Alle inzendingen over maatschappij OR afscheid

Ik ben ik en jij bent jij Samen op weg in deze maatschappij De weg is lang soms steil en smal Maar jij loopt naast me wanneer ik val…

Vaarwel, Clary. Ik wens u geen geluk. Zoiets klinkt dom, bij hen reeds die het menen. Gij hebt u goed verkocht. Maak u niet druk over de rest: want àlle mensen wenen. Uw huis was klein. Uw heer heeft het vergroot. De bron van zijn fortuin heet niet te stelpen. Uw roem wordt groot en duurt wel tot zijn dood. Uw ziel is klein. Ik kon het niet…

Nu we vandaag voorgoed Afscheid van jou hebben Genomen en weten dat We je verschrikkelijk Gaan missen - is er Terwijl ik aan jou denk Opeens dat blaadje Dat ritselt in de wind En is het alsof jouw Hand van liefde me van Zo ver zachtjes aanraakt…

Wanneer ik daar door dat laantje loop stil mijmerend over de vergane dag met zachte stap, dat bergje oploop, steeds nader dichterbij... dan denk ik aan jou mijn liefste dier, slapend in het zilte gras, slaap rustig, slaap zacht, onze herinneringen blijven daar waar geen mens weet hoeveel jij voor me was... Hoeven lopen over je vergane…

Geluid dat verstomde, Lawaai dat niet langer is Zo lang eigen, Zo lang vertrouwd, Donker dat de dag Verdrijft al voor Ze begonnen is - Verlies, leegte, Een gat in onze kring, En als we afscheid Van je nemen is er Toch weer licht, Zon die alle donker Verdwijnen doet, Het maakt ons afscheid Van jou een beetje mild, Bij…

Goed, dan weet ik dat Jullie zijn met z'n drieën, zie ik Ik wil graag met jullie kennismaken Dit voel ik dus bij het afscheid, Elisabeth Is dit alles? Dat moet ik wel zeker weten Ligt er niet nog meer in een hinderlaag te wachten?…

Stoffelijk niet van deze wereld verankerd in hart en nieren levendig in volle weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich het dichterlijk talent een eigenschap waarvan iedereen genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets…

de zon gaat onder maar weg is ze niet ze blijft ons verwarmen zolang wij met liefde de wereld omarmen laat mij die zon zijn elke dag laat mij je troost zijn ik zend je mijn stralen mijn eeuwige cirkel mijn groet mijn zonneschijn…

Ik neem geen afscheid er is ook geen reden toe misschien maakt het dragen van de dag mij zo moe veel meer dat afscheid vooruit duwen niet over de schouder kijken nee, nooit afscheid.…

Een unicum in onze maatschappij, op last van enkele geloofsmalloten. Discriminatie is dus niet alleen een onderdrukkend moslim-fenomeen.…

Als de maatschappij zijn route niet tegen de triniteit stoot kan men hem eens zijn in het zicht van de behouden haven; dan aangekomen in leer ons maat met de langjarige jood, brengt de boodschaptoast aan een half verheven enclave.…

Men is er als de kippen bij, Met het zeuren over de maatschappij, Als deskundige therapeuten. Kritiek is oké, Maar doe daar wel iets mee.…

Voor hoe lang Zal het afscheid duren Voor hoe lang Zal het afscheid zijn Afscheid nemen Maakt verdrietig Afscheid nemen Doet zo'n pijn...…

De onraad niet stilstaand af te schuiven op de maatschappij leert hoe of wie je bent in de schaduw van het duister; ondanks schaduwzijden elkaar kunnen overlappen zij aan zij, eens alleen zonlicht andere cellen streelt uit die kluister.…

Er is een grens waar mijn gedachten de realiteit overschrijden De drempel van mijn bewustzijn die ik moeilijk kan vermijden Nu in de kern van mijn incarnatie creëer ik mijn paden Alles heeft een reden ook al blijf ik steeds malen Denken,analyseren,ontkennen en proberen Mezelf te innoveren en verheffen naar hogere sferen Maar nooit staand boven…

ik ben dichter dichter bij de kern verder van antiek en dichter bij modern modern past beter veel beter bij mij en ook veel beter bij deze maatschappij meegaan op de golven meezwemmen in de stroom maar niet afwijken van je eigen droom antiek is mooi mooi in je gedachten maar op antieke ideeen zit niemand echt te wachten…

Leiders van deze wereld, mag ik u wat vragen op welk moment leerde u uw respectloosheid? en wanneer nam u uw beslissing, uw ideeën na te jagen Hoe kunt u staan achter zo'n beleid? Is hebzucht dan het enige wat telt Zijn dan uw enige waarden die u door uw oogkleppen ziet macht, corruptie en geld? bent u trots op de mensen die deze…

