Waar woorden soms ongemerkt
In het onderbewustzijn blijven
Rondzingen tot het moment dat
Ze te voorschijn worden geroepen
Is het de muziek die ze
Aanspreekt, recht in het hart,
En die het onzichtbare tastbaar maakt…
Een mens zonder eigenaardigheden
Is hij die ginds zo onopvallend
Voorbijgaat, niet luidruchtig
Of anderszins aanmatigend,
Immers, hij springt niet in het oog
Met schreeuwend kleurige kledij
Of ander aanstellerig gedrag
Dat dagelijks uitroept: Kijk naar mij!
Een mens onder mensen is hij
Door de massa niet eens gezien,
Niet bewust…
Tastend komen deze woorden
Door het donker van de dag
Aan het licht
Woord voor woord
Zorgvuldig gekozen
Het zichtbaar resultaat
Van de innerlijke bron
Van dit gedicht…
Vastgelopen in luidloos lallen
naar hatelijke droomdemonen
verstopt in het gras
naast deze weg,
duikt de stomme geest
van een verloren ziel
in om het even welk gat,
naar wie weet hemel of
misschien zelfs de hel,
verlangt ze terug
naar de tijd
van ver hiervoor,
naar de staat van
het ongeboren zijn.…
IN MEMORIAM HENNIE JONGBLOED-WEGGEMANS
* 15 maart 1937
+ 19 april 2013
'k Heb je vandaag
Laten gaan, liefste
Zus die zo lang ik
Me herinneren kan
Bij mij geweest is,
Zus die zich zo vaak
Gelijkertijd mijn
Moeder voelde -
In liefde laat ik
Je vandaag gaan
Naar de overkant
Van deze oceaan
Waar de hemel zich
Probleemloos…
Was door de bodem
Gezakt - voelde de
Grond onder mijn voeten
Niet meer en verdween
In het ondergrondse duister
Waar alleen de pieren nog
Van alles kunnen zien, en in
De diepte van het donkerste duister
Zakte ik langzaam weg toen ik
Merkte dat er ook hier geen leven
Meer was - inmiddels was ook de
Aarden tunnel met het grondwater…
302
Bezig met laden