Alle inzendingen over levi's

aan Levi Weemoedt kan ik werkelijk niet tippen wat dat betreft ben ik een amateur de woorden die ik braak tussen de lippen krijgen bij Levi veel meer kleur…

Het strakke katoenen gewelf Een hemelsblauw wonder Duizenden lijntjes lopen Van rechtsboven naar linksonder Haar tweegespan beweegt In het door ouderdom aangetaste Met hier en daar een kale plek In het verbleekte uitgewaste Spelonken onder het zitvlak Sierlijk openend met elke tred Witte strengen strekken zich als tralies Derrière achter…

wie telt de doden in landschappen onder zand schrijft in zwarte inkt over wat kon gebeuren hoe het daar toen was hoe het hier kan gebeuren het daar en het hier zijn familie van elkaar blijf spreken herhaal ver voorbij duizend malen over toen en nu verwantschap met hier en daar wie blijft verhalen over jou en de ander wie raakt…

Hoeveel tapjes gaan er uit een vat? Hoeveel flesjes uit een krat? Ach, ik ben het alleen zijn, zo zat.…

Als je zo bij me zit en met me praat. Niet met woorden, maar met zelfgevormde klanken en gebaren, streel ik je zachtjes door je blonde haren en ik vraag me af..... Wat er mooier is dan dit; wat er buiten dit bestaat? Wat ik liever zag of wilde horen, dan jouw zelfgevormde klanken en gebaren; dan mijn hand, die streelt door de mooiste…

Het mooiste, hij, het mooiste zit bij me ik wil hem in men ogen vasthouden de traan laten verdampen de dauw optrekken in een straal omhoog door rood oranje licht in de avondschemer kwam de illusie trillend zes keer klare taal de dauw zwaar op het netvlies, en ik verscheur gedwee verdwaasd op zij zo onschuldig wezentje in niemandsland…

Ik meen net als Levi uit verre contreien een klaroen te horen – een contrapunt voor de zich vertakkende dood. 28 januari 2002 ZONNELEEN De episoden van Amos 59 Voor aantekeningen zie www.abelstaring.tk…

Plots was je daar, Je streek even door mijn haar, Kriebelde in mijn nek, Dat maakte me altijd gek. Je weet precies wat je doet, En je kan het ook zo goed. Gek van verlangen maak je me dan, zoals alleen jij dat maar kan. Het verlangen wordt dan gesust, Als jij me heel intens kust. Heerlijke momenten met jou, Dat is waar ik van hou.…

Droevige en trieste gedachten, sleuren mij mee naar die diepe zee met zijn hoge golven. Ik word bedolven met gevoelens die mij neerslachtig maken die mijn hart te diep raken om er uit te komen. Ik voel mij meestromen naar de dieper dan diepere zee het trekt mij ongewild mee. Ik voel vulkanen woekeren onder mij hij barst…ooit…mijn geluk…

Neem mijn hand en dans toch weer met mij. Dansen, ver, aan deze strijd voorbij. Mijn hart voelt ineens zo broos. Mijn handen voelen slap en doelloos. Mijn hoofd hangt machteloos en teneergeslagen. Droevige dagen zijn weer terug gekomen weg, lijken al onze mooie dromen. Ik wil het niet, ik wil weer met jou dansen langs sterren, maan en…

Zoals bomen hun blad verliezen, ik, uit niets meer heb te kiezen, vertel ik jou bevangen door, te lange, winterse kou met bevroren, pijn in mijn stem waarbij ik al mijn blad verloren ben; "jij was eens de zon voor mij" maar het juiste weerspiegelde pad in zee; in het begin keek je nog met me mee, liepen wij tegenover elkaar hieraan voorbij…

Als ogen konden spreken dan spraken zij eens van immens geluk. Las ik die luchtigheid en zorgeloosheid in onze ogen maar weer want lees nu nog enkel woorden van "verdriet" en 't doet zo "zeer".... het spijt me maar ik kan echt niet meer. Ik zal voor altijd om jou blijven geven maar gun ook jou een gelukkiger leven. Helaas kan je…

Vanuit het niets, spontaan, doet vrolijke liefde zich ontleden geliefden laten elkaar, wederzijds, met liefde bekleden. Ieder met zijn luchtige, gelukkige, vrolijke schaterlach, elkaar liefhebben, het voelt zo goed, het mag! Tot... aan die beruchte te hoge treden zij kan die treden niet beklimmen iedere zware trede vol met zijn verwachtingen…

Loslaten, afglijden richting een diep dal niet wetend wat het je daar brengen zal. Loslaten wat en wie je eens zo lief had al wat je eens, ooit, zo immens aanbad. Liefde werd overwoekerd door tranen en verdriet waardoor wanhoop het mooie niet meer ziet. In een verleden zie je een romantische film voor ogen dus toch, ogen logen, ogen bedrogen.…

Traan voor traan, vol verdriet voor jou. Tranen namen iets mee recht vanuit een gelovend, open hart. Dit hart werd zwak, week 't brak en bezweek kwetsbaar als het was voelde het iedere steek. Verlangend naar al wat onmogelijk bleek. Omringd door onbegrip hierom heen. Voelde het steeds meer verlaten en alleen. Van jou heeft dit hart eens…

