Alle inzendingen over liefste OR mama OR voor

te wachten aangeslagen de weg niet meer weet te laat op komt dagen alweer je sleutels vergeet hoe door de was op 60 graden oen ik te strak ondergoed moet dragen hoe je op je allerbest de helft vergeet bij boodschappen doen verzonken in gedachten het eten verpest je plantjes die vergelen al gaf ik je laatst dat boek zonder jou liefste…

juist vandaag mag iedereen weten, 't liefste meisje dat ben jij.. troosten, delen, lachen, huilen met je ogen, met je blik. juist vandaag mag iedereen weten, 't liefste meisje dat heb ik.. 's nachts kruipen we tegen elkaar aan.…

en toen stond jij daar in volle glanzende glorie zacht schitterend krachtig mooi te wezen een zegen, hartverwarmend je gaf me onverwacht, onvoorwaardelijk vochtig verlangend de levenskus in het gesluierde duister van ons gehuurde bed nu weet je wie ik ben, liefste en ik zie de diepe glinster voor altijd in je hemelse hart…

'k Zag je ogen stelen 'k voelde jouw hart beven trillende handen... een warme neus... één stap vooruit... 'k wist niet wat je bedoelde een steelse blik 'k stond genageld aan de grond voordat ik het besefte omklemde je mijn lippen mijn ziel overstuur... Dat was het,wat je bedoelde achter mijn bedoeling zoeken... HOE WIST…

je hou liefste, hoe ik het je niet tonen kan en ons beiden hierdoor zal laten lijden…

Mijn liefste Een roosje achterlaten op de plek waar je as twee jaar geleden werd uitgestrooid Even stilstaan en aan je denken, kijken naar het landschap dat je zo prachtig vond, het weinige dat ik nog voor je doen kan mijn liefste.…

mond de passie, de liefde tussen jou en mij die ons eens voor het leven verbond En ik sluit opnieuw even m'n ogen beleef steeds weer die tijd met jou twee lichamen, samen één geworden jij en ik, samen één in beloofde trouw Ik voelde me als fluweel in je handen zo teder, zo zacht en oprecht niets zal onze liefde ooit scheiden jij mijn liefste…

Ik ben er voor je, mijn liefste Ik kan je verdriet niet voelen Ik kan je verdriet niet dragen Als ik dat kon zou ik het je afnemen Zodat jij even kon rusten Even aan jezelf denken, even niets.…

vanuit het ochtendgloren roept een stem open je hart voor het wonder als je in magie gelooft ik ben jouw droom kom liefste volg me, volg me voel je vrij want het verleden kent geen toekomst ik ben het licht dat jij zult zijn langs de rand van de wereld kus ik de hemel waarin jij leeft en geef je vleugels als je valt langs bloedrode rivieren…

verliefd op woorden dagen lang flarden van zinnen in mijn hoofd liefde zonder beginnen blindelings verdoofd…

ik ben elke ochtend bang om mijn ogen open te doen, want met mijn ogen dicht is het nog net als toen. dan zijn wij nog samen en ben ik niet bang, maar ik moet mijn ogen open doen al duurt het soms lang. heb ik ze open dan zie ik je als nog voor me staan, alsof je nooit bent heen gegaan.…

ik kijk naar de deur, al uren lang zonder enige kleur. ik luister al een tijd, maar niks te horen, ik ben je kwijt. ik kijk naar de poort en hoop dat hij open gaat, dat je dan ineens voor me staat. en dan voel ik die pijn maar al te goed, dat je weg bent is iets wat me erg veel doet. en dat doet zeer, want je bent er niet meer.…

Als ik een vogel zou zijn Kwam ik naar de hemel toegevlogen En riep dan zacht jou naam En jij zou daar staan met grote ogen Ik zou je vertellen dat ik je mis En dat ik nog heel veel met je wilde doen Dat ik heel veel van je hou En dan gaf ik je een vogel - zoen Ik zou je zeggen dat `t goed gaat met me bovendien En vloog dan weer naar beneden…

