de dagen werden geverfd in bruin en zwart
wolken bebloed in rood
het leven in het ijle van dood
het land bevochtigd in bittere meidauw
maar nimmer werd het hoofd gebogen
voor deze immense tirannie
hoor de noten op de muziekbalk
klinkend in liefdevolle vrede
onnavolgbaar breekt zij
de duisternis van oorlog open…
'k Leid, bij stille avond,
u ter loverbank,
als de velden slapen
van de meidauw blank.
Als de hoge beuken
stil, met zacht geruis,
rond de gevel wiegen
van mijn vaderhuis.…