Pasgeboren oogjes knipperen tegen het licht Het is nog wat fel, zachtjes gaan ze dicht Pasgeboren handjes zoeken om zich heen zoeken iets vertrouwds, maar vinden er geen Kleine kleuterkindje duimpje in de mond Zoekt mama's hand als het de klas inkomt De ogen zijn afwachtend, zoeken om zich heen Iets van zelfvertrouwen, maar vinden geen De grote maatschappij…

In de bushalte net om de hoek van de straat schuilt hij voor de regen die met bakken naar beneden stroomt tussen zijn benen een tas met zijn leven en nog wat kleding als reserve, voor het geval dat een brede glimlach verwelkomt haar als zij bij hem komt staan om te wachten op de volgende lijn zij snapt niet dat hij lacht beklaagt…

Ik ben uit de parade van maskers gestapt ik zie ons nog marcheren met een stijve glimlach op de stappen afgemeten meermaals liep ik uit de pas clowns veranderden in pierrots muzikanten speelden treurmuziek ballerina’s maakten bokkesprongen houten klazen sloten de rij ik ben uit de parade van maskers gestapt, muziek klinkt in mijn oren…

Steden vol verdwaalden Staan in de rij voor kantoor en sleur Zijn vergeten waar ‘t echt om gaat De tijd gaat te snel om stil te staan Men hoeft zich niet meer te verschuilen Voor de liefde; zij is overleden Zonder doel en zonder bezwaar Snellen wij zo de dood tegemoet…

Op blote voeten kwam zij met een bundeltje niets keek haar ogen uit naar de overvloed van dit westers land zij warmde haar handen aan een fata morgana slikte lang vergeten tranen de oorlog leek voorbij maar was nooit zo dichtbij huis schrijnende beelden van haar moederland waar dood geduldig wacht…

in de binnenwereld waar deuren nooit sluiten en muren doorloopbaar zijn gelden altijd regels zo moet je introvert zijn geen oogopslag durven zien noch de uitgestoken hand aanvaarden van wie nochtans je buurman is en ook niet van een ander de voorwaarden zijn simpel niemand laat je binnen en nog minder weer buiten je gooit je eigen ruiten…

We dragen in ons, zonder glorie, nog altijd onze dromen, een weg bewandelend bewaakt door berken, blanke zwaarden. Konden we ontsnappen aan de dreiging van de rede, het pad verlaten en de zilveren stem van de sprinkhaan volgen: op naar de purperen heuvels, drinken van het volle zonlicht, perziken eten in het gras, slapen op rode herfstbladeren…

Een lening op maat Een hypotheek naar wens Kleding in elke maat op voorraad Leef boven je stand mens Kredietbanken ontstaan als paddestoelen Voedselbanken volgen in de sporen Goedgelovigen kunnen niet alles aanvoelen Wijzen kunnen zich er slechts aan storen Een auto die bij je past Een huis dat je niet verrast Een vrouw dient te voldoen…

Omdat we er tot slot zo moe van werden kreeg een blinde vrouw die extra schoen voor zondag, een groot zwijgen vulde ons en over het asfalt klonk fanfare - en weer anderen lachten met zo'n kunstgebit van wie het hardste heeft gewerkt of droegen hun testikels hoopvol op de wind, want wie recht doet komt recht halen, en dat lieten we bazuinen…

Doofstom bespeelt de oude man zijn luchtgeweer over de rand van de loopgraaf in oostelijke richting -pief-paf-poef! We worden ongehoord begroet Later pakt hij zijn schoffel harkt zijn loopgraaftuintje vol overgave aan Wimpers richten tralies op tegen de zon glimpen bunkers vol geheime holten Zware deuren klampen hun hangslot stevig vast…

De gestaalde slurven braken bulkend beton hokjesgeesten tekenen voor het heersende echelon die kostprijs van het groen versus de opbrengst van grijs, alsof zij slechts stuivertje wisselen voor de allerlaagste prijs? Velen van hen dragen kleurloos donkerblauw adepten met een stropdas, marchanderend over het ideaal van de economische bouw.…

Ik zie, ik hoor zwarte hemden of zijn ze bruin vuig vals gegiechel een gemene lach, de triomf van een troebele dag Ik zie, ik hoor trompetgeschal tromgeroffel, een hamer een cikkel, of was het een troffel wie ziet zich zelf nog aan in de spiegel na deze stem in de nacht O mijn lieve God: wat heeft onze twijfel ons nu weer…

Ik ben zo anders Losgeslagen Dat is zeker Dat is waar Is anders zijn dan soms een ziekte Iets heel engs, niet zonder gevaar Siert het mij Om om te lopen Weg van anderen Uit de rij Gewoon je eigen weg bepalen Schijt aan alles Vogelvrij Is het anders Om te kiezen Voor jezelf, voor je gevoel Eens niet te doen wat men verwacht Te leven…