Alle inzendingen over moeilijke weg

O God, het is soms moeilijk te geloven Dat U elk ogenblik bij mij bent En dat U zich altijd tot mij wendt Het gaat mijn verstand verre te boven. Het is zo moeilijk om standvastig te blijven Als ik zie hoe veel leed er in de wereld is Dat maakt mij vaak verdrietig en ongewis Ook als ik de krant lees over veel misdrijven.…

Het is niet moeilijk om je ervan af te keren, of om te zwijgen alsof het niet echt bestaat. Het is niet moeilijk om niet te willen leren of om je mee te laten sleuren in de haat. Het is niet moeilijk om je ogen te sluiten, om je hart niet of nooit te laten spreken.…

Bemoediging: Als het moeilijk wordt in jouw leven En je nergens uitkomst meer ziet Weet dan: De Heer verlaat je niet Hij wil je alle kracht en steun geven. Geef je moeite maar aan God door Wat ook je problemen mogen zijn Hij kent jou, weet van je zorgen en pijn Hij heeft altijd een luisterend oor.…

’t Was op een bijbelkring, het ging over vergeving, één van de mannen traande ik kan het niet, het heeft te diep geraakt, hij had de oorlog meegemaakt. ’t Was in een kringloopwinkel, men sprak over vergeving, je weet toch wat er in de Bijbel staat, de vrouw barstte in huilen uit, ze was haar hele jeugd misbruikt. We zitten in een grote…

Ondoorgrondelijk Zijn onze wegen Ongeëffend Het pad Van ons bestaan Onbegrip kom je vaak tegen De vraag waarom Blijft open staan Oneerlijkheid Is vaak de reden Voor boosheid Of enorm verdriet Je wilt een antwoord Voor wat is geleden Het blijft stil Het is er niet Hoe moet je nu Toch verder leven Met zoveel onrecht aangedaan Weggerukt…

Twijfel valt, telt, de muziek, het verlies, van geboorte, van spelonken, neigen, een neigen, oorverdovend trekt de stilte, ik verberg, mij, het, zij, Zijn, lichaam, ziel, of ik het ben, is niet de vraag, of ik het ben, is plotseling de vraag, melodie in ontkenning, schrijft het woord, roest wappert, fier, tentoongesteld…

Ik houd van mezelf. Ik heb altijd aan mijn ziel, zonder roepnaam of lichaam de trouw beleden. Het was, is en zal zijn: een loflied op mijn expressie, totaal. Totalitair zal men alleen nog praten en napraten. Het zijn de hiaten der mens. Ik bezit nu, momenteel een heel scherpe ooglens!…

waar je zo moeilijk mee begon leef je dan morgen en vergeet je nu en toen ben je dan weg weg van hier tot morgen ik zal je dan wel zien…

Het is zo moeilijk, mijn liefste zo moeilijk te geloven dat het weg is. Ik had het wel zien aankomen, maar van binnen wist ik niks. Ik wil het niet geloven, mijn liefste, maar toch, ik moet het wel. Misschien was dit de juiste keuze, maar ik denk aan je, bij iedere tel.…

Een buikgevoel Geen 9 maanden Moeilijke bevalling Prematuur idee Weg via het badwater Het rijpen komt later…

eh, ik zou het eigenlijk niet weten, niets rijmt op twaalf ik heb er ook weinig trek in we leven in maand dertien na de stilte volgt een moeilijk gesprek, over van alles wat behalve de kern van de zaak daarmee hebben we het gehad ik richt mij woordblind tot u er is nog een lange weg te gaan ongeëffend over ongerijmd u bent moeilijk…

Het pad naar genade is een lange weg, Het is een moeilijk begaanbaar pad, slechts te belopen als je geduld hebt, een echte Vriend, en tijd zat.…

Een moeilijke vraag Want niemand die het vermoeden kan Ook al willen we het nog zo graag Maar eigenlijk weten wij er niets van. Wij geloven zeker dat God bestaat Maar kunnen niet bevatten wie Hij is Toch zullen we Hem zien, vroeg of laat Na onze dood en onze herrijzenis.…

