Alle inzendingen over misschien kun je er

Het is makkelijk om te beloven dat je elkaar elke dag gaat liefhebben en bijstaan, in alle kleine en grote dingen. Het is moeilijker om toe te geven dat zoiets enkel is weggelegd voor Robots.…

Al is het klein; ik hou van Nederland Toch is de volkse aard mij nu te grillig Meanderend van haat naar onverschillig En niemand praat nog over tolerant De burka-splinter dat is wat men ziet De balk in eigen oog nog altijd niet…

Wie stralen wil als Hollands heetste zanger Wie als een topper hemelhoog wil knallen In glittergoud en krullende kristallen Diens hart is deze winter heel wat banger Tot ouwejaar kent hij geen rust of duur Met de lont van Gerard Joling in de schuur…

Waarom zou ik nog schrijven? Wie luistert nog naar mij? Mijn letters worden bitter door dingen die gebeuren. Geen vreugd is meer daarbij. Mijn mond staat niet tot lachen en tranen vloeien vrij. Wie komt mijn verdriet verzachten, wie wist mijn tranen, geeft een beetje troost aan mij? Het heeft geen zin om wat te zeggen. Woorden kunnen…

grijsblauw wolkenveld dreigend of mysterieus lichtversluiering opklarende stralenkrans atmosfeer in beweging…

Ik was die dag niet zo verbaal zag dat de bonte vlinder haar vleugeltjes voor me spreidde daarop schreef ik mijn verhaal vouwde ze voorzichtig dicht zo bleef mijn boodschap droog stuurde hem omhoog, keek hem na tot hij niet meer zichtbaar was ik groet de mooie dagpauwoog mijmert mijn lentegeest dat mijn lief ginds in de hemel de…

Maar is het dan misschien, Iets wat je niet kunt zien? Of komt het van “ boven “, En kun het alleen maar geloven?…

Verliefd word je, liefde ben je Pijn denk je, liefde voel je Verdriet heb je, liefde vergeeft je Tranen stromen buiten, liefde vloeit binnen Angst ontkent, liefde bevestigt Jaloezie gaat, liefde blijft Wantrouwen doodt, liefde leeft…

Kun je misschien ook lachen dacht zij zonder te spreken. En misschien ook mijn regels naleven zonder teveel ophef? Ach ja, normaal gesproken lukt dat wel Maar vandaag is er even tegengas, Niet altijd kan alles leuk en aardig zijn, dacht ikzelf met een lach...…

de troonrede werd weer voorgelezen de miljoenennota gepresenteerd en het valt ook dit jaar weer te vrezen dat de minima niet de pot verteerd het geld gaat naar de middenmoot en de armsten vallen uit de boot…

Laat ik het tot mezelf beperken, dat is wel zo respectvol naar de organist en facebooker Geert Bierling die met enige schroom schreef over het Corona-Narcisme (zie toelichting) en dat heeft ie geweten aan de reacties te zien het was niet te stoppen en heeft mij ook zo geintrigeerd en tot nadenken en schrijven gezet de organist wiens geluid…

Ik wil het je heel graag geven Als allermooiste, als liefste cadeau Voor misschien heel kort, heel even Door het schrijven van een kaart Door een zoen op je gezicht Door het geven van cadeaus Of misschien door dit gedicht?…

Je zoekt en zoekt, want je wilt vinden, een schat, die vult, het gat in je hart. Je zoekt in werk, opleiding, sport. Het duurt allemaal zo kort. Kunst, lezen of muziek, hoewel uniek, nog steeds te kort. En 't vult het gat ook niet. De hemel dan? Zo heel ver weg, onmetelijk zeg. Te ver en onbereikbaar. Een veel te grote stap.…

Kun je van me houden? Of hou je al van mij? Kun je mij vertrouwen, of vertrouw je al op mij? Kan ik jou beminnen en kun jij dat bij mij? kun jij als eerste beginnen te zeggen; blijf bij mij?…

hier kun je de ogen laten weiden buitengaats…

Je voelt de weerhaken van je liefde snijden in je geluk Je voelt de pijn van de schaafwonden de pijn onder het bloed van je partner Wat kun je doen om het beter te maken als het niet meer past wat je elkaar te geven hebt?…

