als de wereld bloedend is door wonden
en er geen uitweg is voor geluk
wat zijn dan nachtengalen die muziek uitzonden
terwijl ze bewust waren van dit dramastuk
kan de zon dan blijven schijnen
met de mens al hun wanen
zonder dat planten en dieren wegkwijnen
in een plas doorweekt met tranen
de aardbol is compleet bedorven
in wat goed en fout…
Haar stem is als een koor
Van honderd nachtegalen,
Zingt prachtig in mijn oor
En vertelt vrolijke verhalen.
Haar ziel is als de zee
Diep en vol van leven.
Zachtjes wieg ik mee
Door haar ritme omgeven.
Maar haar hart is als een olievlek,
Besmeurt haar ziel met tranen
En laat voor samen zijn geen plek.
En al verblindt haar schoonheid…