Alle inzendingen over monique

lieve opa ik stuur je een brief aan een rode ballon je bent nu zo ver ik kijk naar de sterren en wou dat ik je bereiken kon misschien ben je nu wel heel dicht bij de zon zal de wind voor je waaien mag je zwieren en zwaaien en drijven net als mijn ballon zonder geluid komt hij nu naar je toe als zit ik van binnen je naam uit te schreeuwen…

Huppelend door een winkelstraat zie ik reflectie in de ruiten: het kind dat ik altijd was en altijd zal blijven huppelt mee een enkeling kijkt mij bestraffend aan stoute meid van wel vijf en twintig jaar…

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet denk aan jou. Gescheiden van mijn lief, van degene van wie ik hou. 's Nachts lig ik alleen en probeer ik te dromen van die hele fijne dag dat we weer bij elkaar komen. Ik tel al af want eens komt de dag dat ik je weer in mijn armen sluiten mag.…

Ons zoveelste gevecht De zoveelste ruzie Nog een grens verlegt Een bevestigde illusie De lieve vrede bewaren Ja en amen uit mijn mond Dwars door je heen staren Terwijl je mijn hart verwond I've been there, I've done that Over and over again Wat wij delen in bed Is de reden dat ik je nog ken We begrijpen elkaar meteen Als we ons…

Lieve mam De emoties die ik voel als jij in mijn gedachten bent zijn niet in woorden uit te drukken verdriet, gemis, heel veel sentiment De momenten dat ik aan je denk nemen eigenlijk meer toe dan af boosheid maakt nu plaats voor begrip jou zo te moeten missen voelt als een zware straf Keer op keer lees ik de mooie gedichten…

Hoe te leven met een chique tragiek!? Van optimisme wordt je slechts een dwaas Het tegendeel biedt ook al geen soelaas De zwoele zwier van 't midden is paniek Het leven leven, bang zijn, vallen, opstaan... en ten slotte gruwelijk ter ziele gaan!…

Ik loop voorbij, Afkeurende blikken. Zie ze wel kijken, Die stommeriken. Maar wat kan ik er aan doen, Dat ik anders ben dan hen? Ze moeten niet zo zeuren, Ik ben wie ik ben. Minachtende blikken naar mij, Men lacht me uit. Mensen kunnen zeggen wat ze vinden, Het maakt me allemaal niks meer uit. Ik wist dat het ging komen, Geroddel…

Ik wil weer zingen weer leven houden van wie mij liefhebben de waarheid onder ogen zien mezelf weer zijn Ik durf te zingen te leven te houden van wie mij liefhebben de waarheid te erkennen mezelf te zijn Ik kan weer zingen weer leven weer houden van wie mij liefhebben de waarheid accepteren weer gewoon mezelf zijn…

Het heeft gestormd en ik was afgedreven nu kabbelen de golven weer verder ik ben weer terug in veilige haven dankzij iedereen die mij liefheeft De herinnering zal blijven het heeft een plaats in mijn hart het is van mij en jou en het blijft mij altijd trouw Nu leef ik weer verder, ik durf het weer dit is een keuze en besef steeds meer…

Je kijkt me aan, en ik ... ik ben als was in jouw wrijvende handen tegen je hete lijf. Ik schik me naar jouw wensen ben totáál verkocht, leg me erbij neer 't heeft vast zo gemoeten. Je trekt me aan en ik ... ik ben als een mot die onnadenkend afvliegt op de hete lamp. Ik verbrand mijn vleugels aan jouw hartstocht en stort…

Op ooghoogte met jouw genot starend naar je mannelijkheid Handen tastend om de basis van jouw sensualiteit Adem strelend zachtjes plagend langs jouw lid getergd door water Spetters langs mijn klamme lippen de douche was warm besef ik later Nú is er alleen maar wij in dit moment ik voel je rillen Warmte stroomt…

Je schreef me dat je van me hield maar dat ik los moest laten Je schreef me dat je me ging missen, dat we niet meer konden praten Je schreef me dat jij door moest gaan, immers hoorde jij bij háár Je schreef me "ook jij moet doorgaan schat, ondanks onze liefde voor elkaar" Je schrijft nooit meer, dat snap ik wel ... ik moet…

Zonder gereedschap breek jij door lagen afbladderende verf. Schilfers dwarrelen op mijn vloer, en af en toe vallen grote stukken tegelijk. Oude lagen "ik" uit vervlogen tijden leg jij bloot, ook kleuren die ik niet meer kan waarderen. Maar om iets op te knappen moet je met een kaal geraamte opnieuw beginnen. Een nieuw likje verf…

Héél stiekem durf ik weer te fantaseren. Kruip ik een stukje uit mijn schulp. Genieten ben ik weer aan 't leren. Ik kom er langzaam met jouw hulp. Géén idee wat je veroorzaakt. Wat jouw schouder mij waard is. En hoe diep jouw warmte mij raakt. Na teveel jaren van gemis. Tranen vloeien in gesprekken, gevolgd door weer een kleine lach…

