63 resultaten.
Even
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 Zie de mens
die enkel nog kan zweven
ware het mij gegeven
bijna alles om het even
zorg noch voorzorg meer van node
al jaren onder zware zoden
heb ik één wens
om even, even maar weer op te staan
op te leven, rond te gaan
en dan rustig en voldaan
terug te gaan vergaan
een uitje van een dolle dode.…
Zomaar
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 90 Zomaar in een kille gisternacht
is ze weer daar
in al haar lieve zachte pracht.
Ze stelt me o zo stil de vraag
hoe gaat het hem die ik in mij droeg
en altijd draag om het even waar?
Maar dan waag ík een vraag
want doelt ze op de onze die ik net als haar
op al mijn handen droeg én draag?
Ze lacht nu zacht
wat zie ik haar zó graag!
en…
Lisboa
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 60 De dis vandaag was vis
sardien met aardappels en sla
ik eet dat graag dus ik zei ja.
Terwijl ik na wat flinke slokken
de vis in brokken trok
eigenlijk zat ik daar gewoon te schrokken
keek ik met een volle vette vissenmond
eens rustig in het rond.
Tegen 't fel azuren zwerk
stond in al haar toegewijde kracht
te restaureren bastion van…
Halfslacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Hij heeft gebeefd
te zacht toe gestoken
de ogen puilen ongebroken
vol van vrees. Het krijsend vlees
blijkt niet te willen lillen
is nog geen het. Ze leeft.
Een tweede stoerder stoot
brengt eindelijk de rust
'Sorry' sust
de halve zachte slachter zacht
en onder ’t bloed.
'Ik hield mij groot
ontbeerde vlijme messenkracht
en…
Neologica
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 57 Hij hoort het sissen
het slang dat in hem huist
nog aan de taal niet toebehoort
maar hem beslist bekoort.
Het gist het suist het bruist
voorlopig vaaltje aan de talenlucht
bang voor ’t allerslinkst gerucht
klucht en klacht beducht.
En of het gruist dan wel beklijft
in logge woordenboeken ingelijfd
is niet aan hem om te besissen
dat blijft…
Alledag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 149 Mag ik van onder
tot boven
jouw almaar ronder
lichaam loven
ja ook dat borst’lig vooronder
waar binnen nog even
het zich zacht roerend wonder
vol prille belofte van leven
ons eeuwig gelofte
in een toekomst te geloven.…
Smachtvijver
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 Nu er niets meer van haar over is
haar as al zo lang voer voor vissen
blijft het voor hem slechts gissen
of er in de vijver van geminkt gemis
nog wat fris te vissen en te kissen is.…
Hennegender
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 Der dagen nog niet zat
mat ik mij een heuse haan
een hennegender aan.
Nu doe ik als een hen en ben
een haan alleen nog in gedachten
omdat ze me anders zullen slachten
en daarvoor wens ik mij wijselijk te wachten.
Hennig kan ik kukelend nog wel wat zeggen
maar hoe moet ik elke dag opnieuw weerleggen
dat ik die eigenlijk alleen maar weet…
Zoenzang
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 66 Waarin bekoort
de domme kracht
van daden dringen
die met man en lege macht
compromis en rede stomweg smoort?
Hoeveel verder zoent een zacht
gezegd met zorg geregen letterkoord.
Waar is het wijze woord
wie hoort
het zingen?…
Vrijezel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 72 Een loner jong- en vrijgezel
die droomt van vrij en vrijen en wel snel
staat met een boner dag en nacht te gluren
want pal naast hem bij de buren
woont en wacht een gezelin die zijn gemoed
en elk zijn vezel gloeiend groeien doet
Het mooiste ezelinnengoed van heel het dorp
ligt hem en dat maar op een steenworp
toe te pronken vanuit haar…
Zeemacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 Nog zingt zij van veraf
en lacht in ruise regelmaat.
Het land op haar gewonnen
dat in de zon te bakken wacht
laat ze rustig ronnen.
Dan kruipt haar zilte nat
een glibberende slang in stille draf
bestrijkt eerst zacht.
Het rulle zand al bang wordt laf
doorweekt en wijkt.
Maar als zij met haar golven en hun kracht
het blubbernatte strand…
Moederziel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 Eenmaal uit haar kraag gekropen
heeft zij hem leren lopen praten
denken doen. En leren na te laten.
Der dagen zat hoefde zij maar te mokken
of hij was blij zo dicht was zij hem nabij
haar lieve held op sokken.
Nu op pensioneren kán hij het maar niet leren
dat voortaan vliegen zonder veren
op blote voeten moeten existeren.
Kil is alles…
Enfant de Cimetière [Kinshasa]
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 130 Jij lieve stakker was het niet die koos
voor dit leven in de goot
in een doos op de akker van de dood.
Het was je zogenaamde pa die na wat stom gestoot
zijn zaad in ma verschoot en zo wist te verwekken
om even achteloos als laf weer te vertrekken
opdat hij jullie beiden niet zou zien verrekken.
Eens wend je je af
van al die doden…
Tantalust
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.506 Ze wenkt en wekt mijn lust
ik loer met grote ogen.
Het liefdesgal eenmaal gespogen
de natte dromen droog gesust
het brandend bos mijn beest geblust
vind ik een ogenblik gelogen rust
wat druppels troost na digitale tantalust.…
Kikkerbil II
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 156 Met mijn flierend fluitje
op jouw kleumend kluitje samen in het riet
kwaakt een snode snaak zijn blagenlied.
Ze zegt ik hoor je wel maar wil je niet
je bent een guit, geen echte vent
met dat voorvochtig duitje van een rooie cent.