Je bent nu al weer dertig jaar dood en jouw kleine meisje is nu groot toch zit ik af en toe, in mijn gedachten nog steeds op je te wachten. Afscheid nemen was ons niet gegeven plotseling verdween je uit mijn leven een ongeluk, gewoon wat domme pech nam je uit het leven weg. Het gekke is dat hoe ouder ik ben ik steeds meer wil dat ik je…

we spelen nog verstoppertje maar niet meer op het plein en de meeste zijn geworden wat ze toen niet wilden zijn wij zijn allemaal volwassen wie net weg is is gezien en ik zou die hele chaos nu toch helder moeten zien maar ik zie geen hand voor ogen en het donker maakt mij bang mama, mama mag het licht aan op de gang?…

Een gevecht, een zware strijd vol hoop, kracht en onzekerheid. Momenten van verdriet, vechtend tegen een traan kon jij nog steeds het leven aan. Toen al dat vechten niet meer mocht baten, hebben wij jou los moeten laten.…

deze wereld is een chaos, medelijwekkend en mislukt, en hoewel het zonder jou slecht gaat, en alles me in de weg staat, ga ik eronder gebukt. alles eindigt zoals het begint, ik ga door met lege handen, het is de dood die wint.…

Nu je er niet meer bent woon je in mijn hoofd en slaap je in mijn hart herinneringen aan jou zijn levend teder als een ontluikende bloem ragfijn als een pas geweven web ooit op een dag kruisen onze wegen komen wij elkaar weer tegen ik weet niet waar maar -wie weet- misschien…

het is bijna zover, die ene dag, dat je jarig bent, dat je normaal feesten mag. dat je slingers ophangt, en de muren met balonnen behangt. maar voor ons geen slingers en geen balonnen. geen drankjes, en hapjes, of taart, geen cadeautjes en een verjaardagskaart. wij gaan bloemen kopen, bloemen voor op je graf, geen fonteintjes, lampen of kaarsen…

vandaag ga ik naar mama ze woont niet meer in haar oude huis er is geen kamer meer en ook geen kast alleen een stenen bed toch weet ik zeker dat zij me verwacht en naar me uitkijkt ik zoek zorgvuldig de mooiste bloemen uit mijn lentetuin en zie reeds hoe haar ogen van blijdschap glanzen…

Het spijt me, Voor alle bozen blikken die ik jou bracht, Terwijl jij nog eens naar me lacht. En ook voor elke traan die je soms laat, als het door mij soms even niet meer gaat. Hou ouder ik word, hoe verder we weg gaan van elkaar. Maar weet goed, Ik hou van je, voorgoed!…

Mama mag ik je wat vragen? Waar ben je nu heen? Ik kan het niet verdragen ik voel me zo alleen Ik kan je niet meer zien Is er iets daar boven? Kan je een teken geven misschien? Ik wil het zo graag geloven want als er iets is na de dood dan doet me dat goed want dan is de kans heel groot dat ik je daar weer ontmoet.…

Lieve mama je bent een mooie en lieve vrouw, mooie en lieve mama ik hou ziels veel van jou.…

Moeke zoveel jaren zonder jou ik ben nu zestig tweemaal zo oud als jij ooit werd nooit was het gevoel van gemis minder maar tja ik moest wel dragen in memoriam Antoinette Francoise van Zwol zelfs na vijfenvijftig jaar moeilijk te bevatten een kind zonder moeder voelt zich immer zo verloren…

dag mama (in de kerk van mijn jeugd brandt het licht van leven) nu je gegaan bent nu je rust kus ik jouw koude ogen en een wang waar zacht jouw vrede sust ik mis je, waar ik missen mag maar meer nog ben ik blij om alle pijn die weg mocht gaan en jij het licht mag vinden…

Gedichten Zeggen veel, Zo niet alles, Over wie je bent - Jij…

Een fijne moeder was ze, maar ook wel eens niet – wanneer ze huilde.…

Vaarwel mijn lieve mama Een stukje van jou blijft immer leven Diep in mijn hart zit er een stukje erin geweven. Claire Vanfleteren ©…

In de grote buik van mama Was het eigenlijk al besloten Maar nu ik je in het echt heb mogen zien Heb ik je voor altijd in mijn hart gesloten…

Al kon dit 'r niet erg bekoren, 't ging verder toch wel naar behoren, want even erna werd ze 'n trotse mama, toen een drol van een kind werd geboren.…