Soms zo bang dat er iets mis met me is dat er niemand is die er voor me zal zijn spijt krijgen van het afscheid vol met pijn van iemand die beweerde van me te houden maar waarom voelde ik het dan niet waarom voelde ik dan in plaats van geluk, zoveel verlatenheid en verdriet? Waarom sneed zijn scherpe tong dwars door mijn hart waardoor ik inmiddels…

Als ik nu zou ophouden met bestaan Zou ik dan zeggen, heel cliché Ik heb mijn best hier op aarde gedaan Of heb ik er toch geen vrede mee Zou ik zeggen: Mijn leven is volbracht Me neerleggen bij dit moment Of zou ik toch hebben gedacht Dat ik het echte leven niet heb gekend Zou ik überhaupt afscheid kunnen nemen Van de mensen om wie ik zoveel…

Verdwaald en doelloos doolt zij op een spoor waar zij zichzelf al lang geleden verloor. Niemand geeft immers nog gehoor. Eindelijk wordt zij geroepen vanuit het ware leven. Of zij zich weer in het hier nu wil begeven. Angstig en zwaar zal het zijn maar mocht er toch weer een reden zijn dan komt zij zeker terug met bevende handen maar…

honger dromen (4) het broze harnas van de nachtelijke slaap smakkende lippen Tantalus kwelling: het eten aan je lippen dat altijd verdwijnt net op het moment dat je het wilt verslinden de heerlijke geur dan het ontwaken uit ongrijpbare dromen terug in het niets zie de mens (5) het zijn geen goden die dood en verderf zaaien…

Opkomen doe ik zomaar helemaal voor niets voor de vrolijke verdrietige zieke en gezonde voor degenen die met het zwaard om vrede strijden voor hen die met één woord haar bekomen ik kom op voor Levi en Esther Mohammed en Fatima voor de Koerden en Jihadisten de IS en voor allen die ze verwonden of meeslepen in een zelfmoord…

de kinderkleertjes aan prikkeldraad in de wind spelen tikkertje duistere nachten wat doet een mens als hij weet dat hij sterven moet biddend en wenend op weg naar de ondergang slalom naar de hel goed voor brood en soep het merkteken op zijn arm in zijn huid geprikt hoed je voor dromen het is de vlijmendste pijn als je weer ontwaakt…

in elke lente schuurt een leemte een leegte die zich niet vullen laat lieflijke bloesems bedekken tranen en scherven lacunes worden een meer in ieder spoor zit het spoor van ieder geen muur die het kwaad keren kan zo vaak is geschreven: ik houd me goed en tot heel spoedig het is de stilte later die ons verpletteren zal…

ik voelde pas de kracht van je angst toen ik Primo Levi las: we zijn alleen vermoeide beesten op de drempel van de dood pas toen doorzag ik de kracht van je liefde die zich in bange lange armen verborgen hield ik vocht om het bruisende leven te omarmen de mens puur in beelden te vangen altijd al voel ik de kracht…

Je kunt Levi uit zijn nachtmerrie bevrijden, hem redden op de drempel van zijn slaapvertrek dat zich langzaam vult met gas. Je kunt de afgerichte herder halen uit de ballen van de buurman die Rebekka wilde redden van het kamp. Je kunt de mens uit het beest halen waaruit hij voortkomt, op wie hij sprekend lijkt.…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

'k heb er lang over nagedacht en gekeken en gewacht gecheckt en afgestreept opgevraagd en weggesleept aangevinkt en gemarkeerd zwart op wit en ook verkeerd nagemeten en verkort vergeleken en opgeschort beschreven en afgedaan opgepoetst en laten staan omheen gedraaid en ingekeken veranderd en afgezeken punt en komma's bijgedaan die zijn…

ik denk aan je ik laat je niet meer los dat hoop ik altijd maar toch gebeurt het en verlang ik weer naar je een vreemde liefde mijn liefde voor jou…

Niet klagen, Maar dragen, Want het komt goed. Je moet vertrouwen Hebben in jezelf, Want jij ben bijzonder, Een echt wonder. Zonder jou zou De wereld maar eenzaam zijn.…

Ze spreken doodse stilte maar klinken tumultueus hun woorden zijn haatdragend Ze kijken kritiek met felle, observerende ogen niks dat hun ontgaat Ze proeven van mijn verdriet ze leven van mijn angsten en voeden zich aan mijn wanhoop en machteloosheid Ze zijn genadeloos ze kleineren me en beangstigen me tot ik alleen maar kan verlangen…

weemoedig zong hij zijn Jiddische rapsodie hongerend gerijmd dezelfde verzen vierdelig en indringend een lied zonder eind over het leven van alledag in het kamp de pijn het gemis Hellemuziek (3) honderden malen wordt elke maatslag een stap buiten in de mist van en naar het werk hypnotiserend ritme woordeloos stappen denken…