Alle inzendingen over moeder OR voelt OR overspoeld

Ze is wanhopig, vaak meer dan dat, voelt zich overbodig, nutteloos. Ze is verdrietig, soms zoveel dat het schreien begint, vanuit d'r keel, ze is bedroefd. Ze is zo vrees'lijk overstuur, loopt met d'r hoofd nog net niet- tegen de muur, maar de wanhoop overspoeld haar met grote golven, ze huilt.…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

je bent gegaan in een zomerse nacht en je hebt een gat gedolven daar ligt nu heel diep in de donkere grond onze prille liefde bedolven je zegt nu ja want die liefde is dood je draait je om en gaat heen maar ik begrijp niet dat jij kunt vergeten hoe eens ook voor ons de zon scheen je voelt je bevrijd van de liefde en mij…

je ademt je voelt en wacht in stilte witte schimmen in de nacht verlossing verlichting ze lacht naar je vervult jouw behoeften en is weer verdwenen net zo snel als ze was verschenen geruisloos stilte opnieuw je ademt je voelt stilte…

Dan komt de twijfel aangeslopen, en zet jij de vensters open, te voren maar ook aan de achterkant, en een andere wind kan binnenlopen, tenminste als de poorten niet met nieuwe sleutels zijn bemand, gesmeed met blikken van dat ene moment, hou ze maar weid open, anders voelt het of ik stik.…

sneeuwwit de straten nog maagdelijk blank de vrouw liep voorzichtig onder haar voeten kraakte het stap bij stap de tram voller dan anders mensen spraken met ogen en duwende armen een man uit Amsterdam zette zich neer naast haar er was “die babbel” die je alleen met een echte “Amsterdammer” kunt hebben vond zij, hij hield het op een…

De tong van een hond is ruwer dan de rappe tong van z’n baas, maar voelt veel zachter aan.…

overspoeld door de chaos van badkamerlicht het zeemeerminnengezicht pakt mijn witte wangen beet ze vraagt me hoe ik heet…

hoe voelt dat te spelen met gevoel voel jij geen pijn zoals ik bedoel ik wil sterven voor een vleugje licht maar is jouw lach tot mij gericht ? zeg me gewoon wat jou beweegt laat mij niet verlangen naar liefde die leegt liever sterven zonder één kus van jou dan vleugjes valse hoop van liefde en trouw…

Als je voelt het gaat niet meer, dat te zeggen doet zo'n zeer. Als je voelt het gaat niet goed en je steeds meer inleveren moet. Wanneer het einde komt dat weet je niet, steeds afscheid nemen doet verdriet. Niet te weten of je er morgen nog zal zijn, oh mijn god! wat doet dat pijn.…

hoe voelt het als de zon niet meer wil schijnen zal dat bloemen doen verwelken en andere zorgen niet verdwijnen hoe voelt het als golven niet meer willen rollen de maan langzaam wordt vermoord wij te veel met ons laten sollen hoe voelt het wanneer mensen er aan onderdoor gaan daar zij er geen heil meer in zien heb je daar wel eens bij…

Getrouwd, soms samen gelukkig met elke dag met onze kleine Kaja tot vrijdag of zaterdag de week weer voorbij is en hij boos wordt Hij maakt haar bang ik wieg haar en pak de tas die klaarstaat ik heb een sleutel Mijn ouders kennen het schuren van tradities en verwachtingen ze lieten ons op vakantie gaan maar we liepen over strak gespannen…

Daar ik in Amsterdam de weg niet ken, Besluit ik die aan Mokumers te vragen. Waarna ik ras met stomheid word geslagen: Alsof ik in Japan of China ben. Ik trof daar slechts Japanners en Chinezen, Die mij de weg naar Artis feilloos wezen.…

In een kolkende stroom Vol van kracht en prachtige kleur Word ik meegesleurd Naar de diepten van de zee Waar de zeemeerminnen Mij begroeten en de zeesterren Naar me glimlachen. Al worstelend en proestend probeer ik terug omhoog de werkelijkheid te bereiken.…

Moeder Aarde is een beetje ziek Soms heeft ze koorts en dan weer rilt ze als een riet Het water staat nauw aan haar lippen en haar winden daar kan niemand nog aan tippen Het vuil zwerft overal in het rond daarom voelt ze zich niet zo gezond Haar adem ruikt een beetje zuur en hoesten is van lange duur Nee, Moeder Aarde voelt zich echt niet…

Het mooiste is mij overkomen Met witte zeeschuim overspoeld Maar ook weer van me weggenomen De eb in plaats van vloed bedoeld…

De storm en de wind bliezen haar weg, de aarde verstootte haar maar toen ook de zon haar liet dorren overspoelde de regen haar…

eenzaam, verlaten, overspoeld door het tij kom dan bij mij bij mij in mijn bos en wees voor even vrij…

eenzaam, verlaten, overspoeld door het tij kom dan bij mij bij mij in mijn bos en wees voor even vrij…

Met het water tot aan de lippen overspoeld door het moment, omhelst zij mijn voeten, ze kust me en ik ontspan bij dit zilte schuim van het wassende water. Mijn vloed ebt weg in de zee van ruimte verbleekt tijd. Gisteren was gisteren later is later, het voelt voor even als eeuwig bevrijd.…

Ik vraag me af hoe je je voelt wanneer je moeder overlijdt en jij, jij hebt haar jaren genegeerd. Voel je dan wroeging, voel je spijt, wanneer je hoort: straks wordt ze gecremeerd? Ik vraag me af hoe je je voelt als zij wordt weggedragen En jij, jij bent te trots daarbij te zijn. Voel je dan iets van binnen knagen?…

Het kindje voelt zich veilig in de nacht omdat het moeder heeft die voor hem zal zorgen moeder zelf rust nog heel even uit voor haar is het zo meteen alweer morgen.…

Het strand, Tussen vast en vloeibaar Gaan tot aan de rand Wachtend op de vloed Overspoeld worden En geblust, vooral geblust…

Kun je mij vertellen hoe voelt? Met wanhoop te worden overspoeld? Omdat je niets meer kan onthouden Hoe kun jij dit toch volhouden? Kun je mij vertellen hoe het is? Een leven zonder betekenis Dagen zonder enig doel Verdriet en leegte als gevoel Kun je mij vertellen wie je bent?…

Eens wordt iemand moeder zonder beschrijving erbij gemengde gevoelens vernieuwend, gelaten of blij Ze gaat op gevoel want wie zegt wat te doen iedereen is anders in dat grote moeder-zijn legioen Ze groeit in die rol jaren aan één met vallen en opstaan vaak voelt ze zich hierover alleen Maar je moeder is je moeder die laat je zomaar…

's nachts hoort zij het kreetje zij wachtte al haar slapen is heel licht zij opent de deur daar is haar kind het is nog heel klein en weet niet dat het is de moeder pakt het kind ze voelt het warme lijfje ze voelt het zoeken dan gaat zij zitten met het kind aan haar borst ze voelt het mondje tasten naar leven zij zit daar zij…

Van die ánder die wél naar moeder gaat, mét of zonder een boeketje bloemen, één dag maar, alleen maar om te wéten hoe of het voelt.... En ik, ach ik gún het haar zo.....…

De zon, moeder van alle leven. Het is weer lente, lente! Zoals het ooit begon.…

terwijl hij ondertussen haar lichaam wil verkennen beleeft zij in alle stilte haar eenzaam hoogtepunt en als hij haar wil kussen en vraagt hem te verwennen voelt zij zich meer een moeder die ‘t kind een snoepje gunt…