Een strijklicht dat zijn schaduwen uitstrekt
naar onbereikbaar geworden, al verwilderde plekken
om wat zich er ooit voltrokken heeft
en misschien nog steeds niet is gewist –
met de wolken wegdrijvende, weer te binnen
geschoten, willekeurige momenten, maar er is zoveel
horizon waarachter ze vervolgens
moeten verdwijnen, terwijl een afgelegen…
Dans tes yeux de pénombre
une pluie de mélancolie flotte
ton être tzigane
vide
et mélancolique en do dorique
de tes yeux sourds et vagues
une larme en chute larmoye
et raie mon coeur
de ton ultime parole:
CREVE!…
3.067
Bezig met laden