Alle inzendingen over littekens

Waar ze weer een kind is dat geen onheil zoekt en de liefde niet versplintert van wie haar wil bereiken met gebaren van vertrouwen en gedachten die die kunnen helen wat ze verloren heeft in alle wonden die geen littekens mogen worden.…

De groeven in mijn gezicht zijn de littekens van een oude wond van een leven snel en ongezond het duurde maar even maar de weg terug om het leven een andere richting te geven bleek lang en zwaar maar het bracht mij op het punt waar ik leef in vrijheid en van alle dwang ben bevrijd.…

Eerst hoop je nog een vuiltje op de lens een vette vlek maar na de tweede foto blijkt onomstotelijk dat er iets zich ontwikkelt merkbaar groter wordt Achteraf blijkt het snijden een daad van gezond verstand Men leert met littekens te leven en dat het lichamelijke vergroeit uiteindelijk met muziek vergaat…

Littekens achter zullen blijven, die nooit helemaal meer verdwijnen. Dan zal licht het leven weer kleuren warmte en ook liefde gaan schenken.…

ik krijt krassen in je ziel, kruip in littekens over je huid. spoor me niet tot aardigheid aan. ik huiver van huiselijkheid, geurkaarsavonden, feestdecoratie, zowat alles waar jij voor staat. ik adoreer meer het minimale, de hoeveelheid van weinig. dat betekent niet: broodkruimels tot bombarie boetseren.…

Voortdurend overwerkt plaatst hij het mes zoals een zachte heelmeester betaamt de nieuwe mens ontwaakt uit dromenland vol littekens maar wel strak waar is mamma vraagt het kind jij bent niet mijn mamma die keek anders was lekker zacht en lachte altijd tegen me…

Koude littekens wachtend in de ochtend die weer ijzige herinneringen wakker maakt met bange sporen die niet veranderen. En de koude zwaartekracht volgen waar hij mijn schaduw tekent op het levensloze asfalt maar niet kan vangen zolang wankele gedachten niet vallen en mijn ochtendwanhoop dapper ontdooien.…

de lucht is stil en hoog de zon laat de aarde schitteren de oerboom omsluit de wereld ruimte licht en stilte alles is zoals het is ze voelt de littekens op haar huid wie maakt haar vrij van de ingeslagen scherven ik kan haar kloppen met een veer de lucht is stil en hoog zoals de oerboom…

laten wij ze voor altijd blijven noemen de namen van hen wiens levens abrupt, werden afgekapt het lezen van gaat met horten en stoten men schiet vol, even maar soms voegt iemand iets toe: ‘mijn moeder’ of ‘broer’ zij dragen nog altijd de littekens van deze geschiedenis mee in hun hart…

onzichtbare wonden liggen onder littekens die nog verhelen wat eeuwen overerfd is als haat geen bron meer kent van wraak en moord wordt bloed in wijn veranderd om het leven te vieren de aarde is gedrenkt in tweespalt door hen die liefde vrezen de boom van kennis wacht op hen, die vruchten delen…

Hij heeft de sluier opgetrokken van z'n verleden dat als een knellend koord littekens van verborgen pijn en verdriet op z'n ziel achterliet In z'n laatste interview vertelt hij alles met bevlogenheid dat gaf hem lucht en is nu in z'n zelf gekozen "stilte van het licht" gevlucht…

Flanken zonder littekens van sporen of roede. Duizenden paarden - wild en vrij. Als golven die rollen over de oceaan. En in overvloed tekeer kunnen gaan.…

Messen krassen over zijn dijen littekens op z'n ziel daar hij z'n gevoelens niet uiten kan heeft hij 'n scherp projectiel Hiermee kerft 'ie tot bloedens toe bonst zijn hart in z'n keel Wordt hij uiteindelijk weer rustig 't was hem allemaal even te veel…

dode letters in wanhoop in schaduw van vernietiging gevoed in korrels van rampspoed in golven van verdriet tanende liefde gehoond uit één gereten schoonheid weggetrokken in vensters van gevangenschap littekens in gespierde pijn liefde gekooid in droefheid trillend in blinde vingers aan rakend , maar net niet…

met zonnestralen door scholken en schomen leert een kind eten vertrokken vijf uur gelaafd aan de goudse markt met xochomilco voor de eerste dag iets moois en licht verteerbaar mexicaans kookboek duitse littekens van een praatgrage spanjaard de oberkelner duiven en meeuwen in een strijd om de restjes met de straatvegerkar…