In mijn eigen wereld zweef ik rond op een wolk van roze watten. Op dit fijne plekje dat ik vond probeer ik gevoelens te bevatten. Vol verlangen blijf ik plakken, weet dat jij er óók zult komen. Probeer vergeefs je hand te pakken maar besef jij bent daar in mijn dromen. Je bent er níet en toch weer wél in "stil gesprek…

Die lieve kleuter veilig op schoot bij haar moeder die warmte bood? Dat kleine meisje daar op het strand in de storm struinend aan vaders hand? Die drukke bakvis vól levenslust, die voor het eerst haar liefje kust? De zwoele puber boordevol hormonen die het liefst niet meer thuis wil wonen? Die jonge vrouw met één verlangen…

Vandaag moest ik aan je denken door wat ik vertelde aan een vriend. Jij, mijn vader die te vroeg moest gaan, je had zo'n einde nooit verdiend. Toen begreep ik niets van zaken die er in jouw brein gebeurden. Nu weet ik, je kon het niet helpen, en dat je 't zelf ook heus betreurde. Het heeft mij uiteindelijk gevormd tot de persoon die dit…

Voel je hoe ik je liefheb? M'n lippen liefkozend langs je huid ... Wil je mij heel goed zien? Sluit dan je ogen neem mij waar op gevoel. Voel je hoe ik geniet? M'n woorden liefkozend, zonder geluid ... Wil je mij heel goed zien? Geef je dan over en ervaar wat ik bedoel.…

Ik voel me soms verdrietig, wat 'down' en voorgelogen ... Niet serieus genomen maar aan de kant geschoven. Beseffend: ik heb mezélf er wéér in gemanouvreerd. Van mijn lesde laatste keer dus mondjesmaat geleerd. Mijn ziel en zaligheid heb ik in jouw schoot gelegd. Me nu afvragend 'waarom ben ik zo?' en 'heb ik niet tevéél gezegd…

Gevoel zoveel mogelijk weggestopt, vooral niet teveel nadenken over het gemis, identiteit langzaam verloren. Maar jij vond haar en liet eerst haar tranen vrij, en daarna de vrouw die zij altijd al was.…

geef je over aan de liefde die onzichtbare kracht niet te doorgronden niet te overwinnen geef je over aan de liefde…

Waar haal jij de kracht vandaan, Om altijd voor mij klaar te staan. Hoe krijg jij het voor elkaar, Om alles te doen voor mij zonder gemaar. Al zeg ik niet genoeg wat ik voel voor jou, Je moet weten dat ik heel veel van jou hou. Jij bent er voor mij als ik verdrietig ben of heel erg blij, Daarom ben ik blij dat jij ooit koos voor mij.…

Je kersverse vrouw Monique.…

(voor Monique Methorst) Ik kan er niets aan doen, maar je drijft me terug naar de middeleeuwen waar ik in gevecht moet gaan met andere ridders om de trofee van het toernooi te winnen, jij die in volle glorie schittert op je met edelstenen versierde troon, die mijn ogen verblinden door het scherpe zonlicht.…

grassprieten kriebelen aan tenen omwikkeld met sokken vol rot nieuwspapier en wind kleren vies blaast in de regen denkt hij vaak me taak hier is flink door slib geraakt en kleine vogels scheren op harkerige delen slaan gat in zijn plankentorso het laatste wat die nog wenst is zo uiteen splinteren een lieve schrik niets huiver meer © Monique…

of vraag naar balt hij boos en smelt bij elkaar II condens reist over landen en een spat meer glinstert vriendelijk onder hem dommelt warm spanje hij ziet sint op zijn paard en leedpiet zonder waterogen zo zegt spetter en daalt neer word tranen op wangen gaat zwart over daken en geeft aan het kroost de wind van voren © Monique…

vergeten zijn de woorden de zinnen het verhaal vergeten zijn de tekens het beeld de taal vergeten zijn de mensen de massa het moraal…

een kille stilte nadert de dam ik proef de droefheid die mijn oog vernam verloren grond zwevend in de hel lucht is een gevoel van armoe het voelt zich onwel een stem in de geesten in de ziel verniel vergaan niet meer bestaan verlaten en verloren niet voor geluk geboren de ziel nadert de dam en springt de diepte in het leven nooit…

alle tijden zal ik vergeten niets was bindend voor mij bijna alle vrienden zal ik vergeten behalve jij alle momenten zal ik vergeten waarin ik somber was alle momenten zal ik vergeten behalve die dat ik vrolijk was alle woorden zal ik vergeten tot de zinnen aan toe alle roddels zal ik vergeten ik ben ze moe maar niet alles zal ik vergeten…

Het kwam op een avond heel onverwacht dat vreselijke telefoontje dat mij helemaal van mijn stuk bracht ik kon het niet geloven jij was van mij weggegaan zonder ook maar afscheid te nemen ik voelde mij zo eenzaam er waren geen woorden voor waarom overkwam het jou we moesten elkaar nog beter leren kennen o wat hield ik veel van jou…