Alle inzendingen over lidtekens

Vertekende beelden van passie, verhullen geleden lidtekens; of hoe zeg je simpel ik hou van jou?…

Geplukte bloemen sterven een tragische dood zichtbare kansen versterven voordat ze aan de kim verschenen, worden erfenissen geschonden, en geen lidtekens gesloten. Wie heeft de onzin uitgevonden; "dat tijd heelt alle wonden," waarvoor het juiste medicijn nog niet is gevonden?…

Geplukte rozen sterven uiteindelijk een zekere dood, kansen reeds overleden,voordat ze aan de kim verschenen, aan het geleende leven verbonden worden geen lidtekens gesloten, werd een onzin uitgevonden, dat pijn en tijd heelt alle wonden, waarvoor het juiste medicijn nog niet is uitgevonden,wat je niet hebt kun je niet verliezen, om alleen…

Je knielde en telde de lidtekens van een lang verleden,je vertelde over zandkorrels in het zand ze gleden als herinneringen door de dunne vingers van je hand. In waar jij de seizoenen zag vervagen in visioenen overgeleverd aan willekeur gescheiden door ras en andere kleur die last was zwaar te dragen.…

Zal de kosmos zijn, verbindt haar geboortewond, zonder lidtekens. Lach op stembanden lied vastgelegd als zangtekst, trilt in lendenen. Etalage pop haar wereldbeelden beziet, met lede ogen. Tastbaar op de huid. één hartslag voor ons beiden, geluid uitgediept.…

de kiel al vroeg werd neergelegd, gebreeuwd, door nieuwe tijden, het geluk gekozen waarop de scheephoorn door mijn leven weg zal vloeien, hun lichamen schieten weg als mijn vermaledijde schaduw te dichtbij komt, verstomd de stemmen als ware het bevriende mensen, sinds zij bloeiden sta ik op vergrijsde voeten in een niemandsland, lidtekens…

elkaar kan jagen of omdat je mijn benen niet kent ook niet de stilte van mijn ogen mijn denken heeft me verraden Het lot heeft beslist om jou te kennen om jou te verwaaien vangend in mijn hand oplossend in mijn pen en je lonkend kolkend lichaam dat er altijd is over mij te strooien ik verberg je in mijn open wonden zolang er geen lidtekens…

De carrousel verstikt in draden van de tijd, wat eeuwen leek verheelt zich in seconden en de lidtekens van gesloten wonden een eenzame strijd maskeert aan dwaze dromen gebonden.…

Zij glijden door sloten de wereld in, in lekke boten vol hoorngeschal, stuift zand in rauwe stemmen, lichamen te groot voor peddels waar zij mee roeiden, werden intieme vrienden in woelige wateren van de nood, reis op beider voeten sinds zij groeiden, door mild en vertekend land, vindbare lidtekens gaan van hand tot hand, geschreven…

Deze carrousel verslikt zich in de draden van de tijd, wat eeuwen leek verdampt in seconden, in dwaze lidtekens van gesloten wonden, een voortschrijdende droom verbonden. en een eenzame strijd maskeert. Uit de bundel: " Tussen foppen en falen " Pama…

Je telde de sporen van een verleden, je vertelde over scherven in het zand, gedolven herinneringen,ze gleden door de magere vingers,langs de lidtekens van je hand.…

geen ideeën meer Hoe ik de dam van mijn eigen meer moet zijn terwijl het al overstroomt Hun die zijn verbinden ons, omdat ze ons mogen ontvangen en keuren onze omgeving af Ik zie nu pas hoe mooi de naakte boom is die ik toen ook zag Hoe afgebroken een ruïne is En hoe koud leegte kan zijn Dat het kwetsbare bestaan van ons niet alleen maar lidtekens…

De opkomst van de sneeuw brengt onrust In ’t hoofd een zwaar gevoel Oude lidtekens gaan spelen De een die klaagt, mij geeft het rust De kleintjes juichen Stramme spieren kweken zorgen Hoe blijf ik heelhuids op de been In mij de lome gloed Zoals alleen de sneeuw mij voelen doet.…

Je knielde en telde lidtekens van een zwaar verleden, verteld door zandkorrels in het zand, ze gleden als waterige tijd door de dunne vingers van je hand.…