvorm in haar leven, misgunt
mij niet de illusie waarom ik vroeg,
gekweekt uit de duizend schoonheden
die ze droeg, uit elk van hen een nieuwe
levenskleur ontluikt, de adem van de
wind steels haar wangen vindt als zij zich
vangen laat, raakt alles ondergeschikt
aan de geur van erotiek die ze
zonder voorbehoud predikt.…
Heb ik het palet aan levenskleuren overgeslagen?
Was ik een te stil leven of juist een te uitbundig?
Was ik een schilderij, een portret?
Een aangenaam of onaangenaam portret?
DOCH, MAAR, ECHTER
Ik ben het portret, hun portret
Zittende voor de schilders (m/v)
Van het Portrettekenen Amsterdam o.l.v.…
Geloof hoop en liefde
zijn drie levenskleuren en geuren
een vogel die een pad fluistert
naar inzicht, boter bij vis
kleuren als strepen zeden en
de zeeën van gedachten
je kamers mogen sieren
je met levenslessen plezieren.
Ik zit even roerloos
met deze gedachten als jas om mij.…