Hang niet met je hoofd in het verleden Maar hou hem vast, hier in het heden…

probeer wat voor jou te schrijven dat valt niet mee aangezien ik jou niet ken verschil tussen kennen en kunnen kan hier niet maar even terug naar jou mmmm dat kan ik wel beloven eeuwige trouw zal met je dansen zoenen praten lachen huilen zweven door dit eeuwige leven maar voor eeuwig is erg lang maar alleen zo bang het voelt een beetje…

langdurige passies hebben haar leven gevuld zij omarmde ze wolken parfum zacht , subtiel hingen altijd om haar heen mysterieus lippen dorstig vonden uiteindelijk dauwdruppels in de dageraad onze liefde blijft een sprookje door eeuwen heen zou zij stellig beweren.…

als je twijfelt over komen gaan of stilstaan, kun je misschien wel komend gaan terwijl je stilstaat stilstaand gaan terwijl je stilletjes komt stil te staan of stilstaand komen als je besluit om te gaan als je twijfelt over liggen hangen of zitten kun je misschien wel liggend hangen of hangend liggen in een zithouding zittend…

Hart en hard aan ’t een kun je zien met wie je te maken hebt misschien. Aan de ander alleen merken, hoe taai. De ruwe bolster kan nog zo ruw zijn, er zal altijd sprake van een hart zijn.…

Kun je misschien zeggen waar je oude fiets nu ligt en zou je hem aan me willen schenken? Dan haal ik hem op zet ik 'm op zijn kop in mijn tuin, vlak voor mijn raam. Zo zal ik dan altijd aan je denken.…

je wil dingen gewoon vergeten je wil er zo graag achterkomen misschien dat het wel beter is van binnen kun je er van dromen is er dan iemand die me mist?…

Hoe lang kan mijn hart dit nog verdragen Het getouwtrek wordt me soms teveel Dat ik je met zoveel mensen deel Kun je dat eigenlijk wel van iemand vragen Misschien kan ik je beter laten gaan Maar als ik dat kon dat had ik het al gedaan…

En toen pas besloten dat jij er misschien mee te maken had, en je moeder, die ik kende van vroeger. Er is keihard geluk, waarvoor je moet achterlaten en hebben en twintig zijn zoals in het Frans:twintig jaar hebben. Heb mij niet nodig. Kun mij missen. Pas later ben je ooit weer twaalf geweest. Dan kun je ook rustig veertig worden.…

Door dwarsliggers, uit wrok of kinnesinne Werd hier het scorebeeld soms wat ontwricht Dan moet het maar met registratieplicht! Iets beters schoot het webteam niet te binnen Dus meld u aan, aanvaard het ongerief Uw oordeel houdt ons scherp en creatief…

ik heb een liefde verslapen om kuiltjes-wangen te kussen goedlachs aan de hand van vergeelde foto’s kantel ik, als ware opstandig zonder gebaren met droge ogen als ik wakker lig bij maanlicht weerspiegelt alles misschien, misschien was jij er gisteren wel onopvallend maar waakzaam tot diep in de nacht bemin, bemint, beminnend…

U zegt misschien: “Wat kom je doen?” Voor mij is dat heel goed. Het klonk misschien niet aardig. Zo bot en niet zo waardig. Toch ben ik blij… Maar wat verheugt mij nog het meest? Dat U het weet… Dat ik hier ben geweest.…

of tóch misschien? Weet jij het antwoord? Dichterbij... of afstand houden? Geef jij het aan? Vol overgave... of goed doordacht? Kun jij me helpen? Goudeerlijk... of op m'n woorden letten? Wat kun jij aan? Heel voorzichtig... of ervoor gaan? Mijn hart weet het al! Mezelf helemaal geven... of totáál verliezen?…

Lawaai, gejaagdheid, spanning, agitatie ... Door social media wordt alle rust in onomkeerbaarheid vaarwel gekust. Ik snak naar een moment van contemplatie. Opnieuw een mail, shit, nét nu ik pauzeer. Het is die drommelse retraite weer.…