Alle inzendingen over mischien

het is op het is gedaan wij rijmden woorden onder de maan mischien komt het ooit terug zomaar een dag tot dan mijn zus een knipoog met een lach dag…

Zittend in mijn uiterst luie stoel met mijn Corona sigaar en het bijbehorend biertje kan ik redelijk gelukkig en comfortabel leven , Maar mischien ook niet , maar het is mij wel om het even.…

Mischien is het dan niet zoals het lijkt. Denk eerst goed na voordat je je mond opentrekt. Waarschijnlijk heeft dat al een ander effect. Wat doet het er toe hoe iemand er uit ziet? Het belangrijkste zit binnen en dat zie je niet. Kijk naar hoe de ander is, mischien is er wel een gelijkenis.…

zie ik je volgend jaar wel weer Klein winterkoninkje en strijk je mischien wel bij mijn huisje neer lief klein vogeltje?…

De grote vreugde niet gekend, het minnen nog niet gewend morgen mischien Christine...…

Mischien moet ik wel wat schrijven over een rivier die niet van de berg naar de zee stroomt maar van het dal naar de berg stroomt omdat iemand mij geloof ik niet gelooft Dan zal ik wat schrijven over mijn geloof dat waait en aait zo zacht…

ik ben vaak afwezig soms zelfs in gedachten dat kun je dan ook verwachten op dit papier niet ver van hier is er iemand die ik ga zien misschien ben jij het die dit leest dan wordt mijn leven een groot feest ik ben nu nog alleen kom jij me dan halen dan vertel ik je de spannendste verhalen…

O ogen van de nacht het verhaal in mij is wat donker en soms licht uitleg is er niet recht uit het zieltje geniet drink met mij wijn of een biertje en mischien komt er ooit een dag dat je het kan zien.…

Door mensen die het goed bedoelen, Mischien geeft dit idee mij weer kracht.…

Als deze uiteindelijk doven vervliegend als in een droom waar je mischien in ging geloven Glimmende, kleurrijke kerstballen in duizend splinters uiteengevallen…

Snuif de ochtendmagie Diep in de neus Zoveel te doen Zoveel te horen Zoveel te bekijken Zoveel keus Volg je neus Naar de juiste richting Die van geluk Loop weg Van de pech Snuif op dat geluk Want morgen Is het mischien Weer stuk.…

Sarah, Vraag me niet te vergeten of gewoon door te gaan Mischien ,als de pijn wat is gesleten Kan ik het beter aan Mij zo pesten, Sarah, was heel gemeen en of ik het je ooit zal vergeven dat weet ik niet meteen Ik hoop dat je van mij nu niets verwacht want vriendschap of liefde kan ik je nog niet geven…

Misschien wederzijds, mischien ook niet. Wie zal het zeggen? Alleen wij 2, en zelfs wij niet. Maar het blijft liefde, onbeantwoorde liefde!.…

aan de horizon staat een flat een hoog gebouw de zon slaat hen gaande het silhouet in stilte beweeg je niet de tranen zijn gevallen o hand vuil liefdesverdriet ziet gij nooit gevoelens zijn echt gedichten dubbelzinnig uitgelegd maar mischien wel te hoog gegrepen in de lucht mischien is het simpel de letters begrijpen zoals het hart hard…

Alles beklijft En het lijkt Alsof de tekst Niets opheft Regen voor de droogte In je mond Stil verstomd Klaar voor de storm Mischien een worm Door materie heen Uniek als geen één Mens de tijd is allles wat ge hebt Niet alles is nep Morgen weer vooruit En fluit…

Ik wil niet klagen Maar dankbaar genieten van de dagen Dat we samen hand in hand Wandelen over het strand We durven niet te hopen, Hebben te veel gezien Maar toch......mischien? Zoekend naar schelpen in het zand, Voel ik boven ons Gods hand Als dan ieder van ons zich blij en gelukkig voelt, Dan denk ik, ja zo heeft God het bedoeld.…

langzaam als sneeuw voor de zon alles wordt vaag mischien is vergeten beter alweer een kilometer in één oogopslag achter ligt een hal een monster vol klanken totdat het stopt rook verdwijnt zo fijn muziek en mensen blijf nog even en ik denk ooit terug…

