Alle inzendingen over militair OR geweer

In de pas, buikjes vooruit De Nederlandse veteranen Nooit gevochten Nooit uiteengereten kameraden Nooit gevangene in gore kampen Als het spannend wordt bellen we de minister op Sneuvelen is ten strengste verboden want dat geeft thuis ruis Srebrenica telde 8000 doden Op een podiummetje staat de Koning Rijk gedecoreerd groet hij zijn…

onze woorden winnaar geweren worden overbodig slechts het goede woord is nodig de wereld maakt een nieuwe start…

Wat heeft een militair nog voor belang wanneer er plots geen vijanden meer zijn ? De Islam bood hen mooi de kans, alsnog: Geen vijanden ? Dan máken we die toch ?…

Je hoort straks nooit meer over cijfers klagen, de nieuwe meester wordt heel populair, want jongelui, een goede militair doet blindelings wat hem wordt opgedragen. Dus heb je ’t er een keer slecht afgebracht, dan blaf je hem eenvoudig toe: “Geef ácht !”…

Zijn naam was van mijn harde schijf gewist Terwijl hij mij ooit, in mijn jonge jaren, Van militaire dienst wist vrij te waren (Daarover had hij wettelijk beslist) Al dat vergeefs gepoog tot dienstomzeiling Hoeft nimmer meer dankzij Jan Gmelich Meijling…

Die intocht van de stoet van Sinterklaas, Waarin ik met de beste wil geen kwaad zie, Het leek een militaire operatie, Maar nauwelijks protest, laat staan geraas. Het lijkt warempel wel het Wilde Westen, Een Hollands feest met kogelvrije vesten.…

Militairen zijn bunkerbouwers. Uit bescherming tegen vijanden. Ook burgers bouwen bunkers. Ook wij graven loopgraven. Ook wij dragen maskers. Uit bescherming tegen medemensen. Uit pantsering van ons ego. Uit angst om te worden herkend. Om te worden gezien. Gezien zoals we werkelijk zijn.…

Geweer en ik: de hand op het leven. Schot spat avond uiteen. Veld, hoeve, bomen ontploffen, vallen op hun plaats terug. Stilte likt wonden gaaf. Achter graspollen gestrekt ligt haas, kogel door hart. Geweer en ik: twee handen op de dood.…

geweer geschouderd verlaat het jachtgebied gelukkig zonder buit waar was ik toch op uit door kijken zag ik de natuur ik kreeg een voorschot in de tijd omdat ik doden nu vermijd…

door mijn donkere hoofd zuiverende lucht Het moordende geweer wordt een virtuele pen die mijn gedachten ontvouwt en weer de prachtigste luchtkastelen bouwt…

je gang heeft nog de dreiging van een roofdier maar echt jagen doe je allang niet meer toen je niet voorbijging maar even later je de tuin in waagde werd je bang van mijn geweer was jij de opgejaagde en ik schoot alleen met water…

Ook schiet ik nooit een haas met een geweer. Maar ‘s avonds knuffel ik mijn teddybeer.…

De Panama papieren, wat een klucht Want presidenten, sporters, delinquenten Parkeerden in BV'tjes al hun centen Tot er een lek kwam in de wegsluisvlucht Petro Porosjenko zal 't niet deren Geen onderzoek maar dollars en geweren.…

De dood is geen boodschap van begrijpen maar een woord dat machtig klinkt voor wie alleen nog maar in angst gelooft en voortdurend twijfelt of hij er zelf een einde aan zal maken met een pen of een geweer.…

De aarde broeit en schroeit, raakt zwartgeblakerd Daartegen komen groepen in 't geweer Terwijl ik eens het water uitprobeer Ik ben nu eenmaal niet zo heetgebakerd Heeft iemand niettemin voor mij een spandoek? Want ik vergat verdorie weer mijn handdoek!…

