Toen eindelijk
de mist optrok
doemde diepte
voorbij de rand
van het ravijn
magnetisch
peilloos
sprongen ze samen
zwevend als Icarus
naar de zon
in de verse hoop
dat deze keer
hun nieuwe vleugels
niet zouden smelten…
Nee ik ga niet meer huilen
gebroken ogen lijden
duizenden tranen passeerden
op hun zoektocht naar geluk
Nee ik ga niet meer huilen
een gebroken hart doet pijn
duizenden vlinders verdwaalden
op hun liefdesreis
Nee ik ga niet meer huilen
gebroken zinnen zien af
duizenden woorden verstommen
op weg naar begrip
Nee ik ga niet meer huilen…