En als kinderen, god de herinnering
schijnt (als destijds door het keukenraam
de zon) voor mijn ogen als ik ze even
sluit, schilderijen maken op de vloer
in de koele keuken, je was zo licht,
haast zou ik zeggen met het puntje van
je tong uit je mond schilderend godinnen
van liefde en donder, het felle blauw en
het zachte, perfect palet als buiten…
zij springt van levensvreugd in het rond
zingt van radijsjes mirabellen en bananen
knijpt in perzik cox conference pompoenen
vruchten zacht aan steeltjes om te zoenen
ziet haar mango's teer omzichtig wegen
die de stagiaire op schaal los vasthoudt
om te verstillen ze mogen niet bewegen
daar zij anders de uitkomst niet vertrouwt
hij denkt…
520
Bezig met laden