Ik ben mijn eigen arts in hart en nieren, Ik denk en weeg en geef diagnostiek, Ik zet het moeilijk op papieren Want stiekem weet ik het ook niet. Ik maak de scan en lees de boeken, Schrijf amper iets. Ik doe het moeilijk uit de doeken Want ik weet niets. Tussen mijn aarzelende zinnen, mijn stilte.…

En weer kijk je moeilijk En weer zucht je flink En weer zie ik je denken Ik wil niet dat ik zink Het is zó ingewikkeld Je voelt je zo alleen Je glijdt weg in donker water als een grote zware steen Ik zag ergens nog een glimlach totdat ook die verdween want je kijkt weer moeilijk want je zucht weer diep en je ziet me denken…

Gevoelens Gevoelens zijn vaak moeilijk uit te leggen Het is vaak moeilijk om te zeggen wat je voelt, zodat de ander weet wat je bedoelt. Ik lieg niet als ik zeg dat diabetes een moeilijke ziekte is. Ach zegt men, daar wordt je 100 mee! Zij weten niets over het gevecht wat je dagelijks voert en wat je van binnen zo beroerd.…

Ik ben nog op weg en toch al aangekomen in liefdes stilte. De wegen kwamen tenslotte alle samen in de omhelzing. Als de weg weg is, is er de grote stilte die liefde fluistert.…

in rust en vertrouwen je weg vervolgen niet bij elke moeilijkheid stil blijven staan vreugd en verdriet durven te accepteren er zelfs iets van leren dat geeft je een kracht die niemand je afneemt…

begrijpen Dat papa's handen eens zo dichtbij Haar trouwe handjes weg sloegen En hij dus niet meer is nu, aan haar zij Zal hij ooit nog wel beseffen Dat zij moeilijk verder kan Nog niet af kan sluiten wat ooit was Dit een nieuw begin moet zijn?…

Deze strenge winter zorgt voor veel pech Ik heb last van sneeuwblindheid, dus slecht zicht En nu ik luister naar het weerbericht Houd ik mijn blik maar moeilijk op de weg Volgens mijn oogarts heb ik niets te vrezen Want blikschade is heel goed te genezen…

Doktoren smijten met moeilijke woorden en jij, wil in je strijd, niet vrágen wat ze bedoelen. Maar een patient is een zieke, wát ie ook mankeert, álle moeilijke woorden ten spijt. En ik.... ben maar gewoon een simpele Hollandse meid!…

ik ken een makkelijke en een moeilijke Mieke moeilijke Mieke loopt met haar hakken in het zand tref ik haar, dan raakt ze mij ze leert me 'nee' en afstand en gesloten makkelijke Mieke mocht ik meteen met platte zolen lopen wij een eindje op…

In deze moeilijke periode Alle sterkte en kracht Woorden zullen een steun zijn Maar 't is de tijd die het verdriet verzacht...…

Waarom is het leven soms zo moeilijk? En zijn de bloemen ineens zwart? Waarom weet je niet meer wat je voelt? Waar is je hart?…

de berg die ik moet beklimmen kijkt mij dreigend aan op schoenen van beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen…

de dag zeurt al aan mijn hoofd nog voor ik het licht zie mijn ogen ontwaren enkel schemering maar ik tast niet in het duister de weg is mij bekend de eerste pijnlijke vraagtekens worden weggespoeld met enkele kopjes warm geurende koffie de morgen ontwaakt traag, vreemd en raadselachtig gaat bleek en peinzend naar de middag mijn gedachten…

een morgen van nevel en twijfel een uur dat hangen blijft tot tussen de kieren van wolken wat licht ontsnapt de dag verder uit wandelen gaat…

Een gedicht schrijven is niet moeilijk, maar soms is het rijm foeilelijk.…

Ik wil die zin is moeilijk dus spreek je 'm ernstig stil hij kan een berg verzetten die ene korte zin Ik wil!…

Soms is het moeilijk nog te weten wie "ik" nu eigenlijk is. Zou ik het met anderen kunnen meten, of is het gewoon wat het is? Soms is het moeilijk nog te kunnen voelen, of is het de gedachte die mij parten speelt? Zou het dat zijn wat ze met "gestoord" bedoelen, of heb ik dat er zelf maar aan toebedeeld?…