Niet veel meer dan 't verlangen om nog even
In een verlaten tuin, waar de avond grijst,
Te zien hoe de nachtschone in het lichtblauwe
Licht even bloeit en dadelijk verkleurt,
Aleer de dood mij nijdig toe zal snauwen:
‘Ga nu maar de ijskast in, het is je beurt.’…
Daar bloeit aan m'n venster
In purperen kleed
'N blom die van name
"De Nachtschone" heet
Ik peinsde dat zij 't me vertellen wel kon
Omdat zij bij deemster te bloeien begon
Maar nachtschone zweeg met het geheim van haar land
Toen ben ik gaan zingen, zó van zachte trant...…