Druk die geen
Bovengrens kent,
Ondergrens die al
Niet meer zichtbaar is
Bodem van beton
Aangevreten door
De wormen van de tijd -
Snelkookpan die in mij
Op stoom raakt
En mijn eigen ik
Vermoordt…
Had zijn hele bestaan
Aan het leven geleden,
Was gebukt gegaan
Onder moeite en zorg,
Was er niet toe gekomen
Dit leven te omarmen -
Tot deze laatste dag,
En ontspande zich dan
Zijn gemartelde gezicht
Toen hij opging
Naar het hemelse licht…
119
Bezig met laden