Alle inzendingen over mensen OR angst

Hoeveel mensen herstelden? Waarom? Hoeveel mensen sterven niet? Wie aan nieuws verslaafd is, stelt die vragen bijna nooit. Wie door angst verlamd raakt? Die ziet de antwoorden niet.…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

Temidden van een regen van moeten, wil ik niet langer doen. Temidden van een storm van willen, wil ik alleen maar laten. Zoals vrede regent in de oase. Zoals rust stormt naar het oog, van een brullende orkaan.…

Lieve mensen, hedenavond is het met de mensheid toch nog goedgekomen het einde van de wereld is goddank voorlopig van de baan er heeft vandaag weer iemand naar zijn eigen angst gekeken en het toch gedaan.…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

Wat mensen mensen doen je krijgt het met geen pen beschreven; we doen elkander leven of breken ook veel stuk. Wat mensen mensen doen het blijkt al door de eeuwen; we werpen voor de leeuwen of pesten met fatsoen. Wat mensen mensen doen, het is een groot mysterie, we zorgen voor miserie of bouwen elkaar op.…

Hoor mensen praten en lachen in mijn kamer Zie mensen praten en lachen vanaf mijn bank Mensen, mensen zin in een hapje en drankje uit de keuken Hoor mensen praten en lachen Zie mensen praten en lachen mensen, mensen Ik kijk en ik lach mee Eén glaasje, één handje voor de TV…

Samen dansen en zingen, op gekke liedjes touwtjespringen Maar wat nu als ik je vertel Dat mijn lief een jongen is Net als ik En dat we al het bovenstaande niet kunnen doen Uit angst voor de mensen die ons nastaren Uit angst voor de mensen die ons haten Waarom is liefde mooi Tot dat het liefde is Die niet is toegestaan Onze gevoelens zijn taboe…

Is angst verslaan. Angst maakt mensen zelfbewust. Vrees kan nooit de bedoeling, van ons aller leven zijn.…

Niet alleen de mensen waar ik om geef Maar ook mezelf, kwijt. Misbruik. Wie ben ik nou nog? Geen eigen wil. Angst, Overal waar ik kom, angst! Angst om alles nogmaals te beleven. Angst voor de droom, De droom dat het voorbij is, Een droom?…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

En alsof Al van mij afhangt: het voortbestaan van de aarde, de mensen de grootste angst van ieder is teloorgang.…

Als wij mensen God volmaakt maken almachtig een compleet wezen zou dit betekenen dat God geen noden heeft nog gebreken behoeften of wensen dan is ons aanbidden in angst voor de Eeuwige ook overbodig omdat we dan niets hebben te vrezen…

Ik weet nog hoe de mensen keken de oorlog was voorbij, de angst nog niet vergeten, maar diep van binnen blij en diep van binnen weten: dit nooit meer. We zijn vrij Vandaag is het als toen gebleven: daar staan ze, bang en blij, de mensen die nu leven met jou en mij erbij de doden niet vergeten bij 't feest om vrij te zijn.…

Er bestaat een wereld, die wij mensen niet zien. Niet kunnen beschrijven. Er bestaat een universum, dat ons allen samenbracht. Er bestaan universele gevoelens, die mensen willen samenbinden. Velen voelen alleen maar liefde. Onbaatzuchtige liefde is het, die onze angst doet zwijgen.…

Het is besmettelijk, zeker en vast een plekje hier, een vlekje daar laat er naar kijken, 't lijkt een last wanneer je niet uitkijkt er niet op past is het straks foute boel. Hij laat ernaar kijken, de arts kijkt bedenkelijk fronst zijn wenkbrauwen en hij slikt ik denk niet dat het kanker is, maar je krijgt een zalfje en dan is het zo klaar…

Tal van zeer lieftallige personen in omgeving En dat is mooi Complimentjes en gemeende benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

En dat je alles mag overwinnen, ziekte, angst en pijn.…

Voor mijn gevoel was de wereld, Niets meer dan een stukje land, Met een paar mensen erop, Met alle mensen iets aan de hand. Dit jaar vol pijn, verdriet, Angst, tranen en haat, Dit jaar vol onzekerheid, Het wordt tijd dat ik het achter me laat.…

Gegeven in een nieuw bestaan zoek ik in hoop naar mensen en zal gaan door duizenden muren Die verlaten stilte van angst stil sluipend in het duister zal ik ooit vinden waar ik al die tijd naar zoek…

Op de hoek zingt de zanger zijn lied, de mensen lopen voorbij, horen hem niet. Hij zingt over vrede, over het geluk, en zijn dag kan allang niet meer stuk. Maar elders wordt er nog gevochten, en zaaien vreemde soldaten de dood. De mensen die in vrede leven mochten, liggen levenloos in een vreemde goot.…

Gedurende de dag leeft de angst, dat ooit de zon zal ondergaan. Tussen dagen en nachten, twijfelen mensen, terwijl ze zeker kunnen weten. dat dagen en nachten, onlosmakelijk verbonden zijn. Bij twijfel kunnen mensen kiezen. Gelukkig wil de meerderheid, verbonden blijven. Minderheden ook.…

mensen op de vlucht overal verdriet en angst en de wereld huilt schreiend kind op straat pop tegen zich aan geklemd ze is mamma kwijt oorlog dichterbij wakker geschudde landen bedreigde vrijheid…

Mensen zijn zoals vogels zijn, die onbevangen willen vliegen. Een spontane dichter ben ik, die iedereen met gedichten, vrijmoedig bevrijden wil. Angsten, die we in de ogen durven kijken. Mensen, die weer onbevangen vogels zijn.…

Ik zou graag willen weten om nooit meer te vergeten Hoe het komt dat ik hier nu zit vol angst over het bezit van keuzes die ik nog mag maken waarmee ik mensen zal raken Is vrijheid wel een zegen Moet ik hier nou wel naar streven?…

De weg is lang Het oordeel van de mensen hard Als je kwetsbaar bent Een kluwen van herinneringen Doolhof zonder eind Geplaveid met angst en pijn Zoekend naar balans Wadend door drijfzand Zak ik langaam verder weg…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…