Alle inzendingen over loodrecht

de rivieren volgen uit koers raken steil naar beneden vliegen wou ik met jou dwars over de grote oceaan loodrecht naar beneden storten kijken naar zon en sterren met jou vlak voor de grond te raken weer steil optrekken hoog en laag vliegen wou ik als gevleugelde paarden de wereld verkennen de zwaartekracht opheffen de aarde…

land: een eenvoudig tafereel van roestig wit ijzer, splijtend beslagen groen water waar ik naar kijk kijkend zeer goed bewust ben ik mij van mijzelf in dit hier en dit nu, beide niet eeuwig maar toch duuzamer dan bijvoorbeeld een woord: ik denk omdat de dood onmerkbaar nabij is en terwijl het strijkje valencia inzet zie ik eensklaps loodrecht…

De rots steekt bijna loodrecht omhoog, en is iéts hoger dan zijn omgeving, maar verder eigenlijk niet zo héél opvallend.…

Later wilde ik een strak laken onder mijn voeten en nog later trokken mijn ogen op de drie muren die mij omringden loodrecht ingebeelde lijnen van het balatum naar het plafond en terug. Een rookmachine spoot de lichtheid onherkenbaar, maar ik zag ze wel, de op en neer dansende spoken. ik kneep mijn ogen en mijn lichaam dicht.…

Je harde blik verstikt woorden die je mikt Loodrecht in mij ziel geen dialoog geen deal Mijn hart jankt kraakt diep heb je mij geraakt Alsof je me intens haat nu je liefde mij verlaat Geen greintje tederheid jouw kil en koud beleid Breekt en beukt me kapot ik voel me gekwetst rot Boos ben ik dat is zeker jij roekeloze hartenbreker…

Ik voel de glazen loodrechte pijlen uit de hemel vallen hoor hoe ze tikken tegen mijn hoed voor elke dag een ander in getallen passend bij mijn gemoed op de eerste dag van de week zingende Waarheid uit dragen zo gevoed dat het stroomafwaarts de dichter behoedt op de afwijkende wegen waar ik heb geleden waar de onpeilbare liefde haat…

Ze bakt de taarten van zand, Zij bakt de beste taarten van het hele land blootsvoets rennend, springend, bevlogen met een zonnige lach Haar zanderige snottebel spatte uiteen met puntige pieken van loodrecht blond haar vlak daaromheen ook sporen van verf markeren haar dag.…

De ellipsen staan, geärceerd om loodrechte as, De top gedoezeld, slank voor 't stolpenglas, Met vegen geel en violet bestreken; Een smalle rode wolk, rakende lijn, Ligt stil. 'T lijkt alles kraakfijn porselein, Zo teer - 'k durf nauw'lijks zien, bang dat 't zal breken.…

Het staat op zijn kop, het staat loodrecht omhoog, ik bal mijn vuisten, want voor ik mijn kop boog, moest er meer gebeuren dan dit vreselijke, wat men niemand echt geen mens, toewenst.…

grond waarop mijn schaduwen elke dag kruispunten maken waar ik sta tegen alle gele bloemen zeg ik dat het boterbloemen zijn omdat ze groeiden langs de sloot en al het goede in mijn hoofd door slootkanten wordt omrand een linie bosrand in de verte gaat met mijn stappen op en neer als ik op de schuine zijde sta dan ligt ergens in de aarde een loodrechte…

Soms echter, meestentijds onverwacht, verstoort met veel geweld iets groots, als een kolossale steen, het vredige tafereel, baant zich met verwoestende kracht - het water spat tegen de oevers uiteen - een weg loodrecht naar beneden.…

Soms echter, meestentijds onverwacht, verstoort met veel geweld iets groots, als een kolossale steen, het vredige tafereel, baant zich met verwoestende kracht - het water spat tegen de oevers uiteen - een weg loodrecht naar beneden.…

roofdieren op de loer Wel uitkijken voor slinkse hondendrollen Soms in onze schik met onze vredige ik wandelen we vandaag daaraan voorbij Kille krijgstactiek en politiek gespin baren tsaren 2.0 die botoxverstard door een onbarmhartig oorlogshart dreigen met kernachtige verwoesting Een sperwer bidt nu onder bescherming Plots valt hij loodrecht…

Greet, ze had mijn partner afgetikt Ik kon niet terug, nee nee, ik moest er aan geloven Daar sta je op je vrije avond met zo'n dove Het vette haar was in een paardenstaart gewrikt Och lieve help, wat was ze houterig en stijf Dit werd een zaak van even heel diep ademhalen Die rose kousen en dan ook nog die sandalen De gele bloemenjurk hing loodrecht…

De dag was September vijftien We zaten loodrecht op de avondzon Je had jezelf moeten zien Ik vraag me nog steeds af of het die dag was dat het begon Had ik mezelf verkeerd begrepen… Waren het vlinders, of toch iets divers?…