De Amstel stroomde naar het IJsselmeer, maar nu men meer zoet water nodig heeft omdat de droogte veel problemen geeft, komt Waterstaat pijlsnel in het geweer. Stroomáfwaarts of stroomópwaarts, één pot nat, want Nederland is toch volkomen plat.…

De kleinkunstwereld komt in het geweer Daar radioprogramma's moeten wijken Geen net kan nog voorbij een doelgroep kijken Met dat ge-her-in-deel en gesaneer Ik zie, voorbij de laatste herindeling Een eindeloze zondag vol verveling…

In stilte zweeft de vrede over oorlog heen de raketten de geweren zwijgen niet de vijand zoekt het wit van de ogen van de vijand niemand kijkt omhoog in stilte zweeft de vrede hen voorbij.…

Een massa-demonstratie door het volk Blijft onverminderd toppunt van protest Een sterk anti-Mubarak manifest Geen zorg voor ondertiteling of tolk Ze komen overtuigd in het geweer En halen zó een piramide neer…

Een geweer is niet apart al hopende op een nieuwe start. Eenzaam en altijd alleen houden ze zich in leven en op de been. Voorgelogen....…

Snorrend hoort hij ze 's nachts overvliegen. Hoeveel? Zeven, acht, misschien tien? Dreunend slaan de granaten in bij As Siddiqine. Kort daarop braakt de radio de panische stem van de luit: "Stuur de hospikken, verdomme, de hospikken!" De hospikken rukken uit. De hospikken zijn terug, ze zitten met gebogen rug, ze zijn bleek, kijken elkaar…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Geen militair op de Gay Pride present De Vries wil het Defensie-personeel niet in tenue op dit homo-toneel, ongepast voor dit grachtenevenement Sinds het personeel door De Vries is geweerd, Heeft hij ze defensief de rug toegekeerd. -------------------------------------------------- …Volgens Staatssecretaris De Vries past zo’n uitbundig feest…

Schiet ik nu of leg ik mijn geweer opzij? Dit is niet het moment te luisteren naar gevoelens… het is het moment voor verstand. Zou hij mij ook zien en denken: Het is hij of ik? Ik kijk opzij naar mijn geweer dat naast me ligt. Ik pak het op, leg het aan en hoor een klik. De trekker haalde ik over en in mijn gedachten klonk dit gedicht.…

Door huid heen gloeien de kastanjes van een vorige herfst een slapende morgen in een verdronken landschap ik groeide op in dit gewest stap door de spiegel en vervolg mijn tocht langs littekens hier zoekt tijd een woning -nauwelijks plaats voor zoveel ruimte- een lichtvoetig beeld versterft als schim later is slechts een geweerloop lang…

Een leven vol wissling, Een lokaas der jeugd, Een manlijke roeping, Een strik voor de deugd, Een pijnbank van kommer, Een vloed van genucht, Een bandloze vrijheid, Een tergende tucht; Een schole voor kennis, Een bane ter eer, De hoop in de boezem, De kracht in 't geweer; Nu lommer en weelde, Dan honger en slijk; Des morgens…

Wat bevalt het me toch goed, te slapen op het zachte kussen van mijn geweten, ja, ja. Mijn laken is nooit tekort, nee, nee. En mijn goedheid voelt, als een warme deken. De nachten nooit te donker, De dagen nooit te lang. Het is toch wel bijzonder, als je zo rustig leven kan. Heb ik nu teveel opgeschept? Was mijn lepel te vol? Ja,…

Een lijfwacht moest Kabila‘s lijf bewaken, Doch strijdig met de eer van zijn beroep Greep hij naar zijn geweer tijdens de coup Om zelf een gaatje in dat lijf te maken. Wanneer mijn lijfwacht zoiets had gedaan Dan zou ik hem op staande voet ontslaan.…

Op school, zo heeft de koningin bekend, Was zij als kind al anders dan de rest En omdat zij daar flink mee werd gepest Had zij misschien het volgend dreigement: “Pas op, straks pakt mijn papa zijn geweer En schiet voor straf de hele Werkplaats neer!”…