Alle inzendingen over mijn vader bij de br

karel appel zoals iedere Co br A wilde schilderen als een kind d oor het falen hem gezien in de tweede wereld oorlog van de volwassen mens want wie kan ervaren de gruwel toen aanvaard…

een datum een man een liefde een echtgenoot een vriend een vader een grootvader altijd bij ons in ons hart in onze ziel voor de eeuwigheid hij hoorde zo graag de vogeltjes zingen daarom zingt ieder vogeltje zijn lied…

Met jou deel ik het kijken zien en innerlijk zien Beschouwen De hunkering naar schoonheid in woord en beeld ritme en ziel de empathie het scherpe snijden blijvend gevoelen Echter Terwijl ik in mijn bestaan probeer te vergeten doorloop jij je archieven van je geheugen Er is geen eenduidige weg Er is alleen maar kijken zien…

ik zie het water golven het maanlicht verlicht een schilderij van troost bij het verdriet ik zou iets kunnen willen schrijven maar, het lukt even niet misschien later ik kan geen zinnen verzinnen, woorden die er nog niet zijn - thans kraait weer de haan begroet deze morgen de aarde houdt haar mooiheid niet verborgen ze…

druipend van het vet die laat je voor tijdelijk ergens in ommelanden voor primus inter pares gedreven met jouw strik zijn gang maar gaan het is zwaar pet je zit te watertanden je staat in de fik was het niet vermijdelijk hij is niet voor handen je zeurt evenwel niet dat doet hij ook niet het is voor eeuwig aan gedicht voor A. te Br…

jij bent een vader om trots op te zijn besefte pas later je ervaring, met pijn ik was een betweter, redelijk eigenwijs wist alles veel beter maar betaalde een prijs mijn jeugdige ik botste met zoveel van het ware leven zo'n schrik vele woorden stokten in mijn keel nu dringt alles tot me door vader zijn, is best wel stoer…

Als de dag van toen ook even weer het nu is, volkomen gelukkig nog onbevangen onbestemd u gewend als intens prachtig mens, 't oudere goud 't gloren hier opbouwt ook een gulle glimlach brengt. Er vandaag geen rouwrumoer van wie ook deze dag overschaduwd, wij deze dag mogen glunderen, het leven opnieuw met taart vieren schuift ook u met haar…

Wat we aan elkaar gegeven hebben, is onoplosbaar van vader en zoon, en andersom. Vader ik draag je altijd in mijn hard, ook al doet het soms wel pijn, Wat is het, en was het fijn een zoon of dochter te mogen zijn, van een vader als jij.…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk....…

In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden, is hij ook al overleden, wandelend op 't verre strand, blijft zijn voetstap naast de mijne in het warme zachte zand.…

vóel ik jouw nachtkusje – jouw nachtkruisje – ‘diep-er-in-nooit-er-uit’ – voel ik jou als mijn maatje mijn man – mijn echtgenoot mijn vader – mijn opa – mijn vriend mijn vertrouweling die je wás – bént én blijven zult lieve pap als ik stil ben écht stil en luister héél goed luister dénk ik je.…

IK DRAAG JE ACHTERNAAM Ik draag je achternaam maar kennen doe je me niet ik draag je achternaam maar het is nu eenmaal zo, dat je me nu nooit meer ziet Ik draag je achternaam maar van mij, heb jij geen weet Ik draag je achternaam maar je kent niet mijn pijn, mijn vreugde en wat jouw handelen met me deed Ik draag je achternaam maar…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als laatste middel, waarmee ik het vege lijf wil redden, in eigen vooroordeel. ben ik de groene weiden die door de wereld wordt begraasd met een brok…

Kinds wereld geprojecteerd in het prisma van een druppel dauw, nu ijzig balancerend aan een onwillige tak, die trouw bleef aan een voorspelde in het Hooglied van de zon tot aan de horizon. kleine vlinder die zij wilde vangen in een gesponnen vleugels van woorden, verlangens die ze begreep maar bewust ontweek, voordat ik sprak. rustend…

koekebakker Mijn vader had 8 kinderen, wilde er 16, ik heb er 1 maar die telt voor 1000 en 1 nacht, pracht en kracht Wat zou ik graag mijn dochter Giulia Eleonora in de armen van mijn vader, haar opa Gerrit Jan willen zien!…

