8 resultaten.
lichtglans
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 706 wanneer een spiegel glijdt
uit de nacht
het doolhof vult
tussen duin en dromen,
de maan zich losschudt, minutenlang
meer dan vol
verandert de zee niets
aan zomergrassen, te midden van
de dag
bloemen zullen opgroeien
als sterren in een vijver, hun dorst lessen
met golfjes dons
geplukt uit het sierspoor van de eend
die in…
Betula lenta
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 290 Betula lenta, warme blik
en teder ademhalen,
de lichtglans in verhalen
en schaapjes in de wei.
Betula lenta, kinderzang
en katjes aan de bomen,
het voorjaar weer gekomen
en wij zo zonnig blij.…
0NTT0VERD
poëzie
4.0 met 5 stemmen 574 Zacht sprak zij 't uit - de donk're ban verdween,
en, waar 'k in duisternis heb neergezeten,
daar straalt nu witte lichtglans om mij heen.…
Hare buik is zo welvende en zacht
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.794 Hare buik is zo welvende en zacht
Als van de wijde zee een ronde golf,
Die een oneindige lichtglans bedolf
Binnen zijn tedere en donzen vacht.
Van uit die tedere en donkre nacht,
Waarmee zij haar schatkamer overscholf,
Zal stijgen, die zich zelf uit haar opdolf,
Tot vrijheid ene lichte gouden vracht.…
Wrede jager
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 haar smaad en beschimmeld brood gaf te eten
Tussen het vreemde volk in haar God verblijdt
De wolkkolom vooruit waar het onrecht wordt gemeten
Al die dingen eromheen dat de levensvreugde bang maakt
In de pijnigende donkere voorsmaak van de dood
Belager bitter wrede jager 't is de hemel die waakt
Bij dag, en in de nacht als de ster in lichtglans…
AAN ENE ONBEKENDE
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.654 Dan kwaamt ge - een lichtglans - voor mijn dolend oog gevaren.
En eensklaps trilde een wonder zingen op de snaren,
een lang vermiste toon, die me optilde uit de smert,
muziek, die als een blauwe zee bewogen werd,
wijl - ster der hoop - uw oog er pinkelde op de baren.
O!…
Aan ene onbekende
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.047 Dan kwaamt ge - een lichtglans - voor mijn dolend oog gevaren.
En eensklaps trilde een wonder zingen op de snaren,
een lang vermiste toon, die me optilde uit de smert,
muziek, die als een blauwe zee bewogen werd,
wijl - ster der hoop - uw oog er pinkelde op de baren.
O!…
STILTE
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.603 Hoe aan de zeeman had ik die lichtglans
aanstaande donkerheen verkond?
En mij — een ogenblik verheldring
had me aller stormen vroeger woên,
als waar ’t in overmoed, vergeten
ja, niet meer mooglijk wanen doen?…