Getuige van het moment jezelf besef dat alles in dit leven meetelt ook als je niet omkijkt of vooruit ik liet je lopen ondanks ik al zolang zat te hopen maar jij stond dan ook zo strak als een snaar hoe moet ik dan met je praten via gebarentaal ja die kus deed niet veel goed heb ik je eindelijk weer gezien dacht nog jij bent het mischien…

Op de rand van de afgrond Een ieder van ons maakt het wel eens mee Zal ik mij laten vallen Kijken hoe diep ik val Misschien is daar de rust Misschien wordt ik me daar pas bewust Dat het leven elders mischien wel beter is Tot die tijd blijf ik wel balanceren Of zal ik het toch eens proberen Het zwarte gat Wacht op mij Ik ben het hier al zo…

mischien kunnen wij wel niet zonder storm gaan we er uiteindelijk toch aan onderdoor soms was het stil en daar bleef het meestal bij dan opnieuw gaan geloven in de taak en aan je zij geheimen die niet in een zin verklaarbaar zijn het heeft met iets te maken zoiets als meedragen rijp voor het gekkenhuis zou je zeggen dus proberen te verklaren…

Waak cynisch zal ik hopelijk nooit teveel zijn tranen op lach om pijn achter de heuvel een vijand Een gezicht in het droge zand hij lijkt op mij sprekend allebeide getekend en de wereld lacht het weg het lot dat je ach pech mischien zie ik dat gezicht ooit terug en keert het lot en wij de rug…

wij weten even goed hoe alles vroeg of laat in elkaar zakt een lichaam is niet van steen en je been ouwe je been fiets door de eeuwen heen ouwe jij ligt daar het doet pijn ouwe wij hebben niet de eeuwigheid blijf nog even ouwe het leven is nog niet klaar het klinkt mischien raar ouwe pa…

laat de mens in zijn waarde mischien krijgen we dan een groot feest en vrede op onze aarde.…

Gedachten spoken door mijn hoofd, mischien word het toch nog een mooie dag…

Hij..Hij Jouw lieve ogen doen mij smelten ze zetten mijn hele hoofd op stelten Als ik denk aan je lieve lach Dat doe ik echt de hele dag Wat ik voor jou voel is niet te beschrijven Mischien zul je wel altijd mijn stille liefde blijven.…

Mischien niet volledig, maar toch mezelf weer teruggevonden.…

dan men dacht in een gedachtenstroom lang verwacht aan de oever waar een hart sneller bonkt in oerkracht door haar opgestoken haren niet stoppen maar later vragen wat zou ze zeggen als letters samen smelten speciaal voor wie dit leest er is geen parel voor nodig geweest om te begrijpen wie jij echt bent terug naar jezelf keer niet om mischien…

aan de wijze meesters een gedicht iets dat rijmt mischien niks geleerd niks begrepen een teken in mist de d en t uitgewist foutjes komen in een ergenis transparantie in een blik de eeuwige vraag is een kick gelukkig brengt de schaduw licht tot leven voorspel een naam voor heel even daarna komt het terug een mes doet pijn ook al…

Lieve Mama, Jouw gulle lach Jouw onuitputtelijke zorgzaamheid Ik wou dat ik je voor me zag Ik kan het niet geloven...ik ben je kwijt Maar ik geloof er plechtig in Dat wij allen jouw wer terug zullen zien Dit..het leven op aard..was enkel maar een begin Een kleiner begin dan je denkt mischien Dat ik deze hartekreet schrijf is eigenlijk…

het geluid komt dichterbij dichtbij in vorm van gezoem wat zal het zijn een bij die kan eigenlijk niet vliegen volgens wetten in aerodynamisch letters de mug mischien nee die komt altijd na half tien de zoem der geweten dat lijkt jou te hebben ontweken maar waken de wachters wel er is toch een verband tussen hemel en hel gevallen om weer…