Waarom mama waarom Het ging zo goed en zo leuk Samen lachen, samen huilen We lagen altijd in een deuk Papa is weg gegaan Heeft ons helaas verlaten Wat heb ik je aangedaan Nu kijk je niet meer naar mij om Mag niet meer bellen en Wil niet meer dat ik kom Dit doet zoveel pijn En het ergste is..... Dat ik niet meer bij je kan zijn Ik dacht…

20 jaar geleden plotseling bij ons vandaan Echtgenoot, vader, opa, weg uit ons bestaan Een leegte, een gemis, wie had dat ooit gedacht....…

ik houd van sarcasme ik houd van passende woorden ik houd van omcirkelen zoals te proeven in woorden als: - van ons heengegaan dankbaar beter zo korte ziekte vredig - de jas van mijn vader de jas van mijn vader hing nog maanden aan de klink van de deur hoe lang ijlt een mensenleven na hoe lang dult men uitstel aan de voldongenheid van…

Je zult zien dat er genoeg is eten, drank en jij Ik graaf gaten in de grond voor een spoorlijn door het bos De honger doet geen pijn meer en mijn tanden raken los Als ik straks, een slaaf, bevrijd ben meet ik mij vleugels aan in plaats van boot of trein wil ik sneller bij je zijn Ik ben niet knap meer als tevoren tanden wit en ogen…

Hij kan niet meer bij ons zijn. Er is nu verdriet en pijn. Na een kort ziekbed is hij gestorven en heeft een plek in de hemel verworven. Het schip blijft aangemeerd en het tij is gekeerd. Een kapitein als hij zal er niet meer zijn. Het varen zat hem in het bloed. Hij kon goed koers houden en je kon op hem bouwen. Geen schuimend water…

Zwijgzaam zoek je naar de woorden, gevangen in je eigen hoofd. Gedachten maken vreemde kronkels, gevoelens raken uitgedoofd. Het maakt je bang en heel onzeker, niet snappend hoe dit jou nu raakt. Nooit meer nieuwe herinneringen maken, niet meer weten hoe iets smaakt. Staren naar een lege toekomst, bang voor wat nog komen gaat. Steeds…

Na tegenslag, dan wel overwinning moet Olivier zich steevast afvragen: "Wat was hierover mijn vaders mening?"…

Ik kijk naar de foto die mij zo dierbaar is Het is vandaag die dag, de dag van het gemis Dat jij ons dertien jaren geleden plots verliet Het was niet te bevatten en groot was het verdriet We gingen allen verder, zo goed als dat het kon Maar niets was meer hetzelfde zonder jou onder de zon Maar zien we nu de zon die op ons schijnt en naar…

niet dat ik iets zie of hoor, ik kan niets zeggen toon geen emotie…

ik ben op bezoek woorden worden niet gewisseld alleen gedachten…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

ik houd mijn hoofd boven water watertrappelen blijven drijven ik voel me langzaamaan verstijven ik houd mijn hoofd boven water blijf kouwelijk op mijn plaats ik probeer nog ben al veel te moe ik houd mijn hoofd boven water voel het leven langzaam glijden watertrappelen blijven drijven --------------------------------- (dichtvorm : rondeel…

kleine witte kiezelstenen zo zorgvuldig neergelegd bloemenkransen zijn verdwenen verstomd de woorden hier gezegd boeketje rode rozen enigszins verregend veel te vroeg verlept tonen de liefde van je gezin voor wie je trouw gezorgd hebt bladeren dwarrelen naar beneden bruin en geel dekken je teder toe verbloemen hoe je hebt geleden rust…

flikkerende sterren zie ik als ik mijn ogen sluit wriemelende vlekken dansen alle kanten uit priemende pijnen pesten mijn kloppende kop stenen stapelen stevig zich daarbovenop zoveel zware vrachten til ik met mij mee van alles om mij heen zie ik er minstens twee een wankelend evenwicht dwingt tot stoppen mijn mankerende maag kan niets verkroppen…