Alle inzendingen over liefde OR fragiel OR utopie

is liefde 'heel gewoon'? Is voor elkaar klaarstaan een utopie? Is haat dan onderdeel van 'houden van' dan is geen mens echt gelukkig omdat men net zo goed, houden- als haten kan?!…

Krachtig vloeide het over van liefde en besprenkelde mij naar hartenlust. Onvolmaakt en robuust zou je liefhebbend de schrammen van dit intense gevoel in ons krassen. Nietig als wij zijn zullen de littekens ons gedenken. Vol wanhoop kijk je me aan want de realiteit wil dat we onbeholpen gissen naar liefde.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Zo teer als de vlinder zo ben ik Zo breekbaar als glas zo voel ik Zo fragiel is mijn ziel…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

onuitgesproken gedachten aan een toekomst samen als de zon die landschap maakt tot schilderij beantwoord door verzwegen waarheid van een lang vervlogen liefde als gesloten ogen van de ziel bedrogen in hun zoektocht naar geluk de perfecte utopie verworden tot een eenzaam samenzijn…

Breng een ode aan de liefde open de knoppen in je hart laat ze groeien laat ze bloeien in mystieke kleuren Onthul haar schoonheid tot in het diepste van je ziel En het wonder zal gebeuren Want liefde is alles maar ook fragiel…

Liefde leefde als een zeepbel, glanzend fleurig duizendkleurig zwevend tot aan de wolken heel voorzichtig, zo doorzichtig en fragiel, tot het knapte. Wat bleef was een traan.…

is iets als een gemis letters en cijfers komen er niet aan te pas geen kluis of safe geen doos een code is niet nodig ontcijferen uit den boze het heeft iets van wonen in hoge bomen van een vergezicht in kruinen dromen in een maannacht op een kruispunt van de sterren Lulleby van Gershwin horen het heeft iets van een kleine utopie…

slaat hij in een zwarte dag Maar ik open deur en van violengeuren En achter een ieder Een zonnelach Dus beklim ik mijn berg verscholen Achter nevelige mist En stort me in pieken en dalen Als een ware alpinist dan wordt ik wakker verwarmd Door het morgenrood In staat van euforie Overspoeld door geluk en gelukzaligheid Of toch weer Een Utopie…

aan mondhoeken kabbelend proef ik een vloeibare wens de lucht te bevolken, te dolen langs een frisse, onbewaakte grens de ideale plek om een offer over bodemloze grond te plengen of mijn stoffig lijf uit aderkalk met gestrekte adem te lengen bij hoog mikken of laag scheren kent deze platgeslagen woestijn noch gebeitelde geboden…

Halo lechol shirayich Ani kinor Oh, er zijn er veel die jou bezingen Ik ben maar één van hen Toch wil ook ik mijn liefde tonen Aan jou met hart en stem Als ik je naam hoor ga ik stralen Oh, mooiste woonstad ooit Ik mag mijn rechterhand vergeten Maar jou vergeet ik nooit Jeruzalem oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt…

gelijmde fragmenten fragiele gedachten breekbaar als flinterdun glas ik houd ze tezamen met denkbare krachten opdat ik blijf weten wat liefde echt was…

Als je wil er is Maar het doel zo onbereikbaar is zal ik streven naar een utopie Zal ik dan alleen maar blijven hopen…

Een oneindige blik Gedegen liefde, ontembaar Overvallen door schrik Zo mooi, fragiel, zo breekbaar Koester ik haar Geen woorden voor Een verschijning zo onbeschrijfbaar Ik bevroor Ontdooi mij Ontdooi mijn hart Aanvaard mijn liefde Laat mij ontwaken uit deze droom…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Tergend langzaam blijven straten onbegaanbaar verbleekt de zwaluw in de tijd zwemt in deeltjes regenbogen purper kortdurend haar toevalligheid kwinkslagen schieten flarden luchtkastelen zinnen melken herinneringen zomaar alsuit het niets kan schaduw ruisend zijn?…

Nou ja, 't is zonneklaar: wat bijna 60 jaar heeft aangericht in mijn gezicht -om over de rest nog maar te zwijgen, d' er is geen eer meer mee te krijgen- maakt deze hoop tot dichterlijke utopie. Of toch niet?…

hoe ik me vrijelijk beweeg in het schuren van jouw ogen zetelt mijn drang bewegingsloos in het aangezicht van het lijden zielsverbondenheid is een utopie geraakt zijn door de starheid waar kind en tijd zich bevreemdden van een geordend bestaan voelt jouw hand als chaos die mij wil onderdrukken in de overwinning van jouw roes niets is…

de wind waait door je haar je bent verrast alsof je je hoed kwijtraakt, afgestaan aan de wind, je bedankt haar voor deze koele onderbreking, en loopt daarna weer verder in de traagmakende zon, bezweet en langs de hoge bomen richting de boerderij, naar boer Jansen, kijken of daar wat te doen is. Koeien kijken je verbaasd aan en schapen…

Jouw woorden voelen als een bries Mijn utopie voor dag en nacht. Een woning om te leven vol akoestiek.…

Een erg gelukkige vrouw beleeft haar stoutste dromen Echtpaar is zo blij, hun tranen overstromen. Weer wolken van baby's maken gezinnen blij Reeds vele kindertjes, toch een adoptiekindje bij. De dierenasielen lopen leeg, elk levend wezen verdient geluk Dit lezen in de ochtendkrant, niets kan nog stuk. Criminaliteit, geweld; het is allemaal…

Je leven lang doen met iets, is een utopie Niets is levenslang ’t enige wat je levenslang hebt Is je eigen leven.…