Alle inzendingen over levensweg OR leven

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Toch blijf ik nog wat varen, mijn leven goed en stil. Er zijn nog zoveel waat’ren, die ik nog bevaren wil.…

Gekropen uit het kosmisch ei op weg naar een nieuw leven gaandeweg de tijd voorbij een ruimtelijk gegeven. Rode draden banen een weg door tranendal en vreugd gevlochten in een mandje pech een pijnlijk nare jeugd. Versleten door de tijd je sporen achterlaten verleden is ontdaan van spijt nu...hoeft niet meer te haten.…

leven na leven de keus met wie te zijn welke ouders en wat het thema zijn zal in de tussentijd wordt kennis getoond inzicht en wijsheid als hulp voor levensweg de sprong wordt genomen naar een moederschoot de engel van vergetelheid zorgt alles lijkt nieuw…

vachtig, prachtig en schattig zo zijn ze, m 'n twee trutjes vachtig, prachtig en rattig zo zijn ze, Boom en Bap waar de een als dondersteen is is de ander als blikseminslag zo kwamen ze beide op m 'n pad zusters van een levensweg zusters van een levensweg ik mag zeker in m 'n handjes klappen want ze leven al langer dan gemiddeld ik…

Twee dwazen op het levenspad Verbonden met hand en hart Trotseren de tegenwind Bewandelen hun levensweg Door dromen En op weg naar sprookjeskastelen Twee dwazen op hun levensweg Hun levenspad Duizend kilometer op blote voeten.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

leven…

Je leerde me te leven op eigen benen te gaan staan mijn weg te bewandelen die vrijheid kon ik aan ook was er veel vertrouwen het leven leek een feest nu moet ik constateren dat dit een farce is geweest mijn levensweg gaat verder niet langer meer die pijn de liefde zal me leren dat het ook anders nog kan zijn…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Mijn gevoel laveert mij door het leven. De route wordt gelezen door mijn hart. Wat ik tegenkom is me om het even, want het echte leven is vaak hard. Genieten doe ik nu met volle teugen. Ik kijk positief naar wat dan ook. Deze tijd zal me nog lang blijven heugen, want al het negatieve gaat op in rook.…

Mijn leven gekregen om trots op te zijn zoals de eb en de vloed veel vreugde en pijn geboorte en sterven liggen kort bij elkaar de drempel wordt lager dat gebeurt jaar na jaar Al ben ik nu ouder ik blijf steeds een kind door het leven gegeven en altijd bemind…

In schaduw en donkerte gaan we onze weg, zoeken naar het licht de hoop Dood en verrijzenis Blijvend fundament We kijken naar de toekomst Telkens opnieuw Een levensgeluk dat het hart raakt…

Is het dan echt je leven en je lust om zonder einder rusteloos te zwerven en nooit het zalig niet-zijn te beërven?…

Wij lopen op een Weg Niemand weet waarheen hij leidt Er is geen Bord dat ons zegt Waar we ons bevinden in de Tijd…

kom ga met mee loop met me mee ik weet niet waarheen kom neem mijn hand beleef het avontuur ik weet niet hoelang kom leef met mij ga van hier naar daar ik ben hier klaar…

De trap laat ons klimmen Naar de afdaling des levens Op de zolder des doods Tijdens de geboorte van een beginneling…

geboren uit een zee van liefde die badend van verlangen de aarde een zonnekind wou schenken als een lichtpunt uit de hemel gestuurd door alle sterren en gedragen door de wind viel ik in de moederschoot hier blijf ik even dwalen pluk de vruchten van de dag eens zal ik mijn lichaam achterlaten en mag mijn ziel in hogere sferen verder leven…

draag het kruis waardig oprechte schouders torsen naar hun vermogen kracht van binnenuit verbindt de moed om verder te gaan…

De weg, die we samen moeten gaan plekjes waar we stil blijven staan blijkt onze uitgestippelde levensweg géén routebeschrijving, géén overleg wij zijn het niet, die de reis bepaalden wel, dat we soms veel tol betaalden ontmoetingen waren er altijd veel ze hielden onze verwachtingen in het gareel met niet iedereen kan je lang blijven praten…

van je eerste tot je laatste stap, zet je elke stap voor het eerst…

als ik wachten moet een mijmerend station onder mijn voeten bedachte levenswegen in gedroomde richtingen…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

omsloten en gevormd door woest gebergte woonde een man oud en versleten in een huis van steen hij kwam er nooit en zou Brusque nooit verlaten want deze man kende slechts de paden rond zijn stenen thuis zijn levenswerk muren scheef als een lach grimassen van steen waarmee hij vocht zolang hij zich herinnerde met de bergen sprak hij…

perspectief ben me er steeds meer van bewust dat ik vertoef op de weg van het begin naar een onbekende tijd, in oneindige rust, is mijn idee, onderweg terend op lief en gerief, vermengd met mijn eigen schaduw een weg van inzicht naar de "zin" maar weet niet in hoeverre ik mezelf in de juiste richting voortduw maakt het uit of ik het leven…

in dwingende voortduring zoek ik mijn verleden symbiose vlucht voor wezenlijke eenzaamheid ik ben geworpen, heb niet gekozen mijn gang is vol van schemerige tragiek val telkens in de smalle fuik van de alomvattende mistige liefde waarin ik even aan die veiligheid ruik al hoop ik op eeuwige zaligheid is plots weer het stof dat…

bezitten een leegte ontvluchten met zoveel donkere muren en mijn armen doen strekken naar luisterende luchten om de vullende verwachting blindelings op te wekken die tot in eeuwigheid zou duren verdwaasd trek ik me op langs dode takken de handen geschuurd nu vol met blaren zocht de eenzaamheid te bedaren die al bij aanvang van het leven…

in mijn kamer waar de schaduw mij als het waren heeft omsloten en alleen suizen het enige geluid bepaalt dat mij toekomt maant hij, die ik ben, mij tot schrijven van een laatste brief niet een relaas naar een onzichtbare verte, waar niemand vertoeft maar aan hem, die ik ben, omdat hij bekend is met mijn ongerief opgetekend vooralsnog in denken…

mijn stemming zit vaak gevangen in Himmelhoch jauchzend zu Tode betrübt als ik dan door Sturm und Drang word overvallen is abseilen zo aantrekkelijk, een groots verlangen met mijn Über-ich, gedragend als übermensch ervaar ik een Goddelijke Aha-Erlebnis zodra ik stoer afzak langs rots en lijn nee, ik verzeker u het is absoluut geen quatsch…