In het ruisen van het riet heeft hij om haar verdriet
want wat helpt fluiten als het paard niet pissen wil
en…
Doodszin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 84 Een grauw gerucht. Zij zucht
gekluisterd aan het malen
fluistert zonder zin of doel.
En dan: haar droom, een boude
mag de Dood haar eind'lijk komen halen?
Loom zweeft de oude van haar stoel
gaat op de wieken
nooit meer dalen louter pieken
geen wolkje verder aan haar vogelvlucht
enkel vrijheid. Hemelsblauw de lucht.…
Namensnot
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 149 We kunnen met ons allen zot
en bang om faam en geld te zien verliezen
niet meer zonder ander kijken, keuren, kiezen.
De nieuwe God heet Namensnot.…
Weduwnaarling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 80 Hij fluistert in het duister
rillend op zijn rug:
ik wil je terug
in al je struise luister.
Het antwoord komt van haar
die hij niet ziet maar
dreinen hoort
een mug
die hij van puur verdriet
niet eens vermoordt.…
Viskomkrom
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 82 Waarom ik met open ogen en bij vol verstand
als een gup zo stom van de regen in de drup ben beland
en de verkeerde kant opzwom?
Omdat ik krom denk door mijn vissekom.
Ik wou gewoon niet dood toen men mij de plee in goot
weg uit dat goor riool waarin ik somber school.
Richting zee zat het me die nacht zonder maan al niet mee.
Maar dat ik zwemmend…
Doekval
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 Ik, gevallen doek
hang droevig en beticht
verloren in een schemerende hoek
naar licht en zicht.
Mijn faam is zoek
de rest is het gesjochten
van kunstgeschiedenis en domme duitenmis
die veel te innig zijn vervlochten.
Beroemd stond ik als duur te boek
tot kenners die zich zelf benoemden
mij redeloos ontroemden.
Hun loon mijn hoon, werd…
Kindskinderen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 108 Hij ontving met open arm en warm
en ging me voor
de stille stadstuin door.
Toen hoorde ik nog voor
we ’t huis naar binnen gingen
haar pril maar o zo zuiver zingen
en mijn gedachten gingen
naar de zoete zin der dingen
tussen twee bevallingen
van hun eigen borelingen.…
Doem
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 555 Was wat ik zag
op klare lichte dag
nu echt of was het zicht zo slecht
omdat het mistte
en ik me mitsdien wellicht vergiste?
Midden op een anders drukke straat
neemt een oude hond zijn kont de maat
krabt zich aan een korstig rechteroor
sjokt dan welgemoed en zonder op of om te kijken
door. Hoeft die ooit nog uit te wijken?…
Leven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 In taal verwoord en
opgeschreven kan zelfs de Dood
- te groot voor woorden -
geweven letterkoorden
niet meer vermoorden.
Zij hebben eeuwig leven.…
Levensteken [voor Gís Marí]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 111 Verbeten, onverdroten
in de steen nieuw leven steken
zodat ze zich mijn levenslust verschoten
aan mijn steken en mijn teken zullen blijven stoten
de strijd, het zwoegend zweten is vergeten
nu ik voor altijd iets beteken.…
Draad
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 58 In de ruimte van elite vormt zich vriendschap, tomeloos vertier
de wangen zwellen, zwaar van eeuwig volle vaten bier.
Daar vallen hem de schellen. De schil geslecht
die lang hem schutte als een dronken deken
is geweken. Het recht geknecht tot kromme
houdt hij zich voortaan weg en van de domme.
De jaren paren, baren nu een halve eeuw
het…
Daghengst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Dat het enge gigabeest
haar met zijn schaduw al omvat:
zij ziet het niet
zij leest
in haar hoge stoel van riet.
Dan slaat ze toe haar boek
de bruine ogen op en vreest
het Calderesk sculptuur
dat haar nu oogloos guur
vanuit zijn dode hoek
beloert: een hong'rige strandwandelvloek.
Nu is het maar te hopen
dat ze harder dan het…
Dracht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 102 Hij waagt
en tilt voor even maar
hun rosse wonder dat een jaar
geleden nog niet eens bestond
hup zo maar van de grond
en draagt
het op zijn handen.
Maar
zoals zíjn Vader hém zou willen
blijven tillen
heel zijn lange leven lang
en op een steeds maar hoger plan
weet hij dat dit duwend dragen
zo lang niet kan.
Want zelfs nu…
Lezenslast
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 94 Het was als wijn en Trijn
een must mijn lezenslust kompas
boeken opgetast in hoek en
boekenkast houvast.
Maar mettertijd en jaren
gingen ze bezwaren
zouden boeken baren?
mij tot last.
Tot taal getemd
getob van intellectuelen
in letterkoord en zin verwoord
ik kon het niet meer velen.
Nu sta ik intellectueel gestremd
- mijn lezenslust…
Honger
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 156 Een geile rijder schaatst
in mei van leven
op water waar de zon mee kaatst
een scheve. Haar is het om het even
in de tijd haar hier gegeven
moet zij nieuw leven geven.
Veile dozen gaan niet over rozen.
Een hongerende roofvis zag het schouwspel graag
'Paar maar, heus het mag, op of in een lege maag.'
En dan een klots. De hap
was plots…
Uit de nevel over het weiland
gedicht
3.0 met 26 stemmen 14.409 Uit de nevel over het weiland
met half-uitgewiste koeien
komt vandaag het werk van Mauve
bleek, allerzachtzinnigst boven,
daarna de gebroeders Maris,
weiden, bruiden, tederheid
in sluiers - die nog altijd waar is
maar uit een zó andre tijd.…