Messen krassen over zijn dijen littekens op z'n ziel daar hij z'n gevoelens niet uiten kan heeft hij 'n scherp projectiel Hiermee kerft 'ie tot bloedens toe bonst zijn hart in z'n keel Wordt hij uiteindelijk weer rustig 't was hem allemaal even te veel…

Hoe vaak gevallen bij de eerste stappen die keer met de fiets met tikkertje op het schoolplein toen je struikelde over de kat Wat raakte verloren de velletjes van de schaafwonden de geronnen tranen het jodium flesje de haastig geplakte pleisters Wat bleef het vallen en opstaan de littekens de tastbare aanraking het gerijpte besef…

wat zij onder ogen denkt, blijft nog ongezien. ze snijdt uit littekens het ijs in rechte banen. met stukken bouwt ze wat bewegen kan. ergens ademen kieren in haar plaats. ze scheiden ruimte tot het nooit veilig wordt. in het wak zoekt ze kleuren, danst ze zonder as. zo blijft zij zeker : onder de bovenlaag zwemt ze naar de wolken.…

Herinneringen verdrinken in een oeverloze tranenzee, littekens stromen langs de wangen van het verleden, in gedachten weerklinkt zachtjes je naam te weten dat je nog steeds dichtbij bent.…

Als een oude boom zo wil ik worden Vol met knoesten, littekens van afgebroken takken Een schuilplaats biedend, aan rondtrekkende vogels Een veilig nest, voor hen die rust nodig hebben om te broeden Ik laat de stormen over mij heen komen, maar groei door Met mijn stevige wortels, voed ik mij met alles wat moeder aarde in zich…

Mijn wonden veranderde ik in littekens. Mijn hart klopte al miljarden malen. Ontelbare microben hielp ik al om zeep. Toch twijfel ik aan mijn eigen levensplan, want dat plan blijkt niets meer dan beleven. Bewust ervaren is alles wat ik nog leren kan.…

het leven los van draad geen speld in die hooiberg het licht en donker in een verschrompeling de precisie vast geklonterd bengelend aan de buitenkant van de hemelrand wentelend in een raadselachtig spel maar ik… klop met mijn knokkels op jouw tere huid gewichtloos laat ik jou vluchten littekens en wonden likkend…

littekens worden in een ruk opengereten tot een opgeluchte trage typ-machine. letter na letter heelt ze verse wonden waar pijn een handicap wordt. hang ik maar wat in woorden boven het gras tussen twee bomen gebonden aan het touw dat nooit kan breken onder het zuiver gewicht van het lezen en kennis als krieken op te eten.…

Ik maak voor jou een standbeeld van woorden zodat ik je letterlijk de hoogte in kan prijzen en de zon er op kan schijnen zodat het fonkelt en schittert en ik noem het "de liefde", bekijk het, koester het, maar raak het niet aan want ze snijdt en kerft in je ziel waar het littekens achterlaat die zelfs na jaren niet verdwijnen, maar…

Die ijskoude hand hield de luchtweg in zijn greep door zout water overmand lag ze laveloos op de valreep Geketend door de zwaartekracht Het onvermogen tot bewegen Brand als het hellevuur van de hogere macht Vormt littekens voor het leven Zie daar, voor het oog zo klein de resultaten van het rouwproces Gewist in het uur van de maneschijn…

handen wassen in onschuld doekjes voor het bloeden moord en brand schreeuwen vanwege scholiere Iman witte tochten houden geven aan collectant, snijden in eigen vlees, daar komen littekens van!…

als los zand door gespreide vingers ontglipt mijn leven telkens weer zoals ik gisteren nog hoopte zo kan ik het niet meer mijn ziel zo overhoop gesmeten zo uit mijn lichaam weggerukt zoals ik gisteren nog liefhad ga ik nu onder pijn gebukt mijn lijf verteerd door smeulend vuur vol littekens en wonden waar ik gisteren nog trots op was…

het ademt zo anders in ’t telkens nieuwe dag- ontwaken met jou als lichte zucht over verblekende littekens zweven herinneringen weg in helder wordende ochtend leeft het zich anders in ’t ontwaken met jou één huid slechts tot ons en avond legt liefdevolle rust met stille woorden in nacht.…

Littekens zijn er achter gebleven die nooit helemaal verdwijnen. Teken daar ook mijn bruine ogen levenservaring is erin te lezen.. Een zelfportret van een geleefd gezicht met liefde door mij gedragen.…

De littekens, de hunker, verdwijnen niet. Maar in de tranen aan het snoer weerkaatsen regenboogkleuren! Ergens zomaar...…