Alle inzendingen over museum OR verspilling

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Elke minuut dat je je druk maakt om je verleden, gaat van je toekomst af Elke dag dat je je druk maakt over je problemen is een dag die je verknalt Elk moment dat je depressief bent is een verspilling van je tijd Elke dag die we niet lachen is een dag dat we niet optimaal leven Het verleden is verleden tijd, het is voorbij, het is geweest Laat…

jij zit in de boot op doorreis ons schip was immers zinkend verspillend dan wel drinkend van mijn baco met veel ijs even heb ik niets te torsen dromend in mijn hangmat langzaam wordt mijn wang nat ach misschien wel van het morsen…

Je hebt zo hier en daar een leuk paleis Dat laat je af en toe eens flink verbouwen Maar ja, dan gaat dat volk dus lopen mauwen Over verspilling, luxe en de prijs Of je krijgt weer zo'n versje van Trawant Wie is hier nou de koning in dit land?…

Je vindt in heel de regio niets toffers: Museum van de Zestienduizend Koffers.…

Tussen de nieuwe sneeuw en kille sterren tintelt de winterstilte, maanlicht schijnt eenzaam over het witte dorp; er deint mensengesprek hoog en helder van verre. Huizen, onregelmatig, blind verlicht, rijzen de straat langs, bleek en schaduw-somber; een kroeglantaren schijnselt op de dicht gelegene sneeuw glinstering; - dan komt er stil in…

Ik zal geen woorden gaan verspillen, is zonde van mijn tijd; wat ik zou zeggen zou jij niet willen en ook niet dat 't mij spijt. Ik dacht dat jij me toch wel kende, helaas ken jij mij toch niet goed; wat deed je?, jij miskende... en zei dingen in je overmoed.…

Ruud Díl = Gullit, ook bekend: Coen Dillen en Willie Dille… ík weet hoe ‘t zit: Het onbekendste Tweede Kamerlid Aan wie de pers geen woorden wil verspillen Na dit gedicht is ’t over met die ramp Het onbekendste lid is Hazekamp…

Stilte is geen rust, voordat we verdergaan Verspillen is een traan, verloren hij die kust Het hart doet zeer, is haast onhoorbaar Voor nu niet klaar, zij gaat tekeer De tijd tikt langzaam, het is gelogen Samen bedrogen, maar toch zo eenzaam…

We treuzelen wat af onder de douche En zijn daardoor meer water gaan verspillen Dus was nu snel uw haar en ook uw billen En zing van Queen alleen maar: 'Scaramouche!' Na 4 minuten sluit u gauw de kraan Zodat ik lekker lang kan blijven staan.…

Het Brits Museum heeft met kennersblik Het lijk van Cleopatra goed bekeken En wat is na tweeduizend jaar gebleken? Ze was geen schoonheid, maar juist klein en dik. Toch doet men zo geen recht aan deze dode. Misschien was klein en dik toen in de mode.…

enkele jaren terug bracht ik een bezoek aan het Brabants museum daar zag ik bij een tentoonstelling over de vijftiger jaren de oude racefiets van de legendarische wielrenner Wim van Est in een vitrine hangen... "het sprak boekdelen"…

Ik doe aangifte van een gestolen zomer Mijn ogen, bedoeld om te kijken naar de voorjaarsmode van zachtgroene bomen, de architectuur van vogelnesten, de productie van gras en graan werden gegijseld om terug te blikken in het museum van mijn bestaan.…

Best leerzaam, zo ‘n museum in Tallinn. Bevestigd werd weer eens wat ik al wist: Diep binnenin ons sluimert de sadist.…

Wij strijden woest in Europees verband Om de verspilling aan de kaak te stellen Er wordt te vaak verhuisd! We voeren rellen En schreeuwen virtueel ons moord en brand Beschaafd zijn wij, na lange evolutie Wij voeren digitale revolutie…

Men staat voor het museum in de rij om 'n diamanten schedel te bekijken die volgens iedereen op kunst moet lijken omdat 'n slimme Engelsman dat zei dat hoofd, en wordt nou nooit eens iemand wijzer, is net als toen die kleren, van de keizer…

Laatst was ik in het Rijks Om de cultuur te bezoeken Toen ik de kerstman vond Op een van die klassieke doeken. Ik kon mijn ogen niet geloven Wat was hier aan de hand Bleek het doek te zijn gesponsord Door een drankjesfabrikant.…

ik zwem baantjes bij dertig verdrinkt het tellen door het gesplash van krokusmeisjes die als zeemeerminnen hun gezang loslaten op nog borsthaarloze vleermuisjongens ik glimlach om deze zoete tijd en keer terug naar mezelf watervrij drijven mijn gedachten naar boven, een luchtbel aarzelt niet en hapt in zijn eigen vrijheid ik open mijn…

Het zelf draaien aan het wiel van een oud Hollands pierement, dat cilinderend zijn muziek draait; en via de pinnen door de draaiboek-gaatjes een populair repertoire brengt; schept bij iedere draaier bewondering om het eigen middels het technisch kunnen van de draaiende mechanieken in het Utrechtse museum Speelklok, die een muzikale blik in…

Welvaart in stad en land, zie het licht onder de wolken in de toonzaal van het aardse paradijs, zie een glimp van onszelf in de blikken van toen de schoonheid van hun aandacht hun verlangens in jongere jaren van de wereld – dezelfde als de onze We bewerken en bewaren we bouwen en verbeteren we scheppen de schoonheid waarin wij willen…

In een museum werd ik getroffen Door een groot schilderij Het haakje schoot uit de muur En na een kwartier kwam ik weer bij Het doek heeft een enorme indruk gemaakt Een punt van de lijst had mijn voorhoofd geraakt Blijvende impressie van het schilderij Is een bult op mijn kop zo groot als een ei.…

Ik kijk naar het doek en voel de strijd Van kunstenaars de schilders voor mijn tijd Beroemd verworpen of nog onbekend Hier voel je dat je gelijken bent…

"ROTTERDAM, DAAR KOM JE DE WERELD TEGEN" dat is geen nachtmerrie dat is "een natte droom" voor iedere directeur van een museum.…

componisten verguisd afgekraakt jaren later uitvoeringen uitverkochte zalen kunstschilders verguisd afgekraakt jaren later schilderijen in museum kunstenaars onbegrepen jaren later wereldberoemd ze waren hun tijd ver vooruit…

Mama zei wat kun jij dat goed en zo leerde ze mij braaf te zijn, en nu leer ik mijn kinderen door niet streng te zijn dat ze per ongeluk of expres iets kunnen doen wat niet mag Ik zie hen ontdekken wie ze zijn, wie ze denken te zijn en wensen te zijn en over mijzelf denk ik na: wie ben ik geweest en wat is daarvan gebleven?…

Roest van vergane rozen in vuile vazen, stof op de tafel, ooit met liefde gemaakt van de botten van een beukenreus naast de oude brieven handgeschreven schetsen van twee zielen, eeuwig jong zonder beslommeringen geen krassen in het goud van de beloofde trouw geen onbestemde vragen of dubbele twijfel die wroet en woelt tussen…

alsmaar van jou bezeten, is steeds mijn hart verspillen... Ik kan geen dromen kiezen, maar steeds zit jij erin... en telkens ga ik verliezen, degeen die ik bemin... Ja, kon ik maar vergeten, 'deleten' uit mijn brein... dan had ik nooit geweten, hoe 't is om zonder jou te zijn...…

Nee, daar ga ik geen tijd meer aan verspillen. In feite gaat het vaak niet om het ‘hoe’, Vooral wens ik Oranje mazzel toe.…

. ------------------------------------------------------------ Uit 'het museum van de zomer' (1974) van R. Jooris (1937)…