Mijn aannemer doet alles rustig aan
Hij treuzelt met elk boutje en elk moertje
Laatst vroeg ik hem naar het betonnen vloertje
Hij zei: ‘Dat schuif ik op de lange baan
Maar als ik door de Geest bevangen word
Ben ik na Pinksteren al uitgestort’…
“zijn naam niet steeds weer noemen”, zegt een deel
“maar Leiders moet je roemen” vinden wij
al is voorwaar niet ieder met hem blij
die halfgod met zijn blanken-eerst-krakeel
toch is hij niet meer dan een onbeduidend moertje
verknipt en, heel gênant, een poetinhoertje…
De bout benaderde verliefd het moertje
Ik draai me innig in je net zo lang
Tot wij moervast zijn gelopen
Als het even kan een leven lang
De moer stelde zich aarzelend halfopen
Ze was nog jeugdig best wel bang
Zou ik met één zo’n bout gaan lopen
En dat nog wel een leven lang?…
Soms denk ik, wanneer ik een garage zie,
waarom kan dat bij een mens nou niet,
een simpele doorsmeerbeurt,
zonder dat je ervan kleurt,
een klein mankementje, zo verholpen
een rare ratel, moertje vervangen
maar nee, bij ons mensen, moet het
In 't ziekenhuis belanden.…
Daar woon ik met mijn moertje.'
'Twee onder dienst, en twee naar zee,
Een heel te Baren – ‘t is geen reisje!...
Maar gij telt ze allemaal nog mee,
Niet waar mijn beste meisje?'
En dan die twee op ‘t kerkhof nog!
Want we zijn met z’n achten, weet u?
U ziet die hoge bomen toch?…
Mijn vader heeft mij geen moer geleerd
niet dat ik hem dat nu nog kwalijk neem
maar 2 linke handen blijft confronterend wrang
geen moertje weet ik te onderscheiden van een spijker
neen dat gaat ook te ver, wel iets geleerd maar het
verschil maakte me afhankelijkheid van een handige Harry
kwam ook niet aan vaders werkbank op